We kunnen nog zo kritisch zijn of een eigen mening hebben, maar sommige fietsen dwingen gewoon een bepaalde opinie af. Zo kunnen we nu al stellen dat deze test positief zal uitvallen: deze fiets won namelijk op het WK gravel in Italië. Kon je eerst al alles lezen over de Canyon Grail, is het nu tijd voor de Merida Silex 10K.
Bij het WK gravel vlogen zowel de Canyon Grail als de Merida Silex officieel nog onder de radar. Hoewel,dat klopt niet helemaal: de Grail kwam al als eerste over de finish in de beroemde – of beruchte – Unbound Gravel en was een dag voor het WK ook al het snelst in de gravelrace van de Roc d’Azur. De Silex zagen we wél pas voor het eerst in actie op het WK, om precies te zijn onder de derrière van daalkoning Matej Mohorič. Meteen raak!
Beide fietsen zijn toe aan hun tweede generatie en zijn ten opzichte van de eerste generatie flink veranderd. Nog een overeenkomst: beide merken sprongen al vroeg op de graveltrein – een trein die al jaren flink doordendert, maar waarvan de bestemming zeker in de beginjaren erg ongewis was. Zou de sport zich meer en meer richting het racen ontwikkelen, of toch richting avontuur en lange tochten? Sterft de gravelbike dezelfde dood als de fatbike, of wordt het de nieuwe racefiets?
Een half decennium geleden was het antwoord op deze vragen nog volledig onbekend en daarom werden zowel de Silex (2017) als de Grail (2018) neergezet als do-it-all-fiets. Relaxte bikepackers, doorsnee gravelaars, fanatieke doorpezers, racers; íedereen moest ermee uit de voeten kunnen. Nu, jaren verder, is er meer differentiatie en worden gravelbikes specifieker. Deze twee exemplaren blijken vliegensvlug te zijn, al is dat deels niet eens bewust. We testen hóe snel precies.
Merida Silex 10K
Waar de Canyon geliefd en gehaat werd vanwege zijn rare stuur, daar had de Silex een immens balhoofd dat veel mensen tegenstond. Dit maakte de eerste generatie wél lekker comfortabel en allround. De nieuwe versie is minder curieus gevormd en ziet er een stuk sportiever uit. Wat betreft de maten is de Merida Silex 10K goed vergelijkbaar met de Grail, maar een groot verschil is dat de balhoofdhoek nog twee graden luier is, waardoor ook de wielbasis een stuk langer is. Dit zorgt voor heel veel stabiliteit in de afdalingen.
Powerremmen
Naast de Silex heeft Merida voor het betere racewerk ook nog de Scultura Endurance GR, geschikt voor bandjes tot 35 millimeter. De Silex is nog steeds het breder inzetbare werkpaard, maar ja, als Matej Mohorič ermee kan racen, dan wij toch zeker ook? Dat klopt deels. Die moderne en luiere geometrie maakt de fiets bergaf erg rap en betrouwbaar en dat is precies de reden dat Mohorič juist dit frame koos op het WK gravel, zo vertrouwt hij mij toe wanneer ik hem aan een technisch vragenvuur onderwerp.
De voorkant van de fiets is echter nog steeds behoorlijk hoog. Hoewel het balhoofd lager is dan dat van zijn voorganger, is de vork juist langer om zo ook verende vorken goed te laten passen. Dit resulteert in een behoorlijk rechte zit. Ter vergelijking: de vork van de Canyon is een kleine 2 centimeter korter, waardoor je automatisch sportiever op de fiets zit. Mohorič loste dit ‘probleem’ op door – ondanks zijn lengte van 1,85 meter – op een maat S met 140 millimeter stuurpen te starten, maar zelfs Matej vond dit toch wel iets te gortig.
De volgende gravelwedstrijden zullen dus met een kortere stuurpen én dropperpost worden betwist. Wij verwijderen gewoon de spacers onder de stuurpen. Zo voelt de fiets direct al veel meer aan als een racer en minder als een boodschappenfiets.
Die boodschappen zou je echter prima mee kunnen nemen, want Merida monteert alle nieuwe Silexen af met 180 millimeter remschijven voor en achter, goed voor idioot veel remkracht. Daar moet je wel mee om kunnen gaan. Want hoewel er makkelijk banden tot 45 millimeter in het frame passen, is het contactoppervlak met de weg nog steeds klein. In combinatie met de powerremmen is een slippertje zo gemaakt.
Draadloze dropper
Testrijden doen we op de behoorlijk kostbare 10.000 euroversie, die standaard is voorzien van 1x aandrijving met mountainbikevertanding aan de achterkant. Dat werkt heel eenvoudig, al zijn de grote stappen op lichtlopende klimmen duidelijk voelbaar. Opvallend is dat de Silex niet is uitgerust met de nieuwe SRAM UDH-derailleurhanger die het mogelijk maakt om ook met de nieuwe directmount T-Type-derailleurs van SRAM te rijden, iets wat de Grail wel heeft.
Ook missen we bij de Silex een opbergvakje in de onderbuis. Wel is de fiets voorzien van talloze nokjes en interne kabelgeleiding, zelfs voor een dynamokabel. Dat is ook wat waard. Verder heeft de Silex ook een multitool onder het zadel, maar die is dan weer net zo knullig geplaatst dat het lastig is om het zadel ver naar voren te zetten. Het zijn details.
Offroad voelt de Silex duidelijk comfortabeler dan de Grail, wat vooral te danken is aan de langere wielbasis en de luiere balhoofdhoek. De zadelpen flext namelijk amper, want het betreft hier een draadloze dropperpost. En ja, die willen we voor geen goud meer missen. Afdalen gaat veel vertrouwder, veiliger en gecontroleerder, met zo’n dropper verandert elke gravelbike in een halve mountainbike.
De flinke profielbanden van Maxxis dragen bij aan dit gevoel. Voor het racegevoel zouden we zeggen: een setje van die Schwalbes om de wielen, graag! Over de wielen gesproken: waar de vorige Silex nog beschikbaar was met wielmaat 650b, lijken de kleinere wielen de laatste schifting niet te hebben overleefd. Inmiddels zijn banden van 40 tot 45 millimeter op 700c-velgen (28 inch) de standaard, en dat is prima.
Conclusie
Beide fietsen zijn in positieve zin geëvalueerd. De Grail is duidelijk meer een racer geworden, terwijl de Silex (met lichte aanpassingen) overal goed inzetbaar is. Voor allround gebruik zou ik dan ook eerder de Silex adviseren. De Grail is dan weer de meer sexy fiets met verslavend snelle aanzet, een aanzet die de Silex mist. In het wiel bij Parijs-Roubaixwinnaar Sonny Colbrelli missen we die aanzet dubbel zo hard: zo niet hè, Sonny! En weg is hij.
Kijken we naar het comfort, dan scoort de Silex weer beter. Hoe dan ook, beide fietsen wonnen de wereldtitel, beide fietsen waren de rest te slim af. Daar kan geen eigenwijze fietsjournalist tegenop.
Specificaties Merida Silex 10K
Pluspunten: daalt uitstekend, mede dankzij de dropperpost
Minpunten: banden rollen onnodig zwaar
Prijs: € 9899 compleet
Frame/voorvork: carbon/carbon vork
Gewicht: 8,6 kg
Groep: SRAM Red AXS 42, 10-52
Wielen: Reynolds Black Label G700
Banden: Maxxis Rambler 45mm
Zadel en -pen: Prologo Scratch M5 AGX / SRAM Reverb AXS
Stuur en -pen: Merida Team CC / Easton EC7 AX
Maten: XS t/m XL
Meer informatie op de website van Merida.