Een fully uit Taiwan op de Nederlandse bospaden, dat klinkt als een interessante combinatie. Maar is het ook een geslaagde combi? De nieuwsgierigheid was groot, dus kon een test van de Merida Ninety-Six RC XT niet uitblijven.
De Merida Ninety-Six RC XT werd eind 2020 geïntroduceerd en gaat dus alweer een tijdje mee. Met een prijs van 4.799 euro bevindt de fiets zich in een sterk bezet marktsegment waar de merken elkaar verdringen om fietsers hun eerste fully te verkopen (voor zover die voor dat geld niet liever een lichtere, luxere hardtail kopen). Voor diezelfde merken is het dus zaak om zich te onderscheiden om de klant voor zich te winnen, liefst ook voor de latere vervangingsaankoop. De vraag was dus simpel: kan deze Merida zich onderscheiden en mij overtuigen, zowel tijdens de rustige als meer prestatiegerichte ritten? En hoe verhoudt hij zich tot de concurrentie? Op de Veluwse bospaden ging ik op zoek naar het antwoord.
Zakelijk grijs
Het lange, lage silhouet kan me wel bekoren, maar schoonheid zit vaak verborgen in de vorm en verhouding van de buizen, de gebruikte hoeken of unieke details. De Ninety-Six heeft voor mij geen van deze onderscheidende elementen. De achterbrug heeft licht gebogen buizen, de voorkant van het frame is dan weer meer vierkant. Ik vind het een beetje rommelig ogen, de looks met de zakelijke grijze kleurstelling kunnen mij in ieder geval níet overtuigen.
De basis van de fiets is het carbon CF4-frame, dat inclusief hardware een respectabele 2,3 kilo weegt (de duurdere CF5- versie is zo’n 200 gram lichter). De afmontage is bijna volledig Shimano XT, met uitzondering van de naven en ketting (SLX). Aan de binnenbreedte van de alu Merida Expert CC-velgen is te zien dat dit model al wat langer op de markt is, want met slechts 22,8 millimeter waren ze ten tijde van de introductie al aan de smalle kant. De 2,25 banden van Maxxis passen desondanks prima – maar helaas worden ze zonder tubeless ventielen, dichtmiddel en tubeless montage geleverd. Een mooi werkje voor je Merida-dealer!
Andere hoofdpunten zijn de 100 millimeter korte ‘traploze’ dropper en de Fox-vering die je open of dicht zet met SRAM’s TwistLoc met Push to Unlock-systeem. Het zadel heeft een klassieke, slanke vorm. Het breedtepunt van 80 millimeter ligt relatief ver achter het midden, wat ik persoonlijk minder prettig vind bij een XC-fiets: op het steeds wisselende, heuvelachtige terrein waarvoor hij in principe gemaakt is zou ik liever wat verder naar voren (kunnen gaan) zitten. Met dit zadel zit je in dat geval instabiel en oncomfortabel.
Lage stack
De geometrie van de Ninety-Six is deels modern met een flinke reach en een steile zitbuishoek van 76 graden (maat L). De vorkhoek staat met 68,5 graden duidelijk wat minder ver onderuit dan bij recentere ontwerpen van andere merken. Mede door de naar moderne maatstaven korte veerweg van 100 millimeter is de stack lekker laag. Met spacers kun je de stack slechts 20 millimeter vergroten en daarmee zit je (nog) ongeveer even diep als op veel XC-fullies met 120 millimeter veerweg zónder spacers.
Zit je liever rechtop en/of wat meer naar achteren, dan kan dit een uitdaging opleveren (wil je meer stack? Een riserbar is je beste vriend). Voor andere rijders kan de lage stack juist een koopargument zijn, net als de smallere kettinglijn van 52 millimeter waardoor de ‘Q-factor’ (de afstand tussen de buitenzijdes van beide cranks) niet zo groot is als bij fietsen met een moderne kettinglijn van 55 millimeter.
De maximale bandbreedte van het frame is 2,35 inch, terwijl er veel nieuwe banden met een breedte van 2,4 inch op de markt worden gebracht. Een bandje van 2,4 inch zal in de praktijk wel in het frame passen, maar daarvoor zijn de velgen te smal. Net als bij de nieuwe Trek Procaliber 9.7 (zie pagina 44) ontbreekt ook hier helaas een stuurstopper.
Qua geometrie en beschikbare veerweg vertoont de Merida gelijkenissen met de Canyon Lux World Cup, maar laatstgenoemde staat wat hoger op zijn wielen en heeft een iets minder steile zitbuis en kortere stuurpen. Op de Lux zit je ongeveer even gestrekt, maar minder ver naar voren ten opzichte van het bracket, wat een iets andere verdeling van je gewicht en daarmee een andere balans geeft.
Feest op de trails
Ik test de Merida Ninety-Six op mijn vaste testterrein met diverse mountainbikeroutes, allerlei soorten trails en doorgangen die buiten die routes liggen en een ‘klimparcours’ in de Kroondomeinen met langere, niet al te steile klim- en daalsecties over wisselende ondergrond.
Trails rijden op de Merida is een feest. De fiets bijt zich vast en laat zich makkelijk van links naar rechts slingeren zonder je zenuwachtig te maken, maar ook zonder saai te zijn. De steile zitbuis, lage stack en niet te flauwe vorkhoek zorgen voor veel druk op de voorkant, wat de achterkant wat losser maakt. Mede door de soepele vering houdt de fiets toch goed contact met de ondergrond.
De wielbasis is niet extreem lang en korte slalomsecties zijn heel goed te nemen. Een actieve, wat soepelere vering vind ik altijd prettig op trails waar de structuur van de ondergrond en de hoeken waarin de trails liggen steeds wisselen. Ik ervaar op diezelfde trails overigens weinig nadeel van de smalle velgen, de banden hebben stevige wangen en bieden (daardoor) zowel in droge als vochtige omstandigheden goed grip. Ook positief: ik heb weinig last van ‘pedaalcontact’ met de grond of obstakels, een gevaarlijke ergernis die je veel tegenkomt bij (andere) fietsen met 175 millimeter cranks en 120 millimeter veerweg achteraan. Het comfort is in het algemeen prima in orde.
Plezier boven prestaties
In de Kroondomeinen en op doorgaande bospaden is de Ninety-Six minder in zijn sas en verlies ik vrij snel de drive om druk op de pedalen te blijven zetten. Het klimmen gaat prima: ondanks het gewicht van net geen twaalf kilo doen de constante pedaaldruk en de lockout hun werk, maar op vlakke of licht stijgende stukken waar je de vering wél aan wilt hebben gaat de er puf er wat uit.
De vering is net iets te actief en ik mis een middenpositie van de lockout, maar het lijken vooral de zware wielen en binnenbanden te zijn die de boel hier afremmen. Jammer, want zodra ik weer een trail induik zijn de energie en fun die de fiets geeft direct weer terug – en o zo aanstekelijk. Het afdalen gaat prima, maar de Fox-vork met beperkte 32 millimeter poten en 100 millimeter veerweg lijkt op paden met veel kuilen en ribbels sneller aan zijn limiet te zitten dan de soepele achterkant. Ook de steilere vorkhoek zal hier aan bijdragen, maar de dropper biedt dan weer ruimte voor extremiteiten.
Het wat lomere rijgedrag op vlakke en licht hellende stroken is een euvel waar veel fullies met actievere veringen in dit prijssegment onder lijden en waar hardtails in dit segment – bij voorkeur uitgerust met carbon wielen – geen last van hebben. Wanneer ik voor de 110 kilometer lange mountainbiketocht Groesbeeks Gruwelijkste – waar ik een beetje gas wil geven – moet kiezen tussen het comfort en de grip van de Ninety-Six en de snelheid van de eerder genoemde Procaliber die ik op dat moment ook tot mijn beschikking heb, ga ik voor de op comfort gerichte ‘prestatie-hardtail’ met moderne geometrie en 120 millimetervork.
De brede banden en dropper helpen me wel door de lastige secties. Ga ik daarentegen de lokale MTB-routes op voor een every day powder day-beleving, dan kies ik de Ninety-Six vanwege zijn soepele rijgedrag en grip. Plezier boven prestaties. Het is maar wat je belangijker vindt, maar echt goed samen gaan beide zaken niet in deze versie.
Upgrade
Een (forse) investering in een setje (fors) lichtere en bredere wielen zal de Merida een flinke boost geven en daarmee de lichtere hardtails ook tijdens competitieve ritten ongetwijfeld overklassen. Mijn ervaring is dat betere wielen meer voordeel bieden dan elektrisch schakelen of edele carbon onderdelen: heb je het budget, gun jezelf deze upgrade dan. Daarnaast kun je de wielen ook weer gebruiken voor je volgende fiets.
Wil je in dit segment een fiets die is uitgerust met (overigens niet de lichtste) carbon wielen? Dan ben je aangewezen op bijvoorbeeld de Canyon Lux CF 7 of Rockrider 940S, die beide voor 4.049 euro te koop zijn en een minder actieve vering hebben waardoor ze op doorgaande stroken minder afhankelijk zijn van de lockout-bediening. Wat dat betreft zou een lockout met drie standen de Ninety-Six RC XT goed hebben gedaan.
Specificaties Merida Ninety-Six RC XC
Plus: deze Taiwanese trailtijger kleeft aan de trails, maakt een sportieve zit mogelijk en heeft een relatief smalle Q-Factor (en dus stabreedte)
Min: de lockout mist een tussenstand, de wielen zijn aan de zware kant en een stuurstopper ontbreekt
Prijs: €4.799,-
Frame en voorvork: carbon CF4 III, Fox Performance Elite Float, 100mm,FOX Performance Float 32, 100mm
Gewicht: 11,8 kg
Groep: Shimano XT
Wielen: Merida Expert CC MET SLX-naven
Banden: Maxxis Rekon Race Trexo 2.25
Zadel en -pen: Merida Expert CC/Merida Expert TR Lite, 100mm drop
Stuue en – pen: Merida Expert/Merida Team CC, -8 graden drop
Maten: S, M, L en XL
Lees meer op de website van Merida.
