Was even zoeken, maar volgens mij is dit 'm dan: http://magento.p156118.webspaceconfig.d ... _web_3.pdf
(Niet helemaal zeker want link is geblokkeerd hier op het werk)
Schiet me nu te binnen dat het AD vrij recent in haar reisrubriek een artikel over de Vennbahn had staan en ik deze bewaard heb. Zal het artikel eens opzoeken en hier een scan plaatsen.
Standplaats: Vennbahn
klimmer
23 sep 2015 16:17
Link werkt erg langzaam. Het is meer een schematisch kaartje. Ik heb de echte kaart besteld, die was er vorig jaar nog niet.
-
DeletedUser01
- Forum-lid
- Berichten: 3500
- Lid geworden op: 30 nov 2008 14:11
Volgend jaar dan maar een poging? 
Erg genoten van deze route afgelopen zomer. Gestart vanaf Aachen en bij Sourbrodt teruggekeerd via Signal de Botrange. Best nog wel indrukwekkend landschap en gelijk het hoogste punt van Belgie bereikt. Ook leuke kaarsrechte afdalingen.
Puffdaddy
23 aug 2016 00:14
Zaterdag 13 augustus was het dan zover: we gingen de Vennbahn eventjes heen en terug fietsen.
Totale afstand zou om en nabij de 250 km moeten liggen.
De wekker zoemde al vroeg en om 6.05 trokken we me z'n drieën richting Aken,
waar we om 7.25 uur arriveerde.
Daar lag de start aan een kleiner station van het mooiste fietspad van 2014 van Europa.
Thuis was er een parkeerplaats opgezocht ongeveer 3 km van deze startplaats.
Deze lag even van de snelweg af dus erg makkelijk, ook het stukje fietsen naar de start ging goed.
Met onze shirts helemaal vol gepropt konden we om 8.00 uur vertrekken voor deze monstertocht.
Gelukkig kon de korte broek aan en hoefde de armstukken ook niet aan, het was al een fijne temperatuur.
Er stond, zoals ze ook voorspeld hadden, redelijk wat wind.
Na een hobbelig weggedeelte ging het via een achterwijk Aken uit waar het wegdek aanzienlijk beter werd.
De eerste 40 km gingen lichtjes omhoog en dat klopte ook wel.
We probeerde nu al te doseren met onze krachten,
Mooie donkere stukken bos en een steeds mooier wordende omgeving voerde ons naar steeds bekender wordende plaatsnamen.
De Vennbahn gaat zo’n beetje langs de Hoge Venen, een stuk door de Eifel en door de Ardennen.
Nu kwamen we ook steeds meer fietsers van allerlei soort tegen, heel veel mensen met een racefiets zijn we niet tegen gekomen, ja soms met volle bepakking, de Vennbahn word ook vaak in etappes gedaan, hier hebben ze een zelfs een complete folder van uitgegeven.
Waar je wel op moet letten zijn de kruisingen die het mooie fietspad kruisen, soms heb je voorrang en soms niet, het staat uiteraard netjes aangegeven.
De kruisingen waar je dan voorrang op hebt, zijn vaak ook onoverzichtelijk, dus beter even gas terug nemen.
De route is waarschijnlijk ook bedoelt voor “gewone” fietsers en niet voor 3 gekken op een racefiets uit Deurne.
Naast de route zijn er nog allerlei herinneringen die wijzen op het spoorbaantje, zoals seinpalen, diverse roestige wagons die ze omgetoverd hebben tot schuilhut en uiteraard oude stationsgebouwen nu en dan vervallen, ook fiets je vaak onder en over bruggen door, kortom je voelt de adem nog van het oude spoorlijntje.
Die bekendere plaatsnamen (Kontzen, Roetgen, Monschau, Lammersdorf, Kalterherberg) konden we al van de Grenslandklassieker en van ons recente Eifelweekend.
Toen hebben we de Vennbahn ook telkens opgenomen in de drie routes als mooi “aanloopstuk” of als mooi “uitrijstuk”.
Rond Lammersdorf lag de eerste “Strade Bianche” strook, goed te doen met droog weer en we wisten dus al dat dit stuk “gravelstrook” van ± 3 km zou komen.
Na Kalterherberg (plaats van het Eifelweekend huisje) volgde dus voor ons ook weer de onbekende stukken.
De omgeving werd nog prachtiger en prachtiger, ook hele goede strakke fietspaden.
In Waimes stond een mooi hutje waar we onze eerste pauze hadden dit was net na 73 km, even nog wat “gekletscht” met een man en vrolijk verder.
Na een leuke afdaling kwamen we er achter dat er wel heel weinig bordjes stonden.
Martin had het al een paar keer geroepen maar wij hadden dit niet gehoord……………….het lijntje op zijn Garmin liep anders en we zaten dus verkeerd.
Op zich niet zo erg, alleen moesten we nu het hele stuk weer bult op terug, was trouwens een heel mooi stuk.
We kwamen dus weer terug bij het mooie hutje, waar we inderdaad de andere afslag moesten hebben, 11 km extra kilometers op de teller.
De bordjes verschenen ook weer mooi langs de route en rond St. Vith waren de fietspaden voorzien van een gloednieuw strak asfalt, dit was een maand geleden pas gebeurd.
Hier kwamen we bij elke kruising “gekke hekken” zoals wij die noemen tegen. Links en rechts een hek waar je je dan door moet slingeren.
Even goed concentreren hier dus, het fietspad was fel groen geschilderd
en af en toe de kruisende wegen fel rood.
Overzichtelijk en verkeers- afremmend dat zeker.
In de buurt van St. Vith zelfs een tunneltje dat verlicht was.
Vanuit St. Vith ging het richting Burg Reuland, dat ligt zo’n beetje tegen Luxemburg aan, ook een prachtige omgeving die Frank en ik al eerder hadden doorkruist met de La Chouffe Classic.
Toen kregen we, jammer maar helaas, een flink stuk licht oplopende boerenwegen op de route,
niet geschikt voor de racefiets.
Wegen met twee sporen van zand en kiezels met een groenstrook in het midden, soms wat modderachtig en ook nog met enkele haaks lopende bruggetjes.
Het was tijdelijk een ware ATB baan geworden die Vennbahn.
Na dit geiten pad kreeg ik even last van een “lichte inzinking”,
de ademhaling was wel goed maar de beentjes protesteerde.
Een kilometer of zeven voor de “finish” in het Luxemburgse Troisvierges, was er een waarschijnlijk een permanente omleiding van de route.
Dit omdat de route door een tunneltje kwam waar zich vleermuizen hadden gevestigd en dus niet geschikt voor de fietsers, dit ook ter bescherming van het gebied van die fledermause.
Meteen de hoek om een bordjes 2x 10%, ja dat kwam dan ook nog op je pad met die protesterende beentjes, maar gewoon doorzetten.
En om 14.00 uur bereikte we letterlijk en figuurlijk het eindstation van de Vennbahn: Troisvierges.
Ik had nu 138,31 km op de teller en een gemiddelde van 24,64 km/uur.
Meteen al om de hoek onze pauzeplaats, een stevig broodje en ieders 2 cola deed ons heel erg goed.
Daar iets langer als een uur gezeten, goed rusten is ook belangrijk op zo’n tocht.
Ruim de helft van de route zat er op, terug naar Aken.
In het begin natuurlijk weer de zware “Fledermause omleiding” met vanaf de start al meteen een stuk van 10%.
Toen het Strade Bianche/ ATB gedeelte, hier ging het nu als afdaling toch veel makkelijker.
We merkten wel dat het nu veel meer daalwerk was, gelukkig. En het leek wel of de wind was gedraaid, weer tegen, dit was ook zo, maar omdat je wat vaker daalde was dit minder hinderlijk.
Op de stukken bult op en met die wind had ik opnieuw een mindere periode.
Gelukkig namen Martin en Frank even wat meer kopwerk, grotendeels van de route hebben we gewoon om de 5 km gewisseld, net als anders.
Het is toch zwaar fietsen constant een fietspad, is toch anders, normaal kom je tijdens een rit door dorpen, bochten, verkeerssituaties enz.
Dat is op deze route niet het geval, een enkel keertje kom je een stuk door een “bewoonde wereld”.
Als je dan even niet lekker zit is dit niet lekker, ook de kilometerborden langs de route gaan dan enigszins frustrerend werken. Dan maar samen even pauzeren.
Maar gewoon doorzetten en de kilometers telde af, dat je de laatste 40 kilometer een dalende gedeelte krijgt,
is ook wel een prettig vooruitzicht.
In Waimes gingen we weer even pauzeren in het hutje dat we al meerdere malen hadden gezien vandaag. Inmiddels was ik ook redelijk opgeknapt en nu zat er een flink tempo in bij de Drie Musketiers.
In Kalterherberg hebben we nog even ieders 2 kalte cola’s naar binnen gewerkt en verder, veel afdalen nu.
Het laatste 1½ uur (de bebouwing in Aken niet meegerekend) denk ik dat we ver boven de 30 km/uur gemiddeld zaten.
In Aken nog wat gehobbel en bobbel over de fietspaden aldaar en ineens waren we aan de finish.
Het was inmiddels 20.15 uur, op de teller 260,71 km, in totaal vandaag nog 6 km meer, dus 266,71 km.
Ik had 10 uur en 13 minuten zuivere fietstijd en het gemiddelde was dankzij de laatste 2 uur opgelopen naar 25,48 km/uur.
We feliciteerde en bedankte elkaar, alles ingepakt en om 20.50 uur ging het richting Deurne.
Om 22.05 uur waren we thuis.
Een zware maar mooie, onvergetelijk rit zat er op, weer een rit die we kunnen afstrepen.
De temperatuur was ideaal, had niet beter kunnen zijn, niet te warm en niet te koud,
geen regen gehad, droge wegen, alleen de wind was behoorlijk, maar eerlijk gezegd viel dit ook nog mee, ook omdat je vrij vaak beschut fietste.
De 6 wielen hadden samen bijna 800 kilometer afgelegd en dat met 21 km “Strade Bianche” zonder een lek.
Geluk en goede bandjes denk ik, op een enkel lichamelijk pijntje (ik had ook nog even een korte krampaanval) verder alles goed gegaan.
De Vennbahn is een mooie route, eigenlijk bedoelt voor gewone fietsers die de hele route eventueel in etappes af willen leggen,
zodat ze van de route af kunnen wijken om diverse bezienswaardigheden te kunnen bekijken die kort van de route liggen.
Maar voor gisteren was de Vennbahn ook even voor Drie Deurnese Dorpsgekken, die de route even heen en terug fietsten op de racer, ook nog met een mooi extra ommetje.
Het was me het dagje wel.
Totale afstand zou om en nabij de 250 km moeten liggen.
De wekker zoemde al vroeg en om 6.05 trokken we me z'n drieën richting Aken,
waar we om 7.25 uur arriveerde.
Daar lag de start aan een kleiner station van het mooiste fietspad van 2014 van Europa.
Thuis was er een parkeerplaats opgezocht ongeveer 3 km van deze startplaats.
Deze lag even van de snelweg af dus erg makkelijk, ook het stukje fietsen naar de start ging goed.
Met onze shirts helemaal vol gepropt konden we om 8.00 uur vertrekken voor deze monstertocht.
Gelukkig kon de korte broek aan en hoefde de armstukken ook niet aan, het was al een fijne temperatuur.
Er stond, zoals ze ook voorspeld hadden, redelijk wat wind.
Na een hobbelig weggedeelte ging het via een achterwijk Aken uit waar het wegdek aanzienlijk beter werd.
De eerste 40 km gingen lichtjes omhoog en dat klopte ook wel.
We probeerde nu al te doseren met onze krachten,
Mooie donkere stukken bos en een steeds mooier wordende omgeving voerde ons naar steeds bekender wordende plaatsnamen.
De Vennbahn gaat zo’n beetje langs de Hoge Venen, een stuk door de Eifel en door de Ardennen.
Nu kwamen we ook steeds meer fietsers van allerlei soort tegen, heel veel mensen met een racefiets zijn we niet tegen gekomen, ja soms met volle bepakking, de Vennbahn word ook vaak in etappes gedaan, hier hebben ze een zelfs een complete folder van uitgegeven.
Waar je wel op moet letten zijn de kruisingen die het mooie fietspad kruisen, soms heb je voorrang en soms niet, het staat uiteraard netjes aangegeven.
De kruisingen waar je dan voorrang op hebt, zijn vaak ook onoverzichtelijk, dus beter even gas terug nemen.
De route is waarschijnlijk ook bedoelt voor “gewone” fietsers en niet voor 3 gekken op een racefiets uit Deurne.
Naast de route zijn er nog allerlei herinneringen die wijzen op het spoorbaantje, zoals seinpalen, diverse roestige wagons die ze omgetoverd hebben tot schuilhut en uiteraard oude stationsgebouwen nu en dan vervallen, ook fiets je vaak onder en over bruggen door, kortom je voelt de adem nog van het oude spoorlijntje.
Die bekendere plaatsnamen (Kontzen, Roetgen, Monschau, Lammersdorf, Kalterherberg) konden we al van de Grenslandklassieker en van ons recente Eifelweekend.
Toen hebben we de Vennbahn ook telkens opgenomen in de drie routes als mooi “aanloopstuk” of als mooi “uitrijstuk”.
Rond Lammersdorf lag de eerste “Strade Bianche” strook, goed te doen met droog weer en we wisten dus al dat dit stuk “gravelstrook” van ± 3 km zou komen.
Na Kalterherberg (plaats van het Eifelweekend huisje) volgde dus voor ons ook weer de onbekende stukken.
De omgeving werd nog prachtiger en prachtiger, ook hele goede strakke fietspaden.
In Waimes stond een mooi hutje waar we onze eerste pauze hadden dit was net na 73 km, even nog wat “gekletscht” met een man en vrolijk verder.
Na een leuke afdaling kwamen we er achter dat er wel heel weinig bordjes stonden.
Martin had het al een paar keer geroepen maar wij hadden dit niet gehoord……………….het lijntje op zijn Garmin liep anders en we zaten dus verkeerd.
Op zich niet zo erg, alleen moesten we nu het hele stuk weer bult op terug, was trouwens een heel mooi stuk.
We kwamen dus weer terug bij het mooie hutje, waar we inderdaad de andere afslag moesten hebben, 11 km extra kilometers op de teller.
De bordjes verschenen ook weer mooi langs de route en rond St. Vith waren de fietspaden voorzien van een gloednieuw strak asfalt, dit was een maand geleden pas gebeurd.
Hier kwamen we bij elke kruising “gekke hekken” zoals wij die noemen tegen. Links en rechts een hek waar je je dan door moet slingeren.
Even goed concentreren hier dus, het fietspad was fel groen geschilderd
en af en toe de kruisende wegen fel rood.
Overzichtelijk en verkeers- afremmend dat zeker.
In de buurt van St. Vith zelfs een tunneltje dat verlicht was.
Vanuit St. Vith ging het richting Burg Reuland, dat ligt zo’n beetje tegen Luxemburg aan, ook een prachtige omgeving die Frank en ik al eerder hadden doorkruist met de La Chouffe Classic.
Toen kregen we, jammer maar helaas, een flink stuk licht oplopende boerenwegen op de route,
niet geschikt voor de racefiets.
Wegen met twee sporen van zand en kiezels met een groenstrook in het midden, soms wat modderachtig en ook nog met enkele haaks lopende bruggetjes.
Het was tijdelijk een ware ATB baan geworden die Vennbahn.
Na dit geiten pad kreeg ik even last van een “lichte inzinking”,
de ademhaling was wel goed maar de beentjes protesteerde.
Een kilometer of zeven voor de “finish” in het Luxemburgse Troisvierges, was er een waarschijnlijk een permanente omleiding van de route.
Dit omdat de route door een tunneltje kwam waar zich vleermuizen hadden gevestigd en dus niet geschikt voor de fietsers, dit ook ter bescherming van het gebied van die fledermause.
Meteen de hoek om een bordjes 2x 10%, ja dat kwam dan ook nog op je pad met die protesterende beentjes, maar gewoon doorzetten.
En om 14.00 uur bereikte we letterlijk en figuurlijk het eindstation van de Vennbahn: Troisvierges.
Ik had nu 138,31 km op de teller en een gemiddelde van 24,64 km/uur.
Meteen al om de hoek onze pauzeplaats, een stevig broodje en ieders 2 cola deed ons heel erg goed.
Daar iets langer als een uur gezeten, goed rusten is ook belangrijk op zo’n tocht.
Ruim de helft van de route zat er op, terug naar Aken.
In het begin natuurlijk weer de zware “Fledermause omleiding” met vanaf de start al meteen een stuk van 10%.
Toen het Strade Bianche/ ATB gedeelte, hier ging het nu als afdaling toch veel makkelijker.
We merkten wel dat het nu veel meer daalwerk was, gelukkig. En het leek wel of de wind was gedraaid, weer tegen, dit was ook zo, maar omdat je wat vaker daalde was dit minder hinderlijk.
Op de stukken bult op en met die wind had ik opnieuw een mindere periode.
Gelukkig namen Martin en Frank even wat meer kopwerk, grotendeels van de route hebben we gewoon om de 5 km gewisseld, net als anders.
Het is toch zwaar fietsen constant een fietspad, is toch anders, normaal kom je tijdens een rit door dorpen, bochten, verkeerssituaties enz.
Dat is op deze route niet het geval, een enkel keertje kom je een stuk door een “bewoonde wereld”.
Als je dan even niet lekker zit is dit niet lekker, ook de kilometerborden langs de route gaan dan enigszins frustrerend werken. Dan maar samen even pauzeren.
Maar gewoon doorzetten en de kilometers telde af, dat je de laatste 40 kilometer een dalende gedeelte krijgt,
is ook wel een prettig vooruitzicht.
In Waimes gingen we weer even pauzeren in het hutje dat we al meerdere malen hadden gezien vandaag. Inmiddels was ik ook redelijk opgeknapt en nu zat er een flink tempo in bij de Drie Musketiers.
In Kalterherberg hebben we nog even ieders 2 kalte cola’s naar binnen gewerkt en verder, veel afdalen nu.
Het laatste 1½ uur (de bebouwing in Aken niet meegerekend) denk ik dat we ver boven de 30 km/uur gemiddeld zaten.
In Aken nog wat gehobbel en bobbel over de fietspaden aldaar en ineens waren we aan de finish.
Het was inmiddels 20.15 uur, op de teller 260,71 km, in totaal vandaag nog 6 km meer, dus 266,71 km.
Ik had 10 uur en 13 minuten zuivere fietstijd en het gemiddelde was dankzij de laatste 2 uur opgelopen naar 25,48 km/uur.
We feliciteerde en bedankte elkaar, alles ingepakt en om 20.50 uur ging het richting Deurne.
Om 22.05 uur waren we thuis.
Een zware maar mooie, onvergetelijk rit zat er op, weer een rit die we kunnen afstrepen.
De temperatuur was ideaal, had niet beter kunnen zijn, niet te warm en niet te koud,
geen regen gehad, droge wegen, alleen de wind was behoorlijk, maar eerlijk gezegd viel dit ook nog mee, ook omdat je vrij vaak beschut fietste.
De 6 wielen hadden samen bijna 800 kilometer afgelegd en dat met 21 km “Strade Bianche” zonder een lek.
Geluk en goede bandjes denk ik, op een enkel lichamelijk pijntje (ik had ook nog even een korte krampaanval) verder alles goed gegaan.
De Vennbahn is een mooie route, eigenlijk bedoelt voor gewone fietsers die de hele route eventueel in etappes af willen leggen,
zodat ze van de route af kunnen wijken om diverse bezienswaardigheden te kunnen bekijken die kort van de route liggen.
Maar voor gisteren was de Vennbahn ook even voor Drie Deurnese Dorpsgekken, die de route even heen en terug fietsten op de racer, ook nog met een mooi extra ommetje.
Het was me het dagje wel.
Laatst gewijzigd door Puffdaddy op 19 apr 2017 18:22, 1 keer totaal gewijzigd.
Bikers are not alone
-
rielplayer
- Forum-lid
- Berichten: 426
- Lid geworden op: 21 aug 2009 20:48
rielplayer
23 aug 2016 09:01
Leuk verslag! Deze staat bij mij ook nog op de planning, maar dan voor volgend jaar.
buzz
23 aug 2016 15:57
Sfeervolle plaatjes, leuk verslag! Met 250 km en naar verluidt toch ook 'n slordige 1800 hoogtemeters is het inderdaad wel een stevige rit, zo'n retourtje naar Troisvierges. Maar zo te zien genoeg mogelijkheden om even op adem te komen.
-
DeletedUser02
- Forum-lid HC
- Berichten: 4290
- Lid geworden op: 23 jul 2009 02:25
Beste medefietsers, wat zou een mooie standplaats voor het komende Hemelvaarts weekend in de Ardennen te fietsen? Het idee is om van do t/m zo elke dag zo'n 100-200km te fietsen.
Het hoeft wat mij betreft niet direct naast de Vennbahn te liggen. Eerder dit jaar was ik een dagje in Durbuy wat ook prachtig was en de muur van Huy lijkt me ook wel tof, maar ligt redelijk ver van de Vennbahn af (desnoods rij ik eerst een stukje met de auto).
Mag een camping zijn of een niet al te duur B&B.
Het hoeft wat mij betreft niet direct naast de Vennbahn te liggen. Eerder dit jaar was ik een dagje in Durbuy wat ook prachtig was en de muur van Huy lijkt me ook wel tof, maar ligt redelijk ver van de Vennbahn af (desnoods rij ik eerst een stukje met de auto).
Mag een camping zijn of een niet al te duur B&B.
Gisteren deze route gefietst samen met mijn maatje gestart vanuit Luxemburg prachtige rit onderweg toch nog even 1 keer een stukje verkeerd gereden maar dat mocht de pret niet drukken . Laatste stuk in Aken is minder leuk verder prima fietspaden af en toe wat stukken gravel maar deze waren goed te doen .