Bijna lukte het Jetse Bol gisteren om een Vuelta etappe binnen te hengelen. En dat na een zeer lastige etappe. Knap werk. Minstens net zo lastig als de ritten in de Spaanse rittenkoers is het lusje wat de deelnemers aan het allereerste officiële wereldkampioenschap E-MTB kregen voorgeschoteld. In het Canadese Mont Sainte Anne stond gisteren dit kampioenschap voor het eerst op de agenda.
In twee categorieën, dames en heren, open voor alle leeftijdcategorieën (vanaf de junioren), werd er gestreden om de titel. En voor wie denkt dat E-MTB niet spannend, cool of intensief is. Bekijk even de beelden. E-MTB is enorm in opkomst en dat beseffen ze ook bij de UCI. Vandaar de keuze om vanaf dit jaar bij nagenoeg elke wereldbeker een E-event te organiseren. Eveneens is er de WES uit de grond gestampt. De World E-enduro Series. Niets anders dan de EWS, Enduro World Series. Behalve dat het E-MTB only is. En nu is er dus ook een officieel WK gehouden.
Omloop
Wanneer je E-MTB’s op de juiste manier inzet, dan krijg je gegarandeerd spektakel. Met een E-MTB kun je nu eenmaal meer dan met een normale fiets. De fiets heeft meer veerweg dan een XC fiets en lijkt meer op een trail/enduro bike. Ook kun je er sneller mee omhoog en vooral veel steilere beklimmingen mee aan. De regelgeving voor de wedstrijden is redelijk beperkt. De motor is gelimiteerd tot 250w en je fiets mag niet ondersteunen boven 25km/u. Niets anders dan de al bestaande regels dus.
Om ervoor te zorgen dat alle fietsen gelijkwaardig zijn wordt vooraf de wielomtrek gemeten en wanneer nodig is aangepast in de software van de fiets. Zo ondersteunen alle fietsen tot 25 km/u en niet net even wat harder of zachter.Op een ronde van ongeveer vier kilometer stond de deelnemers een steile, belachelijk technische klim en bijbehorende afdaling te wachten. Verder werden vlakke passages en rechte einden zo veel mogelijk vermeden. Anders word het een wedstrijdje ‘wie trapt er boven de begrenzer’.
Winnaars
Bij de heren zien we een zeer uiteenlopend startveld. Wanneer we de namen overlopen zien we vooral heel veel kampioenen. Aan het vertrek bijvoorbeeld 3x olympisch goud en minstens 15 wereldtitels. Verder een mix van volbloed cross-country racers en downhillers. Ook een stel snelle masters durven het aan. Zo zien we de vader van wereldkampioen downhill Loic Bruni tijdens de wedstrijd sterk zijn mannetje staan. Niet gek, Bruni Senior werd afgelopen week nog wereldkampioen Downhill bij de masters.
Één Nederlander treffen we aan op de startlijst. Kjell van den Boogert komt uit voor het team van Bart Brentjens en is daar in dienst als E-racer en ontwikkelaar van de fiets waar hij op rijdt. Kjell eindigt op een keurige 8e plek, na grote namen als Martinez, Kulhavy en Absalon. Winnaar is de huidig wereldkampioen bij de belofte Alan Hatherly uit Zuid-Afrika. Op zijn Specialized Levo was hij vanaf de eerste ronde ribbedebie. Hatherly fietste zo snel op zijn E-MTB dat zelfs de voorrij motor er aan moest geloven. Straf!Bij de dames werd de strijd pas in de laatste ronde beslist. Lang leek het erop dat Maghalie Rochette de winst zou pakken. Echter maakte ze een fout in de laatste klim en werd zo alsnog ingehaald door de Zwitserse Nathalie Schneitter. Kort daarachter op de 3e plaats finishte onze eigen Anneke Beerten. De Nederlandse alleskunner haalde zo voor Nederland de eerste medaille binnen, dit WK.
Nederland
In Zoetermeer vond afgelopen week het eerst het Nederlands kampioenschap E-MTB plaats. En wij van fiets houden wel van wat nieuws en stonden daarom zelf ook aan de start. Een groep van ongeveer 20 deelnemers vochten een mooi duel uit rondom de skihal van Snowworld. Een mix van Elite renners, masters en funklasse renners mochten allen ervaren dat je met een E-MTB wel degelijk echt kunt ‘koersen’. De ronde in Zoetermeer was niet veel anders dan de omloop die de cross-country renners tijdens de 3Nations mtb cup voorgeschoteld krijgen. Jeroen van Eck trok uiteindelijk aan het langste eind en won het eerste NK. Frank Beemer kwam als 2e voor Bart Brentjens over de finish. En uw verslaggever van dienst? Die had te kampen met een lekke band op een ronde van het eind.
Is toch net geen Canada hè 🙂
Foto’s: Specialized / Hans Heemskerk