Giant Revolt Advanced 0
Bad-ass
De Trek Checkpoint is een bad-ass bak om te zien. Die dieprode kleur met die hoge velgen en die joekel van een SRAM-cassette zien er wel erg lekker uit. Door zijn racy geometrie oogt hij gewoon supersnel. Het frame is netjes afgewerkt. De achtervork ligt rechts wat lager, zodat de ketting extra ruimte krijgt. Ook de Trek heeft verschillende stukken kunststof bescherming, die hem extra stoer maken. Door middel van een vernuftig systeemkun je de wielbasis wat langer maken aan de achterkant. Best knap, als je bedenkt dat er ook nog schijfremmen op zitten. Door dit systeem is de fiets ook meteen geschikt voor single speed. Vet. Ook heeft dit frame het welbekende dempingsysteem van Trek, de IsoSpeed Decoupler. Er zit een draadloze SRAM Force eTap-groep op, dus naast de hydraulische kabels van de remmen is het frame lekker clean. De achterkabels lopen ook nog eens netjes binnendoor. Aan de voorzijde is dat niet het geval, en dat is jammer: het oogt net iets minder strak. Maar goed, een detail. Het voorblad is een XX1 Eagle met 34 tandjes. Die mega-cassette achter heeft 12 kransjes, die lopen van 10t tot 50t. De Bontrager AeolusPro3V-wielen stralen stoere luxe uit. De Bontrager GR1 Team Issue 40 millimeter banden hebben net even meer profiel dan die van de Giant. Stuurpen, stuur en zadel zijn ook van Bontrager. Kostprijs: 5499 euro.
Trek Checkpoint SL7
Twee zeer verschillende fietsen dus, qua prijs, afmontage en geometrie. Smaak is ook nog een factor die gaat meespelen. Wat je waarschijnlijk al vermoedt, is dat de Trek vooralsnog mijn favoriet is. Maar er hoeft niet per se een winnaar of verliezer uit deze test te komen, hoor. Laten we eerst maar eens gaan rijden.Gravelwegen waar je daadwerkelijk mag fietsen, zijn in de directe omgeving Leiden erg schaars. In de duinen zijn de meest schelpenpaadjes verboden. Er is nog een ATB-parcours in Noordwijkerhout, maar dat is al geen gravel meer. Ik besluit verschillende soorten ritten met de fietsen te rijden. Om te beginnen een wegrit op de Giant, omdat die daar de meest geschikte banden voor heeft. De prestaties vallen me reuze mee. Ik kan mijn groepje prima volgen bij een gemiddelde van 30 kilometer per uur – ik heb zelfs nog het meeste op kop gereden. Oké, het rijdt wel wat zwaarder, maar het valt me niet tegen. In de bochten heb ik bovendien lekker veel grip. Helaas is het stuur breder dan ik dacht. Als we ergens heel even twintig meter stapvoets over de stoep rijden, blijf ik prompt achter een tasje van een voetganger hangen. Ja meneer, u heeft helemaal gelijk. U heeft uw punt gemaakt en ik heb mijn verdiende loon gekregen: een onzachte landing in de bosjes. Ben ik toch nog even off-road geweest vandaag.Tijdens rit twee zoek ik bewust de onverharde paden op. Waar het kan rijd ik korte gravelstroken, maar het merendeel van de kilometers gaat toch over de weg. Dat is zwoegen geblazen en sturen is een drama. 1,2 bar in debanden is wellicht toch iets te weinig. Later doe ik een nieuwe poging. In Wassenaar zoek ik het gravel op en dat gaat heerlijk. En hoe mooi is het daar? Gelijk een goeie plek gevonden om de hond uit te laten.
Snel vs mooi
De meest serieuze en uitgebreide test doe ik samen met de Fiets-hoofdredacteur Rodrick. Dat doen we rondom Lage Vuursche, waar je prima kunt gravellen. Rodrick toont zich enthousiast over de Trek. “Met deze geometrie kun je alles”, zegt-ie. “Koersen, gravellen, off-road, je zegt het maar.” En ook de Giant valt bij hem in de smaak. “Wat wegen ze?”, vraagt Rodrick. Beide zijn rond de 8,5 kilo, de Giant er net onder en de Trek er net boven. “Dat is toch netjes voor een gravelfiets?” Het plan is om 85 kilometer te gravellen en halverwege van fiets te wisselen. Tactisch gezien lijkt het me handig om zelf eerst op de langzaamste fiets te gaan en daarna op de snelle. Op basis van het uiterlijk denk ik dat de Trek het snelste rijdt, dus daar mag Rodrick als eerste op. We doen bij beide fietsen dezelfde druk in de banden: 4,3 bar. Net als we willen vertrekken begint het te regenen. We nemen nog maar een bak koffie. Het is gezellig in restaurant Buiten in de Kuil. Uiteindelijk vertrekken we drie kwartier later dan gepland. Het is nu droog.De Giant rijdt heerlijk. In het bos is een wat hogere zit niet onaangenaam. Het stuurgedrag is redelijk direct en het voelt alsof ik over de gravelstroken vlieg. Na 10 minuten wil Rodrick wat minder spanning in zijn banden. Weg plan om met dezelfde druk te rijden. Op gevoel probeer ik bij de Giant net zo veel lucht te laten ontsnappen. We rijden lekker door en meestal rijd ik op kop. Het tempo is stevig. Ik heb best goede benen en ach, als ik kapot ga aan het einde, dan is het maar zo. Ik merk dat de banden op de Giant redelijk glad zijn in de bochten en dat ik voorzichtig moet doen. Maar dat is het enige vervelende. Aanzetten gaat vlot en schakelen werkt prima. Op wat glooiende stukken trek ik een beetje door. Rodrick zucht en steunt en laat een gaatje. Ik wacht, want het idee is om samen te rijden. Na een dikke 40 kilometer komen we bij Theehuis ’t Bluk. Een leuke tent tussen het bos en de heide. Rodrick zit er mentaal helemaal door. Ik heb het idee dat als ik hem nu vraag of we rechtstreeks teruggaan, dat hij zeker ‘ja’ antwoordt. Dat doen we dus niet. Eerst maar wat eten. Na een broodje beenham en een cola kunnen we weer op pad.
Ik ga verder op de Trek en Rodrick op de Giant. “Maar dit is helemaal niet verkeerd”, roept hij als een kind zo blij. Ik knik: zeker, die Giant rijdt lekker, hoor. “Dus eerst rij je me naar de klote op die trage fiets en dan pas mag ik op de snelle?” Rodrick weet al na 50 meter zeker dat de Giant sneller is. We geven weer gas. Al snel merk ik de beperking van de 12 mountainbikeversnellingen op de Trek. Soms zit je gewoon net effe te zwaar of te licht, en mis je die versnelling ertussen. Ik kan me voorstellen dat dit op de weg nog erger is en dat je bijvoorbeeld op een lange gelijkmatige klim echt op zoek moet naar het juiste verzet. Het eTap-schakelsysteem werkt op zich fantastisch. Met links ga je lichter, met rechts zwaarder: simpel. Misgrijpen is er, zelfs op een hobbelig stuk, niet bij. Mijn houding op de Trek verschilt flink met die op de Giant. Je zit erop als op een racefiets. Ik houd daar wel van. Hij stuurt ook directer dan de Revolt. Qua comfort verschillen ze nauwelijks van elkaar. Het smalle stuur vind ik ook wel lekker. En als ik aanzet voel je echt de stijfheid van de fiets. We rijden weer een bultje op en ik kijk waar Rodrick zit. Kijk nou, hij lacht. Het lijkt erop dat-ie gelijk heeft, en dat de Giant inderdaad sneller is. Nog even een laatste test dan. Ik rijd nu bijna volle bak, maar Rodrick geeft geen krimp en neemt zelfs over. Dat was voor de pauze wel anders.
Roerend eensNa ruim 70 kilometer, een moordende finale en een shortcut zijn we weer terug bij de auto. Daar blijken onze meningen over beide fietsen praktisch identiek. Over de stuurbreedte en het schakelen zijn we het roerend eens. Ik ben verbaasd over de snelheid van de Giant. “Dat moeten de banden zijn geweest”, zegt Rodrick. Dat kan. Maar
dat het verschil zo groot is door een setje banden is best opmerkelijk. Beide fietsen zijn wat ons betreft in ieder geval geslaagd voor de test. De zit is wel het meest opvallende verschil. De Giant lijkt wat dat betreft iets meer gericht op lekker toeren, de Trek heeft duidelijk een racekarakter. Hoewel, qua comfort ontlopen ze elkaar eigenlijk niet zo heel veel. De Trek heeft wat aantrekkelijke extra features, zoals het langer maken van de wielbasis. Of je dat daadwerkelijk ook gaat doen, vraag ik me af. Wat wel leuk is, is dat je er zo ook een fixie van kunt maken.Welke kies je?
Puur op uiterlijk zou ik honderd procent voor de Trek gaan. Die heeft net even wat meer ‘smoel’, als je het mij vraagt. Wel jammer dat ik aan beide kanten het afdekplaatje van de IsoSpeed Decoupler ben verloren. Rijtechnisch kan ik met beide fietsen uit de voeten. De vraag is wat je met je fiets wilt doen. De Trek heeft iets meer plek voor tassen, spatborden kunnen op beide. Maar dan moet je er ook wel echt mee gaan bikepacken– of die mogelijkheid willen hebben. Natuurlijk is het ook een budgetding. De Trek is 1900 euro duurder dan de Giant, en daar kan je best leuke dingen van doen. Aan de andere kant hebben ze beide eigenschappen die doorslaggevend kunnen zijn. Ik zou bijvoorbeeld best een criterium durven rijden op de Trek. Andere wielen erin en gaan. Dat zou ik minder snel doen op de Giant. Gelukkig hoef ik die keus niet te maken. Maar als het dan toch moet, dan ga ik voor de Trek. Gewoon, omdat het de mooiste is. Wat een vette bak.
