Zaterdag 22 oktober vond het Nederlands Kampioenschap Gravel plaats in Epe. Op een iets ander parcours dan vorig jaar, dit keer een omloop van ruim 10 kilometer. Bij de mannen pakte Coen Vermeltfoort het rood-wit-blauw, bij de dames ging Marianne Vos er met de winst vandoor na een solo van ruim 40 kilometer. Fiets reed mee en vermaakte zich meer dan prima.
De weergoden waren ons goed gestemd. Regen eerder in de week zorgde er voor dat de zanderige stroken er stevig bij lagen, maar op de dag des oordeels scheen geregeld een lekker zonnetje. Voor de vele toeschouwers langs de lijn ook wel fijn trouwens.
Ruim 200 man aan de start, van prof tot wielertoerist. Waar vind je zo’n gevarieerd peloton? Bij de dames hetzelfde script, maar dan in een iets kleiner groepje. Om 11 uur klonk het startschot voor de mannen, die voor 12 rondjes gingen, 5 minuten later vertrokken de dames voor een koers van 70 kilometer.
Sneltrein Vos
Ik stond er zelf ook met een rugnummer tussen, heel leuk dat je ook als amateur met een daglicentie aan een evenement als dit kan deelnemen. De vraag was natuurlijk hoe lang het zou duren voor ik zou worden ingehaald door de snelste vrouwen. Dat viel me uiteindelijk mee, maar in rondje 5 kwam Marianne Vos me toch als een geel/zwarte sneltrein voorbijgeknald. Wat een tempo! Het bleek voor de rest van de dames te snel te zijn, want ze reed ruim 40 kilometer solo op kop, om uiteindelijk met de handjes omhoog over de finish te kunnen.
Moniek Tenniglo werd op afstand 2e, Lorena Wiebes pakte het brons.
Sprinten bij de mannen
Na ruim 100 kilometer koers werd ik samen met wat strijdgenoten door de speaker verzocht na het voor de 10e keer passeren van de finish het parcours te verlaten, de snelste mannen kwamen er namelijk aan om af te sprinten. Dat zo’n lange gravelrace wel iets anders is dan een toerritje over de Veluwe wist ik al. Vanaf een km of 60 begonnen de benen al pijn te doen en vanaf dat moment begonnen we ook zo’n beetje de eerste renners op te rapen. Die hadden zichzelf wat overschat, of de zwaarte van een race als deze wat onderschat. Mijn groepje van 7 werd kleiner en kleiner. Samen met nog 1 andere renner (Nog bedankt, Evert!) reed ik uiteindelijk netjes kop over kop de 100 kilometer met een gemiddelde van 31,5 km/u en eindigde rond plek 100.
Fietsmaat Ronald deed het beter en kwam rond de 60e plek over de finish. Hij maakte nog een leuk filmpje, waarin je onder andere ziet hoe hard de mannen die om de winst strijden over dit parcours heen knallen. Maar ook dat het soms best technisch is, op hoge snelheid door bochten met losliggend grind levert wel eens een schuivertje op.
De sprint bij de grote kanonnen werd nog even spannend, maar uiteindelijk bleek Coen Vermeltfoort toch te sterk voor Lars Loohuis. Jasper Ockeloen kwam iets later als derde over de streep.
NL Gravel Series
Dit NK was eigenlijk de afsluiter van de NK Gravel Series, een serie gravelwedstrijden die dit jaar in Nederland verreden werd. Daar horen uiteraard ook winnaars van de series bij, diegenen die over alle wedstrijden het meest constant gepresteerd hebben. Bij de dames werd dat Tessa Neefjes, bij de mannen Peter Kraaijvanger.
Mooie toekomst
Na wat gemopper over het NK van vorig jaar, lijkt de stemming nu toch wel omgeslagen. Steeds meer gravelaars beseffen dat we heel blij mogen zijn met dit soort wedstrijden. Nee, het is geen 100% gravel. Nee, het is geen ‘Unbound-achtig’ parcours over een lange afstand. Maar het is ook geen rondje om de kerk, of een crosswedstrijd van drie kwartier. Hier werd ruim 3 uur afgezien op grotendeels onverharde ondergrond. De organisatie heeft met de mogelijkheden die we in Nederland hebben wel een prachtig evenement neergezet. Waar iedereen aan kan deelnemen. Marianne Vos zegt het in haar interview met de NOS heel mooi. Het laat zien hoe fraai Nederland is, het is leuk dat iedereen plezier heeft, het is mooie sport en het levert de toeschouwers ook nog eens een hele leuke dag op. Én dit was een trui die ze nog niet in haar bezig had, dat hielp ook mee 😉
Dus wat ons betreft heel veel dank aan de organisatie (Marieke en Mathijs…heel veel kudos!), aan de vele vrijwilligers én aan de sponsoren die dit allemaal mogelijk hebben gemaakt. We kijken nu al uit naar volgend jaar, ook dan is Fiets graag weer mede-sponsor van de NL Gravel Series.
