Het is maandenlang kurkdroog geweest in Nederland en geen mountainbikeroute is nog goed te fietsen. Daarom een flashback terug naar toen de regen nog met bakken uit de lucht kwam. De dag voor de eerste worldcup van het seizoen in Albstadt waar wij waren om te rijden met de nieuwe Cannondale Hi-MOD. We reden, gleden en schreven over de fiets. We vonden hem hard, stug en oncomfortabel. Maar ook licht, razendsnel en boordevol nieuwe techniek.

Inmiddels zijn we maanden verder, hebben we in tussentijd behoorlijk wat met de Hi-MOD kunnen rijden en de fiets naar eigen wens kunnen aanpassen. We duiken verder in de technieken die gebruikt zijn om deze nieuwe Hi-MOD tot stand te brengen en wegen onze conclusie opnieuw af.

Als een van de weinige merken pakte Cannondale dit jaar uit met een nieuwe hardtail. Mooi werk voor de Nederlandse markt vinden we! Het volledige Cannondale team startte in Albstadt dan wel op deze nieuwe machine maar na die truc special grepen Avancini en co weer gauw terug naar hun vertrouwde Scalpel. De nieuwe vork werd hiermee wel over gelepeld naar de fully zodat ook de scalpel weer helemaal up to date is.

Singlecrown
De grootste vernieuwing aan de F-Si is natuurlijk die vork. De bovenste bevestiging is achterwege gelaten om diverse redenen en zo heeft Cannondale de eerste singleside-singlecrown voorvork in huis. Mooi scrabblewoord! De Ocho, zoals de vork liefkozend is genoemd, is geen doorontwikkeling op de bestaande lefty maar een totaal nieuwe vork. Zowel van binnen als van buiten. Waarom nu pas een singlecrown? Omdat voordien werd aangenomen dat het niet mogelijk zou zijn deze constructie sterk zat te maken. De nieuw aangetrokken engineers die de afgelopen jaren het team zijn komen versterken hebben het tegendeel inmiddels bewezen.

Al sinds 2000, ja 18 jaar terug dus, rijden er Cannondales rond met een lefty vork. Terwijl de laatste versie zo’n twee jaar terug werd geüpdatet. Door de tijd heen is er van alles aangepast met in de tussentijd zelfs elektronische versies. De nieuwe lefty moest net als de nieuwe F-Si in alles beter zijn. Lichter, stijver, sneller.

Beter in alles

Het volledig carbon chassis weegt in de 100 millimeter versie 1450 gram terwijl de betaalbaardere aluminium versie 1735 gram laat zien op de weegschaal. Een lange ontwerpweg werd afgelegd met diverse vormen en prototypes om tot deze constructie te komen. Van computersimulaties tot carbon layups, aluminium mock-ups en rijdbare testmodellen. Tijdens het testen in de praktijk is zowel de stijfheid als de sterkte (impact) gemeten. De Ocho scoort zo’n 10% beter qua stijfheid dan bijvoorbeeld een Fox Stepcast. Minder flex tijdens afdalen en remmen dus. De zijdelingse stijfheid daarentegen werd flink verlaagd in vergelijking met zijn voorganger. Dit vooral op aanvraag van de teamrijders die hun machine zo beter op de rails kunnen houden.


Een 3d print als prototype Ocho

De sterkte en stijfheid van de vork word getest.

Interne spielerij

Wanneer een verende vork vervormt, zijdelings of in de rijrichting dan zal deze in dezelfde tijd minder soepel inveren. Een vork moet dus niet alleen stijf zijn om de krachten van de bestuurder op te vangen maar ook om de soepelheid van de vering te waarborgen. Waar andere merken gebruik maken van ringlagers heeft Cannondale een reputatie op het gebied van naaldlagers en oversized glijbussen. Bij de nieuwe Ocho is de hoeveelheid naaldlagers teruggebracht van vier naar drie en zijn de lagers gebundeld. 12 stuks in een oversized bescherming welke de frictie verder moeten verlagen.


Naaldlagers. Enkel te vinden in een Lefty.

De lagers passen hebben een zeer exacte passing.

Alles op de schop

Niet alleen de lagers zijn vernieuwd. Het hele hydraulische systeem is op de schop gegaan. Waar je bij een normale vork de lucht links en de olie in de rechter vorkpoot terugvindt moet dit bij de Lefty allemaal in één vorkpoot verwerkt worden.

Een zogeheten ‘independent floating piston’ dient als centrale zuiger van de ‘chamber damper’ en moet een soepele werking garanderen. De vork is uitgerust met de gebruikelijke instelmogelijkheden welke op zijn tijd weer handmatig te finetunen zijn. Zo heeft de vork natuurlijk een lock-out welke vanaf het stuur te bedienen is. Vind je dat de lock-out te stroef is of juist te eenvoudig te bedienen is dan kun je intern de boel verstellen. Om ervoor te zorgen dat je de vork wel uit elkaar krijgt maar nooit meer werkend in elkaar heeft Cannondale de Simon app die je op de rails houdt.

Met 23 klikjes rebound en zes opties voor de low speed compressie heb je alles wat je van een moderne vork mag verwachten. De compressie instelling zit vanaf nu boven op de vork en is zelfs tijdens het rijden nog aan te passen. In de praktijk zul je dit niet vaak doen, maar tijdens het finetunen van je fiets is het wel zeer handig.

Cannondale heeft een handige plastic beschermer rondom de onderkant van de vork gemonteerd die de binnenpoot moet beschermen tegen steenslag of modder. De vorkbescherming, uitgevoerd in carbon is lekker stijf en rammelt daardoor niet. Handig gebruik makend van de mogelijkheden doet de binnenzijde van de Guideguard zoals de bescherming heet, dienst als sag meter en dat is een goed werkende tool. Sag is intussen toch de manier om je vork op het eerste zicht in te stellen. Buiten de sag meter zit er aan de beschermkap ook een kabelgeleider vast die remkabel volledig naar de bovenzijde van de vork geleidt.


De carbon ‘guide guard’

De bescherming mag dan rondom de binnenpoot zitten, Binnen in die poot vinden we natuurlijk ook nog twee luchtkamers. Een positieve en een negatieve. Het nieuwe Oppo air systeem zorgt ervoor dat de vork zelf de lucht verdeeld tussen de twee kamers waardoor er maar één ventiel nodig is. Het ventiel is verplaatst en dat is een kleine maar fijne verbetering. Het ventiel is beter bereikbaar en minder gevoelig.

Misschien wel de mooiste noviteit van de nieuwe markante Ocho is de StopLock bevestiging. We schreven hier al eerder over maar de remklauw is vanaf nu met één draai aan een enkele inbusbout te verwijderen. Hiermee is het demonteren van het voorwiel nu vele malen eenvoudiger geworden.

Zoals hierboven al aangegeven waren we niet direct overtuigd van het nieuwe vlaggenschip van Cannondale. Althans niet van het frame. De vork is een regelrecht feestje om mee te rijden. Even wennen qua zicht nu de boel zo mooi minimalistisch is opgebouwd maar eenmaal onderweg richten we onze ogen toch voornamelijk op de weg. De vork laat zich vrij eenvoudig instellen en bedienen. Waar we bij de presentatie nog vragen stelden waarom ze bij Cannondale kozen voor een Fox lock-out hendel die nu niet bepaald vlekkeloos werkt en vaak blijft hangen blijkt de lock-out functie op de ocho zo soepel te zijn dat deze tijdens het rijden vaak zelf ‘unlockt’. Nu gebruiken we de lock-out niet veel want een vork mag veren, maar als hij geblokkeerd is moet het wel uit blijven. Een kleine operatie met nog kleinere schroefjes en de ‘druk’ wordt intern opgevoerd. Probleem opgelost.

De Ocho is nog niet los verkrijgbaar en dat is best jammer want ondanks dat de vork van Cannondale is zouden veel fietsen flink opknappen van de veerprestaties van de Ocho.

Na regen komt zonneschijn
Onze eerste kennismaking met de F-Si verliep niet bepaald vlekkeloos op de spekgladde piste van Albstadt. Gelukkig volgde later een periode van zon, stof en superdroge trails. We lieten de fiets alle kanten van Nederland en België zien. Reden ermee in de Ardennen, op vaste routes in Brabant en nog een verdwaald NK streetrace.

Streetrace. kort, snel, hard. Dat is de plek waar deze F-Si zich thuis voelt. We reden op weinig andere mountainbikes die zo licht en wendbaar zijn. Daar hoort een gebruiksaanwijzing bij en het duurde even voor we deze gevonden hadden. De fiets corrigeert weinig foutjes dus je bent zelf de baas over je eigen ziekenhuisbezoeken. Cannondale heeft de achtervorken extra dun gemaakt en de Save carbon zadelpen vernieuwd om nog net dat beetje extra comfort te zoeken. Wij raden aan om de breedst mogelijk banden te monteren want daar is in dit geval het comfort te vinden.

Geen twijfel bij de engineers als het gaat om de trend om sturen als maar breder te maken.
Cannondale monteert een 76 centimeter stuur. Lekker aan de maat dus. ideaal in de afdalingen waar je zo veel beter de controle houdt. Het waait natuurlijk ook lekker door zo met de ellebogen breedt.

Conclusie
Even dromen, Mocht ik talent hebben, hard kunnen fietsen en samen met Avancini en Marotte in het Cannondale factory racing team zitten dan zou ik waarschijnlijk zelf ook voor de Scalpel met nieuwe lefty kiezen maar dat is wel erg veel als. Hard fietsen lukt maar mondjesmaat en dat talent, is nog maar zelden ontdekt. Op het niveau van de gemiddelde Hollander en op de bijbehorende Nederlandse trails kan ik perfect uit de voeten met deze hardtail. Voor ritten van 2, 3 uur het liefst met een stava segmentje of wat rappe secties. Op een vaste route daagt de F-Si je zeker uit nog is een tandje bij te schakelen. Cannondale is één van de weinige merken die dit jaar vooruitstrevend bezig is geweest op het gebied van hardtails en dat verdient een kudo.

De F-Si is te koop vanaf €1999,- Met Ocho ben je €2799 kwijt.