Mathieu van der Poel maakte zondag in Gieten zijn rentree in het veld na een dubbele knieoperatie. Zoals bekend doet Van der Poel niet ‘gewoon’ mee aan een wedstrijd en ging hij zelfs in de aanval. Na iets meer dan een uur crossen liet hij wereldkampioen Wout Van Aert achter en pakte hij in zijn eerste cross van dit seizoen direct de overwinning. Pure klasse.

In de cross-special van Fiets staat een mooi interview met de wereldkampioen van 2015. Léon van Bon trok naar België om door het bos te scheuren en over balkjes te springen met de 21-jarige renner. Lees hieronder in het kort zijn bevindingen. Het volledige interview vind je in de cross-special, gratis bij aankoop van Fiets 10. Bestel hem hier!

Uit het blad

“Hoeveel moet er in de banden?” vraag ik aan Mathieu. “1,8 Bar achter en 1,5 voor lijkt me prima voor tubeless banden.” Ik heb me altijd verbaasd over de extreem lange bandenspanning van de veldrijders. “Meestal heb ik ze net hard genoeg om niet ‘door te stoten’ zodat lekrijden niet zo snel gebeurt. In de wedstrijden mag het nog iets zachter. Soms als de ondergrond echt zacht is, pomp ik er niet meer dan 1,00 bar, maar dat is echt een uitzondering. Natuurlijk moet je ook nog kiezen tussen de profielen van Rhino, Grifo of Pipisquallo. Ook dit kan doorslaggevend zijn in de cross.”


Ik ben benieuwd hoe het aanvoelt. Ik druk mijn banden nog een keer in en het voelt echt enorm zacht. “Staat je zadel eigenlijk even hoog als op de wegfiets?” vraag ik. “Nee iets hoger, maar ik zit ook meer naar voren en korter. Daardoor is de werkelijke hoogte min of meer gelijk. Door deze houding is het makkelijker manoeuvreren tussen de bomen door.”

“Eerst maar een rondje warming-up?” stel ik voor. We vertrekken en voor ik het weet springt Mathieu een stoeprandje op. Ik blijf op het zandpad om niet meteen lek te rijden. Zijn soepele tred en handigheid op de fiets zijn een feest om naar te kijken. Alsof het geen moeite kost, slalomt hij tussen de bomen door. Ik kan aardig volgen, maar vind dat die bomen veel te snel passeren. Bultje op… en ja hoor, ik schakel verkeerd en moet al van de fiets. Boven aangekomen zie ik een brede lach. “Nu al?” zegt hij met plezier in zijn stem. Ik ben vastbesloten om hem te laten zien dat ik wat kan op de fiets en volg hem daarna als een malle. Maar ik merk dat ik het bos niet ken en af en toe niet goed uitkom. Toch gaat het me nog aardig af. Als we met enige snelheid over een heuveltje komen, zie ik Mathieu ineens twee meters boven de grond zweven. Dat doe ik hem maar niet na. Het komt heel natuurlijk over en lijkt totaal niet op ‘even laten zien wat hij kan’. Ik moet ervan glimlachen en voel me een oude kneus.

Cross-special

Lees meer in de nieuwste Fiets.