Jo de Roo. Wie? In tijden dat wij bij het horen van namen als Bauke, Mathieu en Dylan meteen weten wie er bedoeld wordt valt bij de naam Jo de Roo niet snel een kwartje. Jo de Roo is een tachtiger en -uiteraard- ex coureur. Zijn topjaar was 1962, toen hij onder andere Bordeaux-Parijs, de Ronde van Lombardije en Parijs-Tours won. En hij reed vier keer de Tour en won daar drie etappes. Tot de opkomst van Jan Raas was De Roo de succesvolste coureur uit Zeeland. Jo woont nog steeds in Zeeland, in Kruiningen. Wat velen niet weten: Jo deed ook aan cyclocross. Mooi. De Zeeuwse vereniging Theo Middelkamp organiseerde een heuse gravelrit.  Vanuit Goes.

Pijltjes

Nu is Zuid-Beveland niet de eerste locatie waar je aan denkt als je zegt ‘Gravel’. Gravel? Dat is toch stenen, keien en ander ongemak? Zeeland is toch klei? Ja. Maar ook verrassend veel paden met keien. Grote keien, kiezels en schots en scheef liggende stenen. De vereniging had een NTFU tocht uitgezet van 50 kilometer. 5 euro inschrijfgeld. Met daarin naar schatting twintig kilometer aan onverhard.

Vanuit Goes ging het naar Wilhelminadorp, ‘s-Heer Arendkerke, Heinkenszand, ‘s-Gravenpolder en weer naar Goes. Onderweg verzorging, één Strava segment en een -naar keuze- gezamenlijke start. Met Jo de Roo en Marco Minnaard -nog net prof bij Wanty. Maar op je eentje starten kon prima; de route was netjes uitgepijld en her en der stonden seingevers.

Onderweg natuurlijk vrijwel geen hoogtemeters. ‘Deelname mogelijk met gravelfiets, mtb, beachracer, cyclocrosser, randonneur en racefiets met aangepaste banden’. Dat laatste kan best, als het droog is tenminste… Het had zaterdag flink geregend en dus: je fiets veranderde langzaam in een ‘grijs’ rijwiel. En je reed al snel één -of meer- plassen in en daaronder kwam je nog wel eens een steen (of vijf) tegen…

Plat!

Lastig? Nee. Lang? Nee. Binnen ruim twee uur waren de eersten terug. Uitdaging? Ook niet echt. Maar het was wel een echte Nederlandse gravelrit; een lekkere mix van asfalt en offroad. ‘Te weinig’ bos voor een mtb tocht! Het overgrote deel van de deelnemers reed trouwens wel op een mtb. Ja, er waren wel wat gravelfietsen (we spotten vooral Ridley’s en Cube’s ), maar ja, de wil is er ook, maar ‘dan moest er thuis nog wel onderhandeld worden’ zoals een van de deelnemers het omschreef. De oude mtb eruit en een nieuwe gravel de schuur in, zoiets. 230 deelnemers waren er; 150 was het streefgetal. Leuke tocht, landschappelijk gezien eenzijdig en heel Zeeuws -lees: klei, bomen, lekker grijs weertje. Volgend jaar zal de tweede versie verreden worden en Deo Volente weer met Jo (met helm…).

Foto’s: Marcel Remijn, Menno Grootjans