Een enorme uitdagingHet fietsen was een welkome afleiding en voor mij een manier
om met het verdriet om te gaan
Eind vorig jaar ontstond het idee om met een team van het werk mee te doen aan de Alpe d’Huzes. Ik moest daar wel even over nadenken, omdat dat zou betekenen dat ik op de sterfdag van mijn vader niet thuis zou zijn. Toch was het besluit om mee te doen snel genomen. Toen het begin dit jaar weer beter weer werd om te fietsen, ben ik dan ook gelijk weer begonnen met trainen. Wat volgde was een intensieve periode van voorbereiding die bestond uit zoveel mogelijk geld inzamelen voor het goede doel, de fiets aanpassen om de berg op te gaan en natuurlijk trainen, kilometers maken! Ook bergen trainen, wat letterlijk ging met vallen en opstaan (😁 lang leve klikpedalen).Deelname Alpe d’Huzes
Eindelijk was het dan zover! Na een lange reis met de auto waren we er een paar dagen voordat we echt de berg op mochten. We hebben met het team een paar gezellig dagen gehad met een lach en een traan. Ik heb de gelegenheid gehad om bij de sterfdag van mijn vader stil te staan en we zijn alvast een stuk de berg op gefietst. De dag van de beklimming zijn we na een stevig ontbijt richting de start vertrokken. Na het maken van een groepsfoto ging ieder voor zich aan de strijd tegen de berg beginnen.
Wat mij vooral is bijgebleven was de fijne onderlinge saamhorigheid onderweg naar boven, de schitterende omgeving en het voldane gevoel om eenmaal boven zijn. Het was een ervaring om nooit te vergeten! En daarna? Na deze geweldige ervaring ben ik blijven fietsen. In de zomer heerlijke lange ritten, nu in het najaar wat kortere ritten. Ik geniet nog steeds van het vrije gevoel tijdens het fietsen en het voldane gevoel achteraf.Ik geniet nog steeds van het vrije gevoel tijdens het fietsen en het voldane gevoel achteraf
Mijn fiets…
De titel van mijn verhaal is waar het allemaal mee begon. Mijn bijzondere fiets… Wat navraag en speurwerk heeft mij inmiddels al geleerd dat ik de trotse eigenaresse ben van een Jan Janssen Vuelta uit 1992. Een echte klassieker dus. De vorige eigenaresse is een dame van inmiddels ver in de 80. Er is al aardig wat aan mijn fiets verbouwd. Ze is voorzien van klikpedalen, een bergverzet, bredere bandjes (waardoor de spatborden niet meer pasten). Tot slot heeft ze een nieuw zadel en handvaten gekregen. Dit alles is mogelijk gemaakt door goede kennis Eric Mioch van Mioch Cycling.
De titel van mijn verhaal is waar het allemaal mee begon. Mijn bijzondere fiets… Wat navraag en speurwerk heeft mij inmiddels al geleerd dat ik de trotse eigenaresse ben van een Jan Janssen Vuelta uit 1992. Een echte klassieker dus. De vorige eigenaresse is een dame van inmiddels ver in de 80. Er is al aardig wat aan mijn fiets verbouwd. Ze is voorzien van klikpedalen, een bergverzet, bredere bandjes (waardoor de spatborden niet meer pasten). Tot slot heeft ze een nieuw zadel en handvaten gekregen. Dit alles is mogelijk gemaakt door goede kennis Eric Mioch van Mioch Cycling.