Dayenne leeft met een half hart en fietst zo vaak ze kan. Ze is daarnaast mede oprichter van Hart4Onderzoek en zet voor Pedala magazine tweewekelijks haar verhaal op papier. Over het overwinnen van angsten, doorzettingsvermogen, vertrouwen en fietsen. 

Na bijna iedere duurtraining hang ik kotsend boven de wc-pot. Moet ik wel doorgaan met mijn fietsambitie? – een wrange vraag die maandenlang door mijn hoofd spookt.

Tot mijn 31e heb rondgelopen met een hart dat enigszins lijkt op dat van de Nijlkrokodil. De groep reptielen waaronder de Nijlkrokodil zich bevindt, bestaat het hart namelijk uit een driekamer variant. Zo’n zelfde waar ik de pech en tegelijkertijd het geluk had om mee ter wereld te komen. De pech spreekt voor zich, maar gelukkig ervaar ik bijzondere, positieve kanten van het leven, juist dankzij mijn ziekte.

Wil ik wel door gaan met fietsen?

Om mijn hartenleven inzichtelijk te maken, schets ik de overeenkomsten tussen dat van de Nijlkrokodil en mij. Wat kost het mij momenteel qua fysieke inspanning en waarom heb ik er nu voor gekozen om de komende wintermaanden na te denken of ik wel door wil gaan met fietsen. En zo ja: Is een overstap op een ander soort fiets misschien verstandiger?

Het hart en bloedsomloop in drievoud
Mensen behoren tot de groep zoogdieren. Belangrijk verschil is dat het hart van de meeste zoogdieren en vogels uit vier delen bestaat: twee kamers en twee boezems. Bij de mens wordt het zuurstofrijke bloed gescheiden van het zuurstofarme.

Uit de rechterkamer ontspringen bij de Nijlkrokodil twee aderen. De longslagader van de Nijlkrokodil gaat vanuit de rechterkamer naar het hart en komt door de linkerboezem in de linkerkamer terecht. Daar wordt het zuurstofrijke bloed met het zuurstofarme uit de rechterkamer gemengd. De linker aorta voert zuurstofrijk bloed vooral naar de kop van de Nijlkrokodil, waardoor hij tijdens het duiken zeer efficiënt met zijn zuurstof om kan gaan. De rechter aorta zorgt voor de rest van het lichaam.

Ik kwam ter wereld met een onderontwikkelde rechterkamer

De gezonde mens heeft maar één ader die uit een hartkamer ontspringt. Bij hen pompt de longslagader vanuit de rechtkamer bloed en dus zuurstof naar de longen en de aorta het bloed vanuit de linkerkamer het lichaam in. Ik kwam ter wereld met een onderontwikkelde rechterkamer. Wat betekende dat er vanuit de rechterkamer geen bloed kon worden gestuwd naar de longslagader. Ik onderging op vroege leeftijd al meerdere ingrepen, net zolang de bloedflow ‘passief’ kon doorstromen naar de longen.

Omdat de rechterboezem na ruim 25 jaar volledig bleek te zijn uitgerekt, werd deze verwijderd. Het bloed dat terug het hart instroomt werd middels een omleiding, gemaakt van Goretex buisprotese, aangesloten op de longslagader (dus stuwt zuurstofrijk bloed) richting de longen.

Tijdens mijn eerste seizoen bleek ik meer een korte afstand sprinter dan een duursporter te zijn

Le Croc Sportif houdt winterslaap
Ondanks dat ik nu de wereld doorloop met een half hart, heb ik nog veel gemeen met de Nijlkrokodil. Een Nijlkrokodil kan zowel onder water als op het land erg snel korte afstanden afleggen. Tijdens mijn eerste seizoen op de fiets bleek ik meer een (eenmalige) korte afstand sprinter dan een duursporter te zijn.

De Nijlkrokodil is samen met de zeekrokodil de gevaarlijkste onder zijn soort en verantwoordelijk voor honderden doden per jaar in Azië en Afrika. Als ik op deze manier door blijf fietsen, schaad ik wellicht meer aan mijn lijf dan mij lief is. Deze fysieke rekening is mij te hoog.

Na drie seizoenen is de dag gekomen dat ik deze winter onder de wol duik

Het voordeel van het houden van een winterslaap is dat een dier tijdens deze periode kan overleven, zonder energie kwijt te raken aan andere zaken. De Nijlkrokodil kan niet fietsen. Deze ‘Croc Sportif’ kan dit wel. Maar na drie seizoenen is de dag gekomen dat ik deze winter met ‘bloedend’ hart onder de wol duik.

Zodra de lente weer komt, weet ik wat ik met mijn mooie, rode Gitane wil. Je blijft mijn zuiverste zelve.