Van Bon test: Lightweight Urgestalt

Er zit de laatste maanden duidelijk een stijgende lijn in de testfietsen die Léon onder zijn achterste krijgt. Is het niet in kwaliteit, dan is het wel in de aanschafprijs… moest je voor de Wilier Zero.6 van vorige maand nog zo’n 10.000 euro neertellen, deze Lightweight Urgestalt doet het niet voor minder dan 12.505 euro. Dat is mede te danken aan de prijzige Meilenstein-wielen. Maar wat is het een genot om daarmee te rijden…

Het kwijl liep mij indertijd uit de mond toen Jan Ullrich c.s. mij voorbijreden op hun racefietsen met wielen van Lightweight. Het geluid, de kwaliteit en het onbereikbare… Die wielen waren hun tijd ver vooruit. Ultralicht en enorm stijf. De sponsoren van de ploeg verboden mij om ook met Lightweight-wielen te rijden. Dat veranderde in 2001, toen het team waar ik voor reed failliet ging. De renners koersten gewoon door en het personeel, inclusief ploegleiders, werkten vrijwillig door. We reden nog wel als ploeg, maar dan zonder salaris. Dit schiep natuurlijk ook nieuwe kansen. Er was geen sponsor meer die zei wat niet mocht of juist moest. Voor de Ronde van Nederland had ik een set Lightweights geregeld. Wat was ik blij en wat reden ze lekker! Ik had een sterke week en de laatste dag door Limburg moest het gebeuren. Wielen erin en aanvallen. Erik Dekker won de etappe, maar ik won het eindklassement. Sindsdien is de liefde voor Lightweight nooit verdwenen.

DE URGESTALT KOMT NAAR MIJN GEVOEL DICHT BIJ DE IDEALE COMBINATIE VAN COMFORT EN STIJFHEID

Nu staat er een Lightweight Urgestalt voor me en ben ik benieuwd of ik 16 jaar na dato nog steeds zo onder de indruk ben als toen. Lightweight is natuurlijk vooral bekend om hun wielen. Dat ze lang geleden ook frames bouwden weten er niet veel. Het was geen doorslaand succes, onder andere door de UCI-regels van toen en dus stopten ze de fabricage van de frames. Sinds 2013 zijn ze terug met de Urgestalt. De naam verwijst nog naar vroeger tijden, toen ze nog frames bouwden. Het ‘oer-schepsel’, het archetype van het merk. Sinds kort is er ook een versie met schijfremmen en die ga ik aan een test onderwerpen.

Herkenbaar

De fiets ziet er strak uit. Het matzwarte frame met witte highlights is stijlvol en fraai afgewerkt. Toch had ik er iets meer van verwacht. De Lightweightwielen zijn bijzonder en zeer herkenbaar en dat ontbreekt een beetje in het frame. De kabels zijn mooi weggewerkt en hij is klaar voor alle groepen. Het ontwerp is ten opzichte van de ‘gewone’ Urgestalt ook iets veranderd. Zo is de bovenbuis gewoon recht en is de achtervork iets slanker geworden. Een mooie, optische verbetering, naar mijn idee bedoeld om meer comfort te krijgen in het frame.

De fiets is netjes afgemonteerd. Het stuur is van het eigen merk. Een mooi model met een plat gedeelte bovenop en een korte bocht. De zadel- en stuurpen zijn van 3T. De Stylus 0-zadelpen ziet er een beetje vreemd uit. Met 0 centimeter setback zit het zadel recht boven de pen. Daarbij heeft 3T ook nog een soort versteviging gemaakt aan de voorkant, waardoor ik even twijfelde of de pen wel goed om zat. De combinatie met het zadel maakt dat je erg naar voren zit. Het Selle Italia SLR-zadel met Lightweight-logo, de Schnittstelle heeft een carbon brug die je niet te ver naar achter kan zetten en dus zit je in deze combinatie ver vooruit. Voor de test heb ik dit makkelijk opgelost door een andere pen te monteren.

22 Millimeter

De wielen zijn vanzelfsprekend van Lightweight. Het ontwerp van de velg lijkt in al die jaren weinig veranderd. Waar andere merken verschillende rondingen gebruiken, houden ze bij Lightweight vast aan het origineel. Opvallend is de dikke pentagonale as in de wielen. Dit is gedaan om de krachten van de schijfremmen beter op te kunnen vangen. Het ziet er in ieder geval solide uit. Het zijn tubewielen met 22 millimeter Continental Competitions erop. Een aparte keuze als je het mij vraagt. Ik was in de veronderstelling dat 22 millimeter ouderwets is en eigenlijk niet meer werd gebruikt. Minder comfort en een gelijke of slechtere rolweerstand lijkt me niet de beste keuze. Het scheelt natuurlijk wel wat gewicht. Bij navraag wordt ook aangegeven dat het hier om een foutje gaat. De keuze voor tubes kan ik wel begrijpen. Buiten het feit dat de wielen lichter zijn, is het weggevoel ook fijn. Natuurlijk is het wel een probleem op het moment dat je lekrijdt en je geen volgauto hebt. Verder zit de oude Shimano Dura-Ace Di2 op de fiets. Onder het stuur hebben ze een beugeltje geplaatst voor de junction box. Een betere oplossing dan die met het rubber bandje, maar tegenwoordig vind je deze box steeds vaker terug in het frame. Dat zou nog mooier zijn geweest.

Voor zit een schijf van 160 millimeter en achter 140 millimeter flat mount. Volgens mij de ideale set up voor schijfremmen, met meer remkracht bij de voorrem die je ook nodig hebt en een kleinere schijf achter die de kans op aanlopen vermindert.

De Urgestalt is afgemonteerd met overwegend high end materiaal en dat brengt deze bolide zelfs met schijfremmen op 6,7 kilogram (zonder pedalen), wat een prima gewicht is. Het frame is niet eens zo heel licht. Zonder voorvork komt dit op 880 gram, met voorvork weegt het 1260 gram.

HET RAUWE EN STOERE VAN GRAFFITI PAST GOED BIJ DE LIGHTWEIGHT URGESTALT

Wondermiddel

De andere zadelpen is gemonteerd. In mijn achterzak heb ik een busje wondermiddel dat lekke banden van binnenuit repareert. De reservetube heb ik zo klein mogelijk opgevouwen, zodat hij nog net in mijn shirt past. Ik ben klaar om te vertrekken. Wow, de eerste indruk is prima. Vooral de wielen voelen goed aan. Licht, wendbaar en strak. Heel herkenbaar en nog steeds top. Het wordt een rondje door het prachtige Salland. De donkere wolken steken af tegen de zonnestralen die even verderop doorbreken. Voordat ik goed en wel vertrokken ben, krijg ik de eerste plensbui al over me heen. De schijfremmen geven me een zeker gevoel. Ze remmen net zo goed als met droog weer en dat is prettig. Gelukkig duurt de regen maar even en schijnt de zon al snel weer. Ik trek door op het eerste klimmetje. Het stuur ligt lekker in mijn handen en door de korte bocht heb ik veel ruimte voor mijn onderarmen als ik aanzet. De krachten lijken direct doorgestuurd te worden naar het wegdek. Het frame voelt stijf en reactief. Bij één van de afdalingen trek ik een sprintje. De teller gaat voorbij de 70 kilometer. Ik geef alles en de fiets gaat als een speer. Stabiel, gecontroleerd en zelfverzekerd scheer ik naar beneden. Wat rijdt hij fijn. Buiten dat hij goed reageert, is de fiets ook nog eens comfortabel. Ondanks de smalle bandjes geeft de fiets een comfortabel gevoel zonder dat hij slap aanvoelt. Het komt naar mijn gevoel dicht bij de ideale combinatie van comfort en stijfheid. Natuurlijk is dit wel een persoonlijke maatstaf.

A Carbon velgen, spaken en naven
B BR-R805-remmen
C Zwart, zwart en nog meer zwart

Stil

Ik ben bezig een fotootje te maken wanneer er een renner voorbijkomt. Ik stap snel op, sprint naar hem toe en kruip in zijn wiel. Ik realiseer me nu pas hoe stil deze fiets eigenlijk is. Zelf als ik mijn benen stil houd, hoor je heel weinig geluid. Volgens mij heeft die ander niet eens door dat ik in zijn wiel zit. Hij rijdt lekker door. Wanneer we tegen de wind in draaien, neem ik toch maar over. Hij komt meteen naast me rijden.

“Hé Leon, wat leuk”, zegt hij. We maken een praatje en hij kijkt naar mijn fiets.

“Urgestalt?” zegt hij. “Nog nooit van gehoord…” “Het is een Lightweight. Urgestalt is het type”, leg ik hem uit. Ik begrijp de verwarring wel. Urgestalt staat in koeienletters op de schuine buis, terwijl Lightweight met kleine, sierlijke letters op de zitbuis staat. “Ziet er leuk uit”, zegt hij. Het klinkt bijna of hij het uit beleefdheid zegt, maar ik neem aan dat hij het meent. Als ik de oprit van mijn huis oprijd, ben ik blij dat het bij dat ene buitje is gebleven en dat ik niet lek heb gereden.

Niet van de grote hoop

Op het stuur staat ‘Handarbeit für Beinarbeit‘. Ik vind dat wel een mooie uitspraak. Hij slaat natuurlijk op de handgemaakte onderdelen die op de fiets zitten. Buiten het frame, dat uit Azië komt, worden de overige onderdelen met liefde, uiterste precisie en met een prachtig design in Duitsland gefabriceerd. Dit betekent natuurlijk niet dat het frame van de grote hoop komt. Het is zorgvuldig ontworpen met het team van Carbon Sports. Zij zijn de eigenaar van Lightweight en hebben carbon designers van wereldklasse in dienst. Over elk laagje carbon is nagedacht. Hoe wordt het geplaatst en welk carbon is het meest geschikt. Ze maken niet alleen producten voor de fietsindustrie, maar ook voor de landbouw en auto-industrie.

DEZE SET MEILENSTEINS KOST 3900 EURO. EEN WIELSET VOOR DE PRIJS VAN EEN BOVENMODALE FIETS…

De Meilenstein-wielen in de fiets zijn een fraai staaltje handwerk. De passie druipt gewoon van de wielen af. Tot in de puntjes afgewerkt, met een prachtig resultaat. Uniek is het feit dat er geen spaaknippels worden gebruikt. De carbon spaken worden verlijmd in de velg, waardoor de treksterkte van een carbon vezel maximaal kan worden benut. Het proces om één set wielen te maken duurt ongeveer 18 uur, logisch dus dat er een fors prijskaartje aan hangt. Het gevaar van kwaliteitsproblemen en het risico dat het geheim van de smid wordt gekopieerd, weerhoudt Lightweight ervan om de wielen in Azië te laten maken. Op de velg staat de naam Meilenstein in een iets donkerder tint, maar je moet goed kijken om het te zien. De wielen zien er op en top uit, maar de benen moeten het uiteindelijk doen…

Graffiti en Urgestalt

Ik rijd nog een rondje. Vandaag concentreer ik me extra op het bochtenwerk. Vaart maken, bocht induiken en aanzetten. In eerste instantie heb ik een beetje angst. De smalle bandjes geven me niet genoeg vertrouwen om vol door de bocht te gaan. Daar komt nog bij dat ik niet weet wie de tubes erop heeft gelijmd. Ze moeten er natuurlijk niet afrollen als ik de bocht induik. Banden van 22 millimeter geven toch het gevoel dat je minder grip hebt. Ik neem dezelfde bocht een aantal keer. Het gevoel went en langzaam zoek ik de limiet van de grip weer op. Het comfort is wel duidelijk minder. Graag had ik nog even met 25 millimeter banden gereden om het verschil te voelen, maar dat zat er helaas niet in. In Amsterdam pak ik het pontje en aan de overkant voel ik me plots thuis. Graffiti en de Urgestalt blijken een goede combinatie. Het rauwe en stoere past wel bij de fiets. Op het plein maak ik de scherpste bochten, niet gehinderd door verkeer. Als een kind zo blij scheur ik rond. De fiets reageert top. Na een half uur ben ik uitgespeeld. De wegligging is goed, net als het stuurgedrag.

On-Duits

De Lightweight Urgestalt Disc is misschien niet de opvallendste fiets die je ooit hebt gezien. Het frame oogt zelfs bijna gewoontjes. Maar het is wél een fiets met heerlijke eigenschappen. Zoals Lightweight zelf zegt: “Het is een on-Duits frame.” Daarbij doelen ze op de trend dat veel Duitse frames worden gebouwd om goede testbank-resultaten te behalen en dat zij een fiets bouwen die goed moet rijden. De wielen voelen nog steeds top aan. Ik heb geen idee hoe ze het aerodynamisch doen, maar ze rijden fantastisch. Al met al is het een hoogwaardig product. Je betaalt er dan ook een stevige prijs voor. De fiets zoals getest kost 12.505 euro. De wielen hebben daar een flink aandeel in. Deze set Meilenstein Disc Tube-wielen kost 3900 euro. De wielen met draadbanden komen op 4590 euro. Een wielset voor de prijs van een bovenmodale fiets. Dat is veel, maar mocht je ooit in de gelegenheid zijn om ermee te rijden, dan moet je dat zeker doen. Laat me maar weten wat je ervan vindt.