Exclusief interview met Fabio Jakobsen: ‘Ik kan weer een topspurter worden’

Fabio Jakobsen liet trots zijn tanden zien. Het was nog geen week geleden dat hij zijn nieuwe gebit had gekregen. Een groot contrast met de elf voorgaande maanden waarin hij geen tanden en kiezen had. “Dat is wel bijzonder, hoor, als je weer tanden in je mond voelt wanneer je lacht. Met poetsen is het tandvlees nog wat pijnlijk en gevoelig, en als ik lach of praat voel ik mijn mond wat trekken. Maar in vergelijking met wat ik aan operaties heb meegemaakt, valt dit enorm mee. Ik ben er heel blij mee”, zegt hij in de nieuwste Procycling.

Tekst: Thomas Olsthoorn / Foto boven: Dirk-Jan van Dijk

Het was 22 juni en Jakobsen zat in het tuinhuis van zijn schoonouders in Zuidland, een dorpje op het Zuid-Hollandse eiland Voorne-Putten. Hij vertelde er uitgebreid en openhartig over het bizarre jaar dat hij achter de rug had. Op 5 augustus aanstaande is het precies een jaar geleden dat hij op vreselijke wijze ten val kwam in de Ronde van Polen en ternauwernood ontsnapte aan de dood. Er volgde een lang en zwaar revalidatieproces. Eerst om weer mens te worden, daarna weer wielrenner.

“Je zou het kunnen vergelijken met een heel lange bergetappe die ik heb moeten afleggen. Ik moest door, kon niet opgeven. Het moeilijkste vond ik de revalidatie na de operaties. De weken dat ik echt niets kon.

“Het was voor mijn eigen bestwil, ik wilde het zelf ook, maar het was me wel aangedaan. Uiteindelijk heeft mijn karakter me er doorheen gesleept. Het is nu shit maar dit is nodig en waarschijnlijk gaat het iedere dag wat beter. Zo bekeek ik het. En zat er soms een mindere dag tussen, dan beet ik door. Dat is denk ik ook de mentaliteit van een wielrenner en die was in de overtreffende trap nodig.”

Jakobsen werd weer mens, en ook weer wielrenner. Half april maakte hij zijn rentree in de Ronde van Turkije. Vervolgens reed hij de Ronde van de Algarve en het Critérium du Dauphiné. Zijn niveau ging steeds een stapje omhoog. Net als zijn mentale gemoedstoestand. “In de Algarve was ik zelfs een keer betrokken bij een valpartij waarbij ik op tijd kon remmen. Dat was ook weer een stapje. Zo van: oké, niet elke valpartij is zo erg als dat ik heb meegemaakt. Dat wist ik ergens wel, maar als het een keer gebeurt in koers is het fijn om te ervaren dat er ook valpartijen zonder erg zijn.”

Aan het einde van het gesprek vertelde Jakobsen dat hij zich sinds kort naast mens en wielrenner ook weer sprinter voelde. Hoewel hij in de eenentwintig koersdagen die hij tot dan toe op zijn teller had staan, nog niet aan spurten was toegekomen, hadden de sprinttrainingen waar hij even eerder mee was begonnen ook dat vuurtje in hem aangewakkerd.

“In de wedstrijden die ik tot nu toe dit jaar heb gereden, heb ik laten zien dat het geen probleem voor me is om tot de laatste kilometer en zelfs de laatste 500 meter te komen. Heb ik straks op 200 meter van de streep echt nog een tien seconden-sprint in de benen, dan kan ik van daaruit doorgroeien naar weer een topspurter worden

“Gezien de klap die ik heb gemaakt zou het al bijzonder zijn als ik het niveau van voor de val weer weet aan te tikken. Misschien is dat wel een beter mikpunt. Dat ik weer in koers ben is al een prestatie op zich.”

Na een hoogtestage in Livigno stond Jakobsen op 19 juli aan de start van de Ronde van Wallonië. Een dag later versloeg hij een aanzienlijk deel van het internationale sprintgilde door de massaspurt te winnen. Een bijzonder en emotioneel moment na alles wat hij had meegemaakt. Drie dagen later was het weer raak. Waar bijna alle sprinters kopje onder gingen op het heuvelachtige terrein hield Jakobsen stand en sprintte met overmacht naar de ritwinst. Zijn glorieuze comeback was compleet. Sneller dan Jakobsen een maand eerder tijdens het interview had gedacht.

“Ik moet het wel eerst nog laten zien,” zei hij in de tuin van zijn schoonouders. “Ook mentaal. Misschien dat ik een paar keer ga remmen of bang ben. Toch weet ik eigenlijk wel dat het op dat vlak goed zit. Ik voel dat ik de controle heb op de fiets. Het zit nog altijd in me. Lukt het me om te winnen dan gaat er definitief een streep onder de revalidatie. Dan is dat hoofdstuk afgesloten en begint het traject naar weer een zo goed mogelijke renner worden.”

Het uitgebreide en exclusieve interview met Fabio Jakobsen is te lezen in de nieuwe editie van Procycling. Hij vertelt daarin over de eerste angstige dagen in het ziekenhuis in Polen, zijn lange revalidatie, de comeback in het peloton, Dylan Groenewegen en de nasleep van de val, de Ronde van Spanje en zijn toekomst. Bestel de nieuwe Procycling hier.