Met een rake klap ga ik weer tegen de vlakte, ik krabbel op en ga door voor het aftellen begint. Als MMA in de mountainbikesport had bestaan dan was de MTB-Trilogy in Tjechië het titelgevecht van het jaar geweest. In deze vierdaagse mountainbikewedstrijd worden de Enduro en Marathon disciplines als mixed martial art samen gevoegd en rijden beide hun eigen wedstrijd op hetzelfde parkoers. een traject dat zo ruw en hard is dat niemand ongeschonden de strijd verlaat.
Dag 1, de opwarmronde
Zoals ieder groot gevecht begint de eerste ronde rustig, een opwarmer. De eerste dag begint met een proloog. 10 kilometer met bijna 500 hoogtemeters. Allemaal leuk en aardig maar daar gaat het hier niet om. Tijdens de MTB-Trilogy stap je in de kooi om jezelf te testen op de downhills. Alle afdalingen zijn stuk voor stuk geclassificeerd van zeer lastig tot levensgevaarlijk en de hele route is dan ook alleen ontworpen om zoveel mogelijk berg af te rijden. gedurende deze 4 dagen ontdek je dat het echt nóg steiler kan dan dat je altijd voor mogelijk hield wanneer je over één van de vele speciaal voor dit event aangelegde afdalingen -al dan niet op je achterwerk- de berg af zult glijden. Als geluk bij een ongeluk is er de mogelijkheid de proloog te verkennen. Een groot voordeel want nu kun je vooraf al bepalen of je überhaupt wel naar beneden fietst. In de MTB-Trilogy is het nadien niet de vraag of, maar waar je allemaal gefietst danwel gelopen hebt. Na een korte verkenning stappen we met enigszins knikkende knieën en absoluut niet het ultieme materiaal voor deze tocht de ring in. De bel klinkt, we zijn vertrokken. Behangen met beschermmateriaal smijt ik mezelf voor de leeuwen om ruim 44 minuten later verbazend ongeschonden het strijdtoneel te verlaten. Rob vs MTB-Trilogy 1-0.Of je nu slaapt in één van de omliggende hotels of zoals ik in de klas van Groep 4 van de lokale basisschool samen met andere deelnemers, overal is de sfeer goed en word na de race geëvalueerd hoe je soms beter wel had gelopen of juist niet.
Dag 2, de uppercut
Rondom de ring neemt de spanning toe. Renners die eerder de strijd zijn aangegaan proberen de nieuwelingen wat moed in te praten. De 70 kilometer en 3000 hoogtemeters betekenen namelijk ook 3000 meter slip’n slide de berg af. 3 Kilometer vaak praktisch verticaal de afgrond in. Gezapig wordt er gestart. Een goede directe krijgt me even klein op een gladde vermakelijke afdaling die ik dacht aan te kunnen. Een knietje wanneer ik een boom over het hoofd zie en ik haal mn been behoorlijk open wanneer de stenen me proberen te grijpen. Even blijf ik liggen. 21, 22, 23… mij krijgen ze niet klein en wanneer de bel klinkt ben ik blij als de verzorging in aantocht is. Alchohol vrij bier, ambachtelijke salami’s en broodjes met verse salade brengen mij en vele andere er weer helemaal bovenop, leggen de fiets in de nek en krabbelen de volgende berg op. De toppen van de heuvels rondom startplaats Templice reiken niet hoger dan 800 meter en daardoor ziet ieder hoogteprofiel er rafeliger uit dan een scherp zaagblad.Het einde van deze ronde is lang en zwaar, beklimming na beklimming blijft zich maar aankondigen en wanneer we kilometerslang over een vers gemaaid weiland worden gestuurd waar de koeien nog in staan voelt het alsof je door elkaar geschud word door Hulk Hogan. Ruim 6 uur lang zijn we vandaag getergd maar ook 6 uur lang hebben we mogen genieten van het allermooiste wat de organisatie hier kan en mag bedenken. Rob vs Mtb Trilogy 1-1
Met wat voor een materiaal je hier aan de start komt is makkelijk. Bigger = better en softer is sneller. Kies wanneer je de keus hebt altijd voor een fully. Wanneer je de marathon gaat rijden is 130mm ideaal. Een droppelpost is een must en absoluut het upgraden van je fiets waard. Kies voor grote schijven en brede noppenbanden. Minstens schijven van 180mm voor én achter. Kies de banden waarvan je denkt, die heb ik toch nooit nodig. Je hebt ze nodig! Een Schwalbe Hans Dampf en Rock Razor band bijvoorbeeld zijn aan te raden wanneer je zoveel mogelijk berg af wilt rijden. Omdat het een no-go is dat je niet hoeft te lopen is het niet verstandig je lichte carbonnen XC schoenen mee te nemen. Kies voor degelijke soepele fietsschoen met stevige zool zoals de Specialized Rime zodat je makkelijk een stuk kunt stappen.
Dag 3, de genadeslag
Korter, makkelijker, minder technisch. Alles en iedereen doet vermoeden dat vandaag een ‘walk in the park’ gaat worden. Niet is minder waar. de 65 kilometer en 2500 hoogtemeters zijn inderdaad makkelijker op papier. De afdalingen zijn ge-downgrade van levensmoe naar prachtig en meer ‘doable’ maar de eeuwige wortelpaden die er voor in de plaats komen voelen als een pak rammel waar geen einde aan komt. Het zadel van mijn hardtail fiets komt geregeld onaangenaam hoog van de grond. Dat niet alleen, het pijnigt ook mijn ribben wanneer je in een afdaling zo ver achter je zadel hangt dat de bandensporen op je broek staan. Een droppelpost is hier een absolute must!
Hoewel we met 5 uur ruim een uur minder onderweg zijn geweest dan gisteren smaakt de Tjechische herstelshake (Bier en braadworst) maar al te goed!De MTB-Trilogy werd dit jaar voor de 5e keer gehouden en is een zeer goed opgezet evenement. Ondanks dat zijn buitenlanders hier ver te zoeken. Als enige Nederlander samen met een verdwaalde Amerikaan, Deen en Italiaan waren het voornamelijk deelnemers uit Tsjechië en Polen die aan de start van deze technische marathon stonden. Het deelnemersveld is niet al te groot met ongeveer 200 deelnemers aan de marathon en een zelfde aantal starters in het enduro veld. Alle tracks zijn zeer goed uitgepijld en omdat de afdalingen getimed zijn worden deze extra goed gemarkeerd. Vaak zelfs volledig met lint afgezet.
Dag 4, The grande finale
80 Kilometer en 2700 hoogtemeters. De laatste ronde, een lange beslissende finale met bijna 15 ‘special stages’ oftewel de afdalingen waar de enduro racers hun leven wagen. In tegenstelling tot de proloog of andere enduro wedstrijden waar het mogelijk is vooraf het parcours te verkennen en in je op te nemen geldt hier voor alle afdalingen ‘blind-racing’ Wij als marathoncoureurs rijden enigszins behouden naar beneden en proberen zolang mogelijk overeind te blijven in dit gevecht. De enduro rijders gooien zich echter als ware gladiatoren naar beneden, breken benen en wielen of gaan als winnaar naar huis. De keerzijde hiervan is wel dat zij niet 6 maar makkelijk 8 tot 10 uur onderweg zijn doordat er fietsen gebruikt worden met wel 150 tot 180mm veerweg voor en achter waardoor snelheid bergop ver te zoeken is.De grote finale blijft uit, de steilste afdaling van de hele wedstrijd blijk ik tot eigen verbazing te kunnen fietsen, zij het met een tussenstop, ik rijdt hem helemaal. Enigszins ‘pschyged’ kom ik over de streep. In totaal heeft deze martelgang 18 uur geduurd. Maar ik heb hem gewonnen, al zij het op punten.
57e in de totaal uitslag, 11e elite
Teplice nad metuji wat net over de grens bij Polen tegen het Sudetengeberte aan ligt is vier dagen lang het centrum van de MTB-Trilogy. Op ongeveer 1050 kilometer van Amsterdam is het goed in één dag te rijden. De organisatie biedt verschillende faciliteiten aan om te overnachten zoals de ‘accomodation’ of met andere woorden het slapen in de lokale basisschool zonder verdere voorzieningen, maar je kunt ook kiezen voor een hotel of zelf je tent of camper meenemen. Ontbijt en avondeten is iedere dag voorzien en meer dan goed geregeld. Heb je materiaalproblemen? Dan staan de lokale mechanics je op te wachten om alles weer op te lappen.De MTB-Trilogy is een absolute aanrader voor iedereen die houdt van een technische uitdaging. voor renners die de Ardennen als hun broekzak kennen en die het niet erg vinden om af en toe een stuk te lopen. Check wel vooraf even of de traumaheli in je reisverzekering zit want je weet maar nooit.
Zoals ieder groot gevecht begint de eerste ronde rustig, een opwarmer. De eerste dag begint met een proloog. 10 kilometer met bijna 500 hoogtemeters. Allemaal leuk en aardig maar daar gaat het hier niet om. Tijdens de MTB-Trilogy stap je in de kooi om jezelf te testen op de downhills. Alle afdalingen zijn stuk voor stuk geclassificeerd van zeer lastig tot levensgevaarlijk en de hele route is dan ook alleen ontworpen om zoveel mogelijk berg af te rijden. gedurende deze 4 dagen ontdek je dat het echt nóg steiler kan dan dat je altijd voor mogelijk hield wanneer je over één van de vele speciaal voor dit event aangelegde afdalingen -al dan niet op je achterwerk- de berg af zult glijden. Als geluk bij een ongeluk is er de mogelijkheid de proloog te verkennen. Een groot voordeel want nu kun je vooraf al bepalen of je überhaupt wel naar beneden fietst. In de MTB-Trilogy is het nadien niet de vraag of, maar waar je allemaal gefietst danwel gelopen hebt. Na een korte verkenning stappen we met enigszins knikkende knieën en absoluut niet het ultieme materiaal voor deze tocht de ring in. De bel klinkt, we zijn vertrokken. Behangen met beschermmateriaal smijt ik mezelf voor de leeuwen om ruim 44 minuten later verbazend ongeschonden het strijdtoneel te verlaten. Rob vs MTB-Trilogy 1-0.Of je nu slaapt in één van de omliggende hotels of zoals ik in de klas van Groep 4 van de lokale basisschool samen met andere deelnemers, overal is de sfeer goed en word na de race geëvalueerd hoe je soms beter wel had gelopen of juist niet.
Met wat voor een materiaal je hier aan de start komt is makkelijk. Bigger = better en softer is sneller. Kies wanneer je de keus hebt altijd voor een fully. Wanneer je de marathon gaat rijden is 130mm ideaal. Een droppelpost is een must en absoluut het upgraden van je fiets waard. Kies voor grote schijven en brede noppenbanden. Minstens schijven van 180mm voor én achter. Kies de banden waarvan je denkt, die heb ik toch nooit nodig. Je hebt ze nodig! Een Schwalbe Hans Dampf en Rock Razor band bijvoorbeeld zijn aan te raden wanneer je zoveel mogelijk berg af wilt rijden. Omdat het een no-go is dat je niet hoeft te lopen is het niet verstandig je lichte carbonnen XC schoenen mee te nemen. Kies voor degelijke soepele fietsschoen met stevige zool zoals de Specialized Rime zodat je makkelijk een stuk kunt stappen.
Teplice nad metuji wat net over de grens bij Polen tegen het Sudetengeberte aan ligt is vier dagen lang het centrum van de MTB-Trilogy. Op ongeveer 1050 kilometer van Amsterdam is het goed in één dag te rijden. De organisatie biedt verschillende faciliteiten aan om te overnachten zoals de ‘accomodation’ of met andere woorden het slapen in de lokale basisschool zonder verdere voorzieningen, maar je kunt ook kiezen voor een hotel of zelf je tent of camper meenemen. Ontbijt en avondeten is iedere dag voorzien en meer dan goed geregeld. Heb je materiaalproblemen? Dan staan de lokale mechanics je op te wachten om alles weer op te lappen.De MTB-Trilogy is een absolute aanrader voor iedereen die houdt van een technische uitdaging. voor renners die de Ardennen als hun broekzak kennen en die het niet erg vinden om af en toe een stuk te lopen. Check wel vooraf even of de traumaheli in je reisverzekering zit want je weet maar nooit.