Wat is er nu veranderd in vijf jaar tijd, zeg maar sinds het vorige WK? Dorst heeft er een extra lus bijgekregen, de ronde van de Drunense Duinen kent nog wat meer klippen en er zijn tientallen nieuwe crossers bijgekomen. Vooral door de opmars van de Gravel Bike.
GravelGrappig: waar het op de weg nog niet 100 % doorgedrongen is, is het in het veld al wel vrij normaal. Schijfremmen. Steekassen. Carbon wielsetjes. ‘Gebogen’ sturen. 40 mm banden. 1X. ‘Toen’ in 2011 reed in onder andere met een Merida carbon crosser met snelspanners, 10-speed Ultegra, 130 mm inbouw en velgremmen. Nu dan met een Rose Xeon CDX. Onder andere. Een beetje crosser heeft een stuk of drie fietsen, maar als recreant hoeft dat niet. Dat wil zeggen: deze testfiets met Force 1X zat in de special van FIETS nummer 10, maar dan als Gravel. Ik kon er toch nog een paar weken mee verder crossen. Nee, geen tubes of tubeless, maar gewoon met draadbanden ( daar over een volgende keer meer!). Licht genoeg en vrij hard. Ook door de 1 X aandrijving; de veer van de achterderailleur is nogal sterk, waardoor er altijd druk staat op de pedalen. Klapperende ketting? No way. Maar daardoor ook toch minder ‘vering’ doordat de ketting altijd gespannen is. Een detail, maar toch wel voelbaar. De Xeon CDX dus. Prima ‘karretje’.
33Alleen kreeg ik op mijn ‘donder’ toen ik met de fiets met de dikke 40 m Schwalbe banden aan de start kwam van een cross van de WBVC. Tja, in het reglement staat dat 33 mm het maximum is. Niet goed gelezen. Racing Ralph er op en toen mocht het wel weer. Veel effect op mijn ‘resultaten’ had dat niet overigens. ‘Aanmodderen’ noem ik dat dan maar. Naast de Rose heb ik nog een 2015 Stevens met 11-speed Ultegra staan. De omstandigheden in het veld zijn tot nu toe lekker: nog geen kou en zeker ook geen modder. Wel afgelopen zondag een parcours in Bergen op Zoom met heel veel los zand. Niet mijn favoriete parcours -maar gelukkig, ‘geel zand’ valt zacht.
http://www.wkmasterscyclocross.be/Foto’s: Martin Ringelenberg, Remco Veurink