34 jaar geleden alweer overleed Bert Oosterbosch, veel te jong. In een aan hem gewijd museum in Eindhoven houden ze de herinnering aan hem en zijn vele successen levend. Over De Rooie en zijn Team Raleigh.
Eindhoven. Als je door de klapdeur het pand aan de Gasfabriek 3 binnenkomt, moet je direct linksaf, de trap op. Daar hangt een bordje: ‘Museum Bert Oosterbosch’. We zijn bij wielercafé Cyklist, op een steenworp afstand van de locatie waar Bert is geboren en zijn te korte leven heeft doorgebracht.
We treffen er Geert Oosterbosch (73), Berts oom. Ook hij heeft gekoerst. Hij is weliswaar geen prof geweest, maar heeft wel 63 keer op het podium gestaan in meerdere categorieën. Geert trok jarenlang op met zijn neefje, de zoon van zijn oudere broer Frans. Toen Bert in 1989 plotseling overleed aan een hartstilstand, raakte dat Geert diep. Nadien stelde hij met enkele wielerenthousiastelingen, van wie zeker ook speaker Jan Peeters moet worden genoemd, alles in het werk om de herinnering aan Bert levend te houden. Onder andere met het aan Bert gewijde wielermuseum. Ook verscheen er een boek met de sprekende titel De Rooie – Bert Oosterbosch: ‘Mijn beroep? Hardrijder’.
Rini bedankt
Terug naar Geert. “We hebben heel veel spullen bij elkaar kunnen krijgen. Veel daarvan lag nog thuis bij het gezin van Bert, in de kast.” In twee vitrines zie je de meest uiteenlopende zaken, van een fles Ruggebucht Was Lotion, een paar schaatsen en een tijdrithelm tot (uiteraard) veel trofeeën. Ook hangen er in het museum tientallen truien. “Er zijn weinig coureurs die in zoveel etappekoersen de leiderstrui wisten te veroveren als Bert. Maar liefst veertien keer won hij de proloog van een meerdaagse wedstrijd.”
Een van de truien is afkomstig van Bradley Wiggins. “Die is na zijn carrière begonnen met het verzamelen van retrofietsen en -materiaal. Zo kwam hij ook aan een trui van Raleigh met de initialen van Bert. Hij schonk hem spontaan aan ons museum.”
De mannen hebben ook veel te danken aan Rini Wagtmans, oud-ploegleider. “Hij had veel materiaal in zijn bezit. Toen hij stopte met het werk voor zijn merk Rogelli en uiteindelijk naar de Verenigde Staten vertrok, zou zijn collectie naar een nog op te richten museum in Rucphen gaan. Dat is er nooit gekomen, en zo kregen wij ook heel wat materiaal.”
Bij Ruud Bakker
Bert Oosterbosch reed een groot deel van zijn carrière bij Peter Post; de Team Raleigh-fiets die in Eindhoven staat, dateert uit 1983. “‘Hij is zo afgestapt’, kregen we te horen toen we de fiets kregen.” Deze stond in eerste instantie bij Ruud Bakker, de soigneur van de Ruggebuchtlotion. “Maar na diens overlijden kwam hij bij een liefhebber terecht. We konden de fiets daarna overnemen.”
De hoogte van het zadel klopt nog wel (78,5 centimeter). Maar het zadel is wat versteld en het buitenblad is ooit vervangen, aangezien het pinnetje dat achter de rechtercrank moet zitten twee posities verschoven is. Hoe dan ook is het zeker de fiets van Bert. Op de onderzijde van het bracket staat ‘B.O.5.83’ en ook ‘61’ (de maat) en ‘4’ ( de vierde fiets dat jaar).
Het frame is op maat gebouwd. De staande buis meet 60 centimeter (hart/hart), met een bovenbuis van 58 centimeter en een wielbasis van net 98,5 centimeter. Compleet met Campagnolo Record (pat. 82-achterderailleur), 7-speed, 175 millimeter cranks (“Bert had lange benen”), 32-spaaks velgen van Mavic met TI-Raleigh-stickers, tubes en verkleurd wit Benotto-stuurlint. De fiets weegt compleet 9,5 kilogram.
Zeldzaam en kostbaar
De Raleigh-fietsen werden toen voornamelijk gebouwd door de Nederlander Jan le Grand. Tijdens diens actieve wielerjaren bouwde hij al zijn eigen frames. Halverwege de jaren zeventig vroeg Peter Post hem chef-monteur te worden bij zijn TI Raleigh-wielerploeg. Dat bleef hij tot het einde, toen de ploeg inmiddels als Panasonic door het leven ging. Le Grand was als een van de weinige mensen in Nederland gecertificeerd voor het bouwen met de gebruikte buizen, Reynolds 753. De wanden daarvan waren zo dun, dat er met heel veel aandacht moest worden gewerkt.
Echte Team Raleigh-fietsen en -frames zijn vrij zeldzaam en dus, als je er al een kunt vinden, kostbaar. Er is wel veel bekend over wat een echte Team-fiets is, en wat zeker niet. (Hiervoor kun je onder meer terecht bij de T.I. Raleigh Appreciation Group op Facebook.) Raleigh is er nog, maar produceert tegenwoordig vooral e-bikes en gewone fietsen. Raleigh UK valt onder de Accell Group. De oorspronkelijke fabriek in Nottingham is allang gesloten. In 2020 is er ter ere van de overwinning van Joop Zoetemelk in de Tour van 1980, toen veertig jaar geleden, nog een speciale 753-replica gemaakt. We hebben die ‘kopie’ in editie 2 van 2021 nog besproken. Maar het origineel, van Bert? Die zie je op deze pagina.
De Bert Oosterbosch Classic
Bert Oosterbosch fietste zijn eerste kilometers bij RTC Wilhelmina. In 2019 was het veertig jaar geleden dat hij in Amsterdam wereldkampioen achtervolging werd, door niemand minder dan Francesco Moser te verslaan. Dat was een mooie aanleiding om de Bert Oosterbosch Classic in het leven te roepen.
Dit jaar vindt die toertocht plaats op 30 juni. Er is een mooi parcours door het Brabantse landschap uitgezet vanaf Cyklist in Eindhoven. Op 18 augustus 2024 is het 34 jaar geleden dat Bert Oosterbosch overleed. Enige dagen eerder won hij in Bladel nog een koers bij de amateurs. Daarom gaat de rit ook door de Kempen naar een pauzeplaats in Bladel.
Meer info vind je op tcwilhelmina.nl en cyklist.nl.
