Ramona: ”eind juni krijg ik een berichtje van Menno (race redacteur Fiets Magazine): hij heeft een fiets waar ik een paar weken op mag gaan rijden. Jippie! Dat lijkt me tof. Met het oog op The Ride die ik volgend jaar ga rijden, ben ik me aan het oriënteren op een nieuwe fiets. Niet dat de Cannondale Synapse Carbon Women’s 105 die ik 5 jaar geleden kocht me niet bevalt, maar omdat ik de overstap naar schijfremmen en misschien wel Di2 wil maken. Bovendien moet het moraal ook een boost krijgen en dat werkt prima met een nieuwe fiets.
Wie ben ik?
Mijn naam is Ramona de Roij, 48 jaar en m’n fiets heeft standplaats Tilburg (maar bezoekt graag ook andere plekken). Lengte 1.63 m. In november 2014 kocht ik m’n eerste racefiets. Ergens in de jaren 90 had ik al wel een racefiets: een stalen krijgertje dat ik demonteerde, in m’n favoriete kleuren (zwart met rood) schilderde en weer optuigde. Daarmee reed ik wel eens van Tilburg naar Gennep en een enkele keer reed ik ermee in de Ardennen. Dat kon je toen nog nauwelijks fietsen noemen. Tegenwoordig neem ik het fietsen serieuzer. Ik rijd het hele jaar door. Bij nat, koud of donker weer pak ik het liefst de mountainbike om een rondje modder te happen in Stadbos013, de Drunense Duinen of Dorst. Is het droog? Dan rijd ik minimaal 1 keer per week op mijn racefiets.
The Ride
Dit jaar pak ik het nog serieuzer aan, omdat ik komend jaar The Ride (in 8 dagen van de voet van de Stelvio naar de top van de Cauberg) ga fietsen. In 2018 heb ik 3062 km gereden. Dit jaar ga ik daar dik overheen: ik zit nu al over de 2600. Sinds vorige maand ben ik zelfs lid geworden van de wielerclub, dus die kilometers gaan vanzelf komen. Zeker als ik echt ga trainen voor The Ride de komende maanden.
Ooit zei ik dat de kleur van een fiets me niets uitmaakt. Maar sinds ik slapeloze nachten kreeg over de kleur van een bestelde fiets, ben ik teruggekomen op die uitspraak. Kleur is wel degelijk belangrijk voor mij. Dat maakt de keuze voor een nieuwe fiets ook zo moeilijk: ik ben heel tevreden met mijn witte fiets met zwart en rode accenten. Dat is toch wel wat anders dan het Electric Crimson (rood met een tikje rose lijkt het) van de Canyon Endurace WMN AL Disc 7.0. Benieuwd of ik nog ga wennen aan deze kleur.
Dubbel XS
Begin juli heb ik mijn eerste date met de Canyon Endurace WMN AL Disc 7.0, maat 2XS. Wat?! Dubbel XS? Da’s toch mini? Mijn eigen fiets heeft maat 48. En deze heeft ook nog eens 27,5” wielen in plaats van 28”! Zijn ze gek geworden daar bij Canyon? Ik word hier stevig geconfronteerd met mijn lengte en voel me ineens heel klein. Maat 48 klinkt in mijn oren toch een stuk prettiger dan 2XS. Volgens de site van Canyon zou dit mijn maat moeten zijn. De fiets oogt veel kleiner dan mijn eigen fiets, ik noem haar daarom Calimero. Eerder had ik contact met Canyon over een ‘Endurace’ waar ik interesse in had en toen kreeg ik op basis van mijn gegevens en de geometrie van mijn huidige fiets het advies XS. We gaan het zien of 2XS de juiste maat is. Voor de Canyon gebruik ik de maten van mijn oude fiets; die gaan 1 op 1 over op de nieuweling.
Klaar om te rijden
Mooi, de fiets is afgesteld. Ik kan gaan rijden. En waarom zou ik Calimero niet meteen meenemen voor een clubrit? Wijze les voor iedereen die een nieuwe fiets aanschaft: ga er niet meteen 100 km mee rijden. Na 50 kilometer kreeg ik last van m’n onderrug. Mijn mede-clubleden zagen meteen hun kans schoon om Calimero compleet af te branden: die fiets is veel te klein voor jou, moet je die kleine wielen eens zien, wat is die fiets zwaar. En vanwege de rugpijn ging ik meer uit het zadel fietsen, waarbij ik ook nog eens met m’n knieën tegen het stuur botste. Mijn zin om nog meer tochten met Calimero te rijden was in één klap verdwenen. Daarnaast was ik bang dat ik een blessure op zou lopen als ik door zou gaan.
Tot ik één van mijn fietsmaatjes sprak. Zij vertelde me dat het niet zo handig was om meteen 100 km te gaan rijden op een nieuwe fiets. Het is veel verstandiger om elkaar rustig te leren kennen, hier en daar wat bij te stellen en dan pas het aantal kilometers op te voeren. Achteraf gezien was dat inderdaad geen slimme actie van me. Dus zo gezegd zo gedaan. Ik heb Calimero langs mijn Fiets Zonder Naam gezet en ben gaan sleutelen.
Bij die eerste, pijnlijk verlopen kennismaking wilde ik steeds verder naar achteren op het zadel gaan zitten. Daarom heb ik het zadel verder naar achteren gezet. Nog even gekeken naar de hoek waarin mijn eigen zadel stond. Zorg er altijd voor dat je steeds maar één ding tegelijk aanpast. Op die manier vind je veel makkelijker de oorzaak van ongemakken. Neem tijdens je testrit wel een beetje gereedschap mee, zodat je kleine aanpassingen kunt doen. Toen het zadel goed stond, ben ik verder gaan kijken naar het stuur. Dat staat bij Calimero lager dan op mijn Fiets Zonder Naam. Door het stuur een beetje naar me toe te kantelen, zat ik al een stuk beter op Calimero. Bij mijn volgende ritje had ik geen last meer van mijn rug. Toch stond het stuur voor mijn gevoel nog net iets te laag. Dat heb ik uiteindelijk opgelost door de stuurpen om te draaien. Daardoor komt het stuur een fractie naar voren en omhoog.”
Volgende fase
Calimero is nu klaar voor de volgende fase. Ik wil de komende ritten gebruiken om Calimero nog beter te leren kennen:
- Hoe verhoudt het aluminium van nu zich met het carbon van 5 jaar geleden? (merk ik dat ik op een aluminium fiets rijd, voel ik groot verschil met m’n eigen fiets?)
- Zijn die kleine wielen van invloed op mijn prestaties?
- Hoe de fiets zich in de bochten?
- Hoe is comfort op verschillende wegen?
- Hoe is het comfort van deze fiets bij langere tochten?
- Hoe gedraagt Calimero zich in het Zuid-Limburgse heuvelland?
- Genoeg tandjes voor het betere klimwerk?
- Zou ik met deze fiets The Ride willen rijden?
- Plussen
- Minnen