Tijdens zijn testrit met de Specialized Venge ViAS krijgt Léon een berichtje van Strava: hij is een KOM vlakbij huis kwijtgeraakt. Dat kan hij niet over zijn kant laten gaan. Zeker niet nu hij op de snelste fiets ter wereld rondrijdt…

Met de Venge ViAS kun je vijf minuten besparen op 40 kilometer, zo belooft Specialized. Ik vind het nogal wat. Natuurlijk is het afhankelijk van persoon tot persoon en zijn die vijf minuten een gemiddelde. Maar toch. De Venge ViAS is slechts een onderdeel van dit geheel. Een bijpassende outfit van helm, schoenen en kleding dragen ook bij aan het voordeel. De fiets is goed voor 120 seconden winst in vergelijking met het vorige model Venge. Twee minuten sneller door alleen een andere fiets te rijden. Dat is veel.

Aerodynamica

De fiets die klaar staat om te worden getest, is niet precies dezelfde. Ik heb de discversie in handen. Met schijfremmen is de Venge ViAS iets minder aerodynamisch en zou het verschil 114 seconden zijn. Dat is nog steeds veel. De fiets oogt waanzinnig. Alles schreeuwt aerodynamica. Het frame heeft prachtige lijnen. Het balhoofd is aan de voorkant superslank. Het zijaanzicht toont afgeplatte buizen om de lucht te geleiden. De schuine buis met zijn opvallende vorm is daar een duidelijk voorbeeld van. Bij het stuur en het balhoofd zijn alle kabels netjes weggewerkt. Het oogt daardoor nog strakker en sneller. De bovenkant van de achtervork sluit heel soepel aan op de zitbuis. Het mooie lakwerk met grijze en zwarte tinten maakt het echt een klasse fiets om te zien.

Eigenlijk vind ik de Venge ViAS met velgremmen nog specialer ogen. De manier waarop de remmen zijn weggewerkt, is erg mooi. Dat gevoel heb ik minder met de schijfremversie. Jammer van de gaten in het frame voor de niet gebruikte bekabeling. Economisch gezien is de keuze begrijpelijk, maar het was fraaier geweest zonder.

Futuristisch

De afmontage is helemaal top. Het stuur is waarschijnlijk het meest opvallende aan de fiets. Samen met de speciale stuurpen vormt het een futuristisch geheel. Ik moest even wennen aan de vorm, maar nu ik de fietsen een tijdje heb zien rondrijden, vind ik het echt mooi. De cockpit is dusdanig ontwikkeld dat het frontale oppervlakte zo klein mogelijk is. De stuurpen kan zo helemaal vlak blijven en het balhoofd zo laag mogelijk.

Ook de zadelpen is heerlijk aero. Het zadel oogt nogal kort en is van Specialized zelf, net als het crankstel. Het ziet er netjes uit, maar hier is volgens mij nog wat tijdwinst te behalen. De wielen zijn de Specialized Roval CLX 64’s. Prachtige wielen om te zien. De 64 millimeter hoge velg maken de fiets echt vet, maar hebben natuurlijk ook een sterk voordeel met betrekking tot de luchtweerstand. De velg is met zijn 29,9 millimeter breder dan de band die erop ligt. Het spaakpatroon vind ik opvallend. Het voorwiel heeft 21 spaken, maar die zijn niet gelijk verdeeld. Aan de kant van de schijfrem bevat het wiel 14 spaken, die dubbel gekruist zijn. Aan de andere zijde zitten dus maar 7 spaken. Dit alles is gedaan om het wiel stabieler en sterker te maken als er moet worden geremd. Het achterwiel heeft 24 spaken, 8 aan de kant van de schijf en 16 aan de kant van de ketting. Een verdeling waar vast goed over is nagedacht en die de juiste krachtverdeling geeft. De steekas geeft de wielen nog wat extra stabiliteit bij het remmen.

A 160 millimeter schijven
B Zeer eigenzinnige cockpit
C Het voorwiel ‘valt? bijna in de onderbuis

HET FRONTAAL OPPERVLAK IS MINIMAAL, DE STUURPEN IS HELEMAAL VLAK EN HET BALHOOFD ZO LAAG MOGELIJK

Winst uit rubber

Op deze coole wielen liggen S-Works Turbo Gripton-banden. Volgens de presentatie van Specialized zou je voor de laagste rolweerstand S -Works Turbo Cotton moeten gebruiken. Voor zou dan een 24 millimeter band moeten liggen en achter een 26 millimeter. Bij mij ligt er echter voor én achter een 24 millimeter versie van een mindere band. De beloofde winst van 35 seconden op de breedte en de kwaliteit van het rubber kan ik dus vergeten. Het Shimano Ultegra Di2 schakelsysteem is en blijft een genot om mee te fietsen. Ik moet wel even zoeken naar het oplaadpunt. Deze zit tegenwoordig verstopt onder het bracket en kun je bereiken door een kapje los te schroeven. Mooi gedaan, maar erg praktisch is het niet.

Wat betreft de schijfremmen heeft Specialized ook een opvallende keuze gemaakt. Voor zit namelijk een 160 millimeter schijf, terwijl achter een 140 millimeter model gemonteerd is. De verklaring van de Amerikanen is dat bij een racefiets de voorrem bedoeld is om te stoppen, terwijl je achterrem hooguit dient om te vertragen. Volgens Specialized komt ruwweg 70 tot 80 procent van de remkrachten op je voorrem en slechts 20 tot 30 procent op je achterrem. Vandaar dus de verschillende schijven. De keuze van de grootte van de schijven is bij Specialized helemaal afhankelijk van de fietser, waarbij het postuur en de rijstijl belangrijke factoren zijn.

De crank komt uit eigen fabriek.

De rest van de aandrijving? Shimano Ultegra Di2.

Voor heeft de Venge een 160 millimeter remschijf, achter 140.

Het zadel is betrekkelijk kort.

De Venge ViAS schreeuwt om rijden op de 11.

‘De beste fiets ooit!’

Inmiddels is het de hoogste tijd om eens te gaan fietsen en te voelen hoe het monster zich in de buitenwereld gedraagt. Vorige week reed ik met good old Johan Museeuw een rondje en hij reed toevallig op de Venge ViAS. Natuurlijk vroeg ik hem naar zijn ervaringen. “De beste fiets ooit. Niet iets voor de kasseien, maar verder, top!”, aldus de Leeuw van Vlaanderen. De verwachtingen zijn hoog gespannen. Kan de Venge ViAS het waarmaken? Er staat een rondje van 150 kilometer op het programma. Ik voel me zozo, dus ik vertrek met de gedachte het rustig aan te doen. Ik draai het dorp uit en de wind blaast me richting Zwolle. Jaaa, die fiets voelt heerlijk! Er zit een fantastische loop in. Hij wil graag vooruit en rustig rijden is moeilijk! Ik heb te maken met een echte racefiets. Na de bocht zet ik aan en elke trap is raak. Ik voel me als een raket die zijn lanceerplatform verlaat. Natuurlijk helpt het windje mee me ook een handje, maar het voelt goed.

Met ruim 36 kilometer per uur gemiddeld draai ik de brug over de IJssel op. Voorlopig wind tegen nu. Geeft niets, deze fiets snijdt er dwars doorheen, grap ik in mezelf. Ik rijd lekker door en geniet. Het stuur ligt goed in mijn handen. Het platte gedeelte, bovenop, is erg prettig en ook in de bocht zit ik prima. Ik ga plat door de bocht, aanzetten, heuvel op, niets lijkt een uitdaging voor de Specialized. Ik voel de blikken van medefietsers naar die vette bak onder mij. “Dat is toch dezelfde fiets als Tom Boonen?”, zegt een jongeman die al even in mijn wiel hangt. Hij rijdt zelf op een oude Specialized Tarmac. Ik houd even in en maak een praatje met hem. Het is inderdaad de fiets waarmee Boonen zijn laatste maanden als prof heeft gereden. Hoewel, voor de laatste belangrijke klassiekers heeft hij toch gekozen voor een fiets zonder schijfremmen, omdat hij te allen tijde, van wie dan ook, een wiel wil kunnen nemen. Wat een logische reden blijft voor profs om voorlopig niet met schijfremmen te rijden. “Het blijft een coole fiets!”, vindt de jongen.

Boonen koos trouwens ook voor een ander stuur als hij op de Venge reed. Er bestaat maar één soort bocht en die paste blijkbaar niet goed bij hem.

JAAA, DIE FIETS VOELT HEERLIJK!

Appelflappen

Ik rijd een stukje onverhard en ben verbaasd over hoe comfortabel de fiets blijft. Iets wat je toch niet verwacht van een aero bike. Ik sprint nog wat klimmetjes over en probeer niet op mijn gemiddelde te letten. Naar beneden merk ik hoe stabiel de fiets is. Ook op hoge snelheid biedt de fiets een hoop zekerheid. Ik rij zonder een vaste route, iets wat ik nog maar zelden doe over zo’n afstand. Maar ik voel me vrij en fladder rond. Ik kijk naar mijn voorwiel en vraag me af waarom Specialized niet gekozen heeft voor een systeem met een hendel die je na het vast draaien eraf kunt halen – zoals DT Swiss dat heeft. Dat is volgens mij beter voor de aerodynamica. Na een uur of vier stop ik bij de bakker in Klarenbeek. Ik weet dat ze hier heerlijke appelflappen hebben. Samen met een blikje cola moet dat genoeg zijn om thuis te komen. Mijn kont begint ook een beetje pijn te doen. Het zadel van Specialized is toch een beetje hard voor mij. Het feit dat hij heel kort is, daar merk je eigenlijk niets van. Piep Piep. Een berichtje van Strava.

‘Helaas, uw KOM is zojuist afgepakt.’

O, had ik een KOM? Waar dan? Ik kijk even en zie dat die vlakbij mijn huis ligt. Hoewel ik al 150 kilometer in de benen heb, voel ik me toch uitgedaagd. En hé, ik heb de snelste fiets ter wereld – want dat is hij. Dus…

Ik zet vol aan. Trek door tot voorbij de 50 kilometer. 2,3 kilometer gas. Links, naar beneden, rechts, tunneltje door, rechts, omhoog, links en vol doortrekken. Geen idee waar het eindigt, dus ik rijd door tot de rotonde. Ik lach in mezelf: ouwe fanatieke rakker. Thuis kijk ik gelijk op Strava. Oh wow, 33,6 kilometer per uur gemiddeld over de hele rit. Ik had niet verwacht dat ik dat nu zou kunnen. Snel kijk ik naar de bekertjes: whoop whoop, KOM terug!

Hoezo aerodynamisch?

De Di2 junction box is weggewerkt in het bracket.

Kasseien

Een paar dagen later regent het, maar het is de enige dag dat mijn vriendin kan rijden, dus ik ga mee. Ik voel me stom en stoer tegelijk. We rijden 150 kilo meter over onbekend terrein in België. Halverwege draaien we een serieuze kasseienstrook op. Op zich houdt de fiets zich prima, maar ik snap wat Museeuw bedoelt: er zijn betere keuzes voor dit werk. Toch is het mooi om even een stukje te hobbelen. Als we bij de zesde kasseienstrook aankomen, heb ik er wel genoeg van. In de koers: graag. Maar op training… Ondertussen is mijn mooie Venge ViAS erg vies geworden en lopen mijn schijfremmen aan. Na een paar uur wordt dat best irritant. Het ene moment is het weg, even later lijkt het juist steeds erger te worden. Bij het remmen maakt het ook nog eens een hels kabaal. Ik schaam me als ik op een druk kruispunt al piepend tot stilstand kom. Een jongeman op een oude stadsfiets kijkt naar mij. “Wow, leuke fiets.” Voordat ik iets kan zeggen springt het licht op groen en speert de jongeman er vandoor. Ik weet dat schijfremmen goed kunnen werken en dat ze niet hoeven aan te lopen – gewoon een kwestie van correct afstellen. Maar toch is het irritant. Ik zou eens goed moeten uitzoeken hoe ik dat zelf op de juiste manier kan doen. Het geluid schijnt er bij te horen, hoe vervelend ook. Daar tegenover staat dat het remvermogen in de regen optimaal is, zeker vergeleken met de ‘ouderwetse’ velgremmen.

Snelle spullen

De fiets is weer gepoetst en Specialized heeft een mooi doosje gestuurd met daarin een helm, schoenen en een aerodynamische outfit: het zogenaamde 5-minuten pakket. In combinatie met deze gear moet de Venge ViAS de geclaimde 5 minuten winst op 40 kilometer kunnen boeken. Ik trek alles aan en ben klaar voor een kort ritje. Langs de roeibaan in Bleiswijk trek ik een paar sprintjes, terwijl een aantal Engelse roeiers me wat meewarig nakijkt. Waarschijnlijk is het waar wat Specialized zegt over die tijdwinst. Voor mij is dat alleen moeilijk te meten. Ik heb er aan gedacht om nog een keer hetzelfde rondje te rijden, maar dan op een andere fiets. Maar de omstandigheden zullen nooit hetzelfde zijn. Enkel met een vermogensmeter en precies dezelfde houding zou je een serieuze vergelijking kunnen doen. Dan moet het weer ook nog hetzelfde zijn. Onmogelijk. En dus leef ik me gewoon even lekker uit langs de roeibaan en keer terug naar huis. Voldaan en blij dat ik nu ook eens op een Specialized heb gereden, zet ik hem in de schuur. Met pijn in mijn hart moet ik weer afscheid van hem nemen.

IK VOEL ME ALS EEN RAKET DIE ZIJN LANCEERPLATFORM VERLAAT

Prachtig monster

De Specialized Venge ViAS Disc weegt ongeveer 7,8 kilogram. Dat is niet weinig, maar voor een aero bike met schijfremmen is het nog heel behoorlijk. Wat belangrijker is, is dat hij fijn rijdt en snel is. Vaak wordt gedacht dat aerodynamica alleen werkt voor profs, maar dat is natuurlijk onzin. Ja, het is waar: hoe sneller je rijdt, des te groter je voordeel. Maar aerodynamica werkt ook bij lagere snelheden en met de wind in Nederland kan je voordeel best oplopen.

Voor 7499 euro is de fiets zoals ik hem heb getest van jou. De goedkoopste versie met hetzelfde frame komt op 4999 euro, maar die ziet er gelijk al iets minder indrukwekkend uit.

Neemt niet weg dat de Venge ViAS in al zijn gedaantes een prachtige, vette fiets is. Opvallend en excentriek. Een topper waarmee je veel bekijks zult hebben. Een heerlijke racer om mee rond te rijden. En bovenal een onbedaarlijk snelheidsmonster.