kers schreef:Ik wil er nog wel iets aan toevoegen. Hoe vaak rijd je lek met tubes. Is die kans echt veel kleiner in vergelijking met draadbanden? En moet je een tube direct weggooien en vervangen als je hem een keer hebt lekgereden? In dat geval zou het aardig in de papieren lopen, of valt dat wel mee?
Hoi,
Er is geen enkele reden waarom je meer of minder zou lekrijden met tubes of draadbanden.
Stootlekken zijn met tubes nagenoeg uitgesloten.
De meeste tubes zijn herstelbaar (de goedkope zijn het lastigst omdat ze te stug zijn) met naald en draad en de klassieke herstelmiddelen voor bibas maar dat vergt wel enige nauwgezetheid.
Je kan ook voorzorgsmaatregelen nemen door sealant (vloeibaar latex) preventief in te brengen maar daar zitten naar mijn gevoel teveel nadelen aan vast.
Je kan tevens met een sealant ook je tube herstellen maar dat hou ik liefst voor de goedkopere trainingstubes achter de hand.
Bovendien moet je echt wel opletten of je tube kleeft binnenin onherroepelijk aan mekaar en je ventiel zit potdicht....
Ondertussen denk ik zowat een half boek over dit onderwerp bij mekaar te hebben geschreven maar kortom: alles is een kwestie van je ten gronde te informeren en wat ervaring op te doen.
Tubes zijn dan misschien duurder (en daar ben niet eens zo zeker van) maar zo groot is het verschil nu ook weer niet en voor wat hoort wat, toch?
Tot slot een goede raad, begin niet met een stugge tube zoals een Conti Competition als leerschool, neem een soepele tube zoals een Vittoria CX of beter nog een Veloflex Carbon of Criterium.
Ten eerste is het makkelijker werken met de Veloflex tubes en ten tweede geven de Contis je geen idee over hoe een goede tube aanvoelt ook al hebben ze dan weer wel andere kwaliteiten.
Ik weet niet of iemand al de links op het Fiets forum over tubes al eens heeft verzameld maar het is beslist lonend om even enkele uurtjes uit te trekken en alles eens rustig door te lezen.
Daar mag best wel eens een nederlandstalige Wiki van worden gemaakt trouwens, een franstalige heb je al voor JulMtb dankzij ondergetekende.
Let bij aanschaf van de betere tubes op de volgende factoren:
- hoge TPI waarde (>290tpi)
- liefst latex biba (tenzij je triatlon rijden wil)
- handgemaakt en niet gevulcaniseerde biba (die laatste zijn a la Tufo en deugen niet)
- natuurrubber(eventueel met carbon particules maar mijdt silica)
- de prijs, sommige tubes vind je aan de helft van de officiele verkoopprijs.
En, in godsnaam, gooi geen tube nodeloos de vuilbak in.
Leer je tube vakkundig te herstellen en je zal merken dat tubes nog zo duur niet zijn.
Er zijn maar twee typische stikmethodes en geen van beide is moeilijk. Belangrijk is ook om het stootlint met de juiste soort lijm weer the hechten maar da's weer een ander kapittel.
Ik geef niet meer dan 80 euro per jaar uit aan tubes en daar doe ik 12.000 a 15.000 km mee per jaar. (Met die som wel te verstaan)
In 30 jaar tijd misschien 3 tubes voortijdig weggegooid omdat ik geen lust had ze nog eens een keertje te herstellen. Voorts alles tot op de draad opgereden bij wijze van spreken.
Let wel, bij de handgemaakte tubes is het niet altijd rozengeur en maneschijn.
Er zijn er af en toe die gewoon niet willen deugen, te snel drukverlies, niet lekbestendig en niet rond zoals het zou moeten zijn.
Al bij al heb je meestal wel waar voor je geld: in orde van goed, beter, best:
Poly-cotton (polyester/katoen garen) carcas van 200+ Tpi, katoen van 300 Tpi of hoger en tot slot pure zijde van 350 Tpi en hoger.
Die laatste zijn peperduur (tot 130 euro voor een Vittoria Seta) maar je moet het je zelf tenminste eenmaal in je leven gunnen als je niet idioot sterven wil...
Ciao,
... En de familienaam De Grove...