Swiss Side
Inmiddels staat de zwart-witte Aeroad bij mij in de gang te glimmen. Weliswaar is het niet helemaal dezelfde fiets als die van Mathieu. Ik heb de Canyon Aeroad SLX in plaats van zijn CFR. Dit scheelt een beetje in gewicht door het gebruik van het carbon en ook marginaal in stijfheid, zo heb ik me laten vertellen. De vorm van de buizen is echter identiek. Daarbij rijdt Mathieu met Shimano, terwijl deze Aeroad is afgemonteerd met SRAM Force en Zipp-wielen. Toch denk ik dat dit voor het gevoel van de fiets niet veel gaat uitmaken. Stiekem beleef ik het toch als de fiets van Mathieu, misschien wel omdat ik dat graag wil.Vier jaar heeft het gekost om de Aeroad te upgraden. Bijzonder is dat de oude Aeroad nog steeds in de top van de meest aerodynamische wegfietsen stond op het moment dat het nieuwe model werd gelanceerd. Canyon is aan de slag gegaan met Swiss Side. Dit Zwitserse bedrijf heeft op het gebied van aerodynamica jarenlang samengewerkt met het Formule 1 Team Sauber.
Lege bidons laten zittenToch is aerodynamica niet het enige uitgangspunt geweest van deze fiets. Hij moest naast minder luchtweerstand hebben ook zijn goede rijeigenschappen behouden c.q. verbeteren en licht zijn. Een hele opgave als je al een goed uitgangspunt hebt. Zo is op een gegeven moment een nog sneller proefmodel gesneuveld omdat het niet voldeed aan de andere voorwaarden. Uiteindelijk hebben ze een winst weten te boeken van -7,4 watt als in de windtunnel alleen de fiets gemeten wordt. Met een dummy op de fiets wordt dat -4,4 watt en – opvallend – met dummy en twee bidons -5,4 watt. Dus je lege bidons lekker laten zitten…De geometrie van het frame is ook iets veranderd. Zo is de bovenbuis iets korter geworden en de balhoofdbuis 9 millimeter hoger. Dit zou een iets comfortabelere zit moeten opleveren.Vette fiets
Werkelijk alles aan deze Aeroad ademt aerodynamica. Een vette fiets. De onderbuis van de Aeroad is nog groter geworden en mede daardoor zou hij duidelijk stijver zijn geworden, vooral aan de voorkant. De zadelbuis vormt zich mooi om het achterwiel. Het ziet er allemaal erg strak uit. Er zitten ook twee onzichtbare nieuwigheden op. Zo is de zadelpen eigenlijk tweeledig. De pen zelf met een vleugel eraan. Dit maakt hem lichter en beter vast te zetten. De vleugel zit ook in het frame, waardoor het lijkt dat de hele pen er zo uitziet. Maar wanneer je de pen verwijdert, zie je het duidelijk. Ook de geïntegreerde stuur-stuurpen is geheel vernieuwd. Hierdoor kun je je stuur hoger zetten zonder dat je voorvorkbuislengte hoeft te worden aangepast. Je hebt zo 15 millimeter om te kunnen overbruggen. Hierdoor kunnen de kabels ook mooier binnendoor en kun je het stuur bijna volledig draaien. Een interessante en mooie oplossing. Het betekent wel dat een ander merk stuur niet zal passen. Je moet het dus doen met de sturen van Canyon, maar dit is geen straf.Nog een leuke verandering is dat je je stuur ook in de breedte kunt aanpassen. Zo kun je op een maat M fiets je stuur 39, 41 of 43 centimeter breed maken. Op de ander maten frames verandert dit mee. Hoe kleiner de fiets, des te smaller het stuur. De SLX is alleen geschikt voor elektronisch schakelen en is uitsluitend verkrijgbaar met schijfremmen. Een begrijpelijke keuze, het is een setup die past bij deze fiets en die gericht is op de toekomst.
7,9 kilogram
Deze Aeroad CF SLX is afgemonteerd met SRAM Force AXS. Niet de topgroep van SRAM, maar wel degelijk een goede groep. Zonder kabels, het blijft mooi. De wielen zijn van Zipp. De nieuwe decals op de velgen roepen bij sommigen vraagtekens op, maar ik vind ze erg geslaagd. De ‘golfbal’ oppervlakte van de velg blijft opvallend. De Zipp 404 Firecrest-wielen hebben 58 millimeter hoge velgen en zijn voorzien van Continental GP 5000-banden. Voor 25 millimeter, voor de aerodynamica en 28 millimeter achter voor het comfort. Er is overigens ruimte genoeg om voor wat meer comfort te monteren. De fiets oogt gelijk stoer met deze wielen. Het Selle Italia-zadel met titanium brug maakt het geheel af.Al met al is het een prachtige fiets met een mooie afmontage. Toch is de SLX met zijn 7,9 kilogram (zonder bidonhouders en pedalen) niet bepaald licht. We hebben het hier dan wel over de SLX met Force en hoge Zipp-wielen. De setup van Mathieu komt op 7,3 kilo, wat al behoorlijk is als je bedenkt dat het de meest aero fiets zou zijn. Als je echt je best doet qua afmontage, dan kom je natuurlijk wel onder die 7 kilo.Aero of allrounder?Het is op zich bijzonder dat Canyon vol inzet op de Aeroad. Waar andere merken de aero fiets en de klimfiets tot een allrounder laten samensmelten, kiest Canyon voor een verbeterde versie van de Aeroad. Maar misschien zie ik het helemaal verkeerd en is dit de allrounder van Canyon. Het gewicht kruipt naar dat van de andere allround fietsen, maar is zeker meer aero. Uiteindelijk gaat het erom welke fiets sneller is en dat zou best wel eens de Aeroad kunnen zijn als er niet extreem wordt geklommen. Je zou kunnen zeggen dat Mathieu laat zien dat je op veel parcoursen prima uit de voeten kan met deze fiets. Al blijft de vraag bij hem natuurlijk wel, is het de fiets of is hij gewoon zo goed?Er staat dus een fiets bij mij in de gang die het goed doet op papier, maar die in praktijk zijn sporen al heeft verdiend met Mathieu. Hoe mooi was die overwinning in de Ronde van Vlaanderen en dan te bedenken dat hij met zo’n klein verschil wint en dankzij zijn Aeroad de hele dag watts zat te sparen ten opzichte van Wout Van Aert. Het kan dus het verschil zijn geweest tussen winnen en verliezen. Hoog tijd om de fiets onder mij te voelen en te ervaren hoe hij reageert.
Vaste rondjeIk rijd mijn vaste rondje door de Zuid-Hollandse duinen. Vanuit Leiden via Katwijk naar Wassenaar en langs de Vliet weer terug. Het is een afwisselend rondje en ik kom er van alles tegen. Miniklimmetjes, bochtjes en langere rechte stukken. En 40 kilometer is een mooie lengte om eens goed door te rijden. De eerste indruk is altijd belangrijk. Ik voel wat ik vaker voel bij aero fietsen. Ze lijken vooral vooruit te willen, maar dan ook nog eens snel. En dat wil deze fiets zeker. Ik geniet van elke trap. Het is een vochtige dag. Het heeft vannacht geregend en door de lage temperatuur en de vochtige lucht blijft alles nat en fris. Ik merk wel dat de schijven onder deze omstandigheden regelmatig aanlopen alsof je de zandkorreltjes hoort schuren. Meestal van korte duur, maar best wel vaak. De omstandigheden zijn natuurlijk zo ongeveer het minst gunstig omdat alles vochtig en vies is met dit weer. Het stoort me eigenlijk niet.Mijn bovenbenen raken lichtjes de bovenbuis, het is niet irritant en gebeurt wel vaker. Meestal merk ik dit in het begin en daarna vergeet ik dat het gebeurt. Het gevoel dat de fiets rechtdoor wil is erg makkelijk te doorbreken zodra je instuurt. De fiets reageert snel en voelt reactief op wat ik wil. Door de natte wegen kan ik niet super snel door de bochten, maar de fiets stuurt prima. Zeer opvallend is zijn stijfheid. Hij voelt strak en ik heb niet het idee dat er energie verloren gaat. Ondanks dat hij best comfortabel is, schreeuwt hij om snelheid. Handjes onder in de beugel en dwars door de wind. Het stuur ligt heerlijk in mijn handen, ik zit als gegoten op de fiets. Op een klimmetje beeld ik me in dat ik naast Mathieu rijd. We sprinten naar boven. Ik schakel een tandje bij. De Force-groep schakelt soepel en direct. Ik zet nog eens aan. Mathieu versnelt zittend en in zijn typische stijl rijdt hij zonder moeite bij me weg. Ach ja, al was het maar alsof, het is geen schande om eraf gereden te worden door hem. Overigens had ik Mathieu gevraagd om een stukje samen te rijden op de Aeroads, maar dat moest via de ploeg en uiteindelijk is het helaas niet gelukt.
In het bochtige gedeelte in de duinen durf ik wat meer gas te geven. Ik ben al wat meer vertrouwd met de fiets en de banden op dit natte wegdek en zet nog een keer aan. Ik gooi me plat in de bochten. Het voelt heerlijk. De fiets is strak en stuurt zoals ik wil. Hij geeft me veel vertrouwen en zelfs als mijn achterwiel iets wegglijdt, verdwijnt dat gevoel niet. Ik voel me lekker en geniet. Dat is toch mooi. Het is natuurlijk wel een echte racer en dat zou je zeker moeten mee laten wegen. Strak en gemaakt om snel te gaan. Ik weet ook dat hij niet geschikt is voor iedereen, maar meestal weten de mensen dat zelf ook.Met een zeer tevreden gevoel over deze rit rijd ik terug naar huis. Nu weet ik eindelijk hoe Mathieu het doet. Die fiets gaat gewoon als een speer.CoronaschaarsteDe Canyon Aeroad CF SLX is de middenklasser onder de Aeroads. Toch is het een heerlijke fiets. Een racer om lekker mee te knallen en natuurlijk een pareltje om te zien. De setup zoals ik hem getest heb, is sinds kort online te bestellen bij Canyon. Voor 6.499 euro mag je jezelf de trotse eigenaar noemen van deze fiets. Hij is even te koop geweest voor 5.999 euro, maar wegens coronaschaarste en toegenomen vervoers- en onderdelenkosten is hij nu 500 euro duurder geworden. Dat hebben we de laatste tijd helaas wel vaker zien gebeuren. Het is een oogverblindende snelheidsduivel. En ook een beetje de fiets van onze kampioen. Waarschijnlijk zien we nog wel wat prachtige overwinningen van Mathieu voorbijkomen op deze fiets.Ondertussen droom ik nog wat verder over mijn duel met hem. Misschien klop ik hem zelfs wel een keertje.(Dit artikel was geschreven voor de stuurbreuk in Le Samyn).
