De 5 mooiste Nederlandse zeges van 2019

Het was een prachtig wielerjaar. Natuurlijk wordt er de komende weken nog op de weg gekoerst, maar de grootste wedstrijden zitten er toch echt al op. De wielerliefhebber werd flink verwend dit jaar, maar wat waren de mooiste overwinningen? Een overzicht van de vijf Nederlandse zeges die ons bij zijn gebleven.

5. Ploegentijdrit Jumbo-Visma, Tour de France

Kon de Tour de France beter beginnen voor Jumbo-Visma? Ja en nee. Natuurlijk mikte de Nederlandse ploeg met Dylan Groenewegen op de gele trui, maar als iemand anders dan het geel moet pakken, dan maar een ploeggenoot. Mike Teunissen profiteerde en stond een dag later in de leiderstrui aan de start van de ploegentijdrit. Na een minutieuze voorbereiding met hoofdrollen voor tempobeul Tony Martin en coach Mathieu Heijboer verscheen Jumbo-Visma met veel ambitie aan het vertrek.

De 27,6 kilometer lange race tegen de klok moest de kers op de taart worden van een lange voorbereidingsperiode. In een ver verleden was de race tegen de klok voor Jumbo-Visma’s voorgangers een ware martelgang, maar de laatste jaren is dat veranderd. Zelfs een gehavende Groenewegen draaide een dag na zijn valpartij zolang mogelijk mee, en mede daardoor liet de Nederlandse ploeg geen spaan heel van de rest. Met maar liefst 20 seconden werd Ineos van de latere Tourwinnaar Egan Bernal verslagen. Maar belangrijker nog: Teunissen bleef in het geel en Steven Kruijswijk deelde een tik uit aan zijn klassementsconcurrenten.

4. Bauke Mollema, Ronde van Lombardije

Een monument winnen is weinig Nederlanders gegeven. Bauke Mollema won al grote wedstrijden zoals de Clásica San Sebastián en ritten in de Tour en Vuelta, maar het stempel ‘veelwinnaar’ heeft hij niet. Op de dag dat zijn vroegere ploegmaat en kopmaan Laurens ten Dam afscheid van de profsport nam, bewees Mollema hem een laatste dienst door de ‘koers van de vallende bladeren’ te winnen.

Na negentien kilometer Mollemalen kwam de Groninger als eerste in Como aan. Op het juiste moment versnelde hij, en profiteerde hij van het geloer naar elkaar tussen Alejandro Valverde, Primoz Roglic en Egan Bernal. Mollema reed met zijn kenmerkende stijl door en hield uiteindelijk zestien seconden over op Valverde en Bernal. Na 38 jaar heeft Hennie Kuiper in de Ronde van Lombardije eindelijk een opvolger.

3. Annemiek van Vleuten, WK op de weg

De Nederlandse vrouwenploeg kon het WK alleen maar verliezen, zo werd er gezegd, maar dat betekende niet dat het een makkie zou worden. Met Annemiek van Vleuten, titelverdedigster Anna van der Breggen en Marianne Vos beschikte de Nederlandse ploeg over drie absolute kanshebsters. Toch waren de dames op hun hoede, want drie dagen eerder verraste Chloe Dygert nog vriend en vijand door met overmacht de WK-tijdrit te winnen.

Van Vleuten stelde in die tijdrit teleur en moest genoegen nemen met ‘slechts’ brons. Dat het een mindere dag was, bewees ze in de wegrit door iedereen op een hoopje te rijden. Met nog 105 kilometer te gaan reed ze weg uit het peloton en kon niemand volgen. “Gekkenwerk”, dacht Marianne Vos nog, maar de vogel was – zo bleek later – gevlogen. Van Vleuten deelde haar monsterrit goed in en ging niet volle bak. Lange tijd schommelde het verschil met de achtervolgende groep – waarin Van der Breggen prima afstopwerk verrichtte – zo tussen de minuut en twee minuten. Pas toen Dygert in de voorlaatste ronde het verschil probeerde te overbruggen, begon Van Vleuten er écht in te geloven. Dygert viel namelijk stil, waarna Van der Breggen zich wist te verzekeren van het zilver achter de ongenaakbare Van Vleuten. Een knap staaltje van Van Vleuten, die niet meer alleen de vrouwen van ‘De Val’ is, maar ook de vrouw van ‘De Solo’.

2. Mike Teunissen, Tour de France

Alle ogen waren gericht op Dylan Groenewegen, maar het was Mike Teunissen die er in de openingsetappe van de Tour de France met de winst vandoor ging. Als je vooral had voorspeld dat een Nederlander van Jumbo-Visma de gele trui zou veroveren, had iedereen zijn geld gezet op Groenewegen. Het liep echter anders..

Maandenlang trainden de mannen van Jumbo-Visma om Groenewegen in Brussel naar de winst te loodsen. Het plan was ook duidelijk: Wout van Aert zou het tempo opvoeren, Amund Grondahl Jansen zou het daarna overnemen en dan zou Teunissen de sprint aan moeten trekken voor Groenewegen. Door een valpartij van de kopman in de laatste kilometers leek de gele droom uiteen te spatten, maar niets was minder waar. Van Aert en Teunissen mengden zich alsnog in de strijd om dagwinst én het geel.

Dat hij in vorm was wisten we wel, maar dat hij het geel kon pakken had niemand durven dromen. Met een lange sprint versloeg Teunissen op de meet drievoudig wereldkampioen Peter Sagan. “Heb ik gewonnen?” vroeg Teunissen vertwijfeld na de finish. Toen daar het verlossende antwoord kwam van een van de journalisten volgde er een vreugdekreet. Uit handen van Eddy Merckx werd Mike Teunissen gehuldigd als Touretappewinnaar én – belangrijker nog – mocht hij het geel in ontvangst nemen. Erik Breukink kreeg eindelijk een opvolger.

1. Mathieu van der Poel, Amstel Gold Race
Wat ons betreft is dit hét sportmoment van 2019. Iedereen met een beetje wielerhart stond waarschijnlijk voor de televisie – of zelfs achter de reclameborden – te schreeuwen toen Mathieu van der Poel vanuit verslagen positie naar de winst sprintte. Dat hij na een prachtige wedstrijd de overwinning wist te pakken, had niemand meer verwacht.

Van der Poel ging als topfavoriet van start. Toen hij op de Gulperberg versnelde hoopte hij andere favorieten mee te krijgen, maar was Gorka Izagirre van Astana de enige die de Corendon-kopman kon volgen. De Spanjaard reed in dienst van Jakob Fuglsang en nam niet over, waardoor de twee al snel weer werden gegrepen. Toen even later Fuglsang en Julian Alaphilippe versnelden, moest ditmaal Van der Poel het antwoord schuldig blijven en leek hij zo goed als zeker naast de winst te gaan grijpen.

Fuglsang en Alaphilippe stormden op de finish af, al was in de slotkilometers de samenwerking niet meer je-van-het en kon de achtervolgende Michal Kwiatkowski bij het ingaan van de slotbocht de aansluiting maken. Van der Poel, die in zijn eentje de achtervolging leidde in de daaropvolgende groep, reed zonder omkijken naar de koplopers toe en wist op ongelooflijke wijze nog naar de winst te rijden. In een sprint van meer dan 300 meter haalde hij de drie aanvallers nog in en passeerde de Nederlands kampioen vol ongeloof de finishstreep. Iedereen werd gek; van supporters tot journalisten. Van der Poel stortte na de finish ter aarde en bevestigde wat iedereen eigenlijk al wist: hij is een fenomeen.