Mathieu van der Poel heeft zondag weer een historische wielerprestatie geleverd. De Ne
derlan
der van Alpecin-Fenix veroverde bij zijn debuut in de Tour de France in de tweede etappe de gele trui. Op de Mûr-de-Bretagne was hij in de sprint veruit de sterkste. Met de eer
der in de rit veroverde bonificatieseconden hield
Vander Poel net genoeg tijd over om het geel over te nemen
van de Fransman Julian Alaphilippe.“Dit was het plan, Ik wist dat ik die bonificatieseconden nodig had om de gele trui te pakken”, vertelde een geëmotioneerde
Van der Poel na zijn zege. “Het was ook de laatste dag dat ik een kans had om dit te doen.”Zijn aanval op de eerste doorkomst op de ‘Muur’, 15 kilometer voor de finish, leek een inspanning die hem zou kunnen opbreken. Maar toen het bergop ging richting finish volgde een tweede aanval die reikte tot aan de streep. “Deze is voor mijn opa”, doelde hij op Raymond Poulidor, zijn grootva
der aan wie
Van der Poel en zijn ploeggenoten bij de teampresentatie en in de eerste etappe via een speciaal shirt al een ode hadden gebracht. ‘Poupou’ was een met name in Frankrijk mateloos populaire wielrenner die in 2019 overleed. De ploeg herdacht het feit dat 45 jaar na het einde
van zijn loopbaan kleinzoon
Van der Poel voor het eerst aan de start stond
van de Tour. Poulidor droeg nooit het geel.
“Het betekent veel voor me dat ik deze trui nu heb. Helaas heeft mijn opa dit niet mogen meemaken, maar ik kan me voorstellen hoe trots hij zou zijn geweest”, vertelde
Van der Poel, die later ook werd herinnerd aan de gele trui die zijn va
der Adrie ooit droeg. “Die heb ik misschien één of twee keer gezien. Die hangt niet ergens in huis of zo, maar ligt boven in een doos. Het is iets uniek, vind ik. Het is echt heel speciaal om de gele trui te dragen in mijn eerste Tour. Daarom was ik ook zo emotioneel. Ik geef die trui
van mij een mooie plaats. Ik ga hem ergens ophangen, niet in een doos opbergen.”Sprakeloos was hij kort na de finish. “Je kunt er
van dromen, maar dat het uitkomt, zo’n scenario. Dat is ongelooflijk.”
Van der Poel roemde ook zijn ploeg. “Ze waren opnieuw sterk, net als zaterdag. Soms geloven ze meer in mij dan ik in mezelf, ik moet ze één voor één bedanken. ”
