2009: Turner Flux, oud en nieuw

Een jaar geleden testten we een exclusieve mountainbike, de Turner Flux. Gaan de meeste testfietsen snel terug naar de importeur, de Flux mocht nog even blijven om te kijken hoe hij de winter door zou komen. Nu, na een vol jaar en heel veel kilometers, kunnen we echt wat zeggen over de duurzaamheid van de Flux. Heel fijn dus dat hij net nu totaal vernieuwd is.

Niet alleen de achtervork lagering, met glijbussen, gaf geen krimp. Ook de trapaslagers en de remmen verdienen extra aandacht. Als je die zo mishandelt verwacht je eigenlijk dat ze gaan aanlopen, kraken, piepen. Maar wat bleek: niets van dat al.

Het waren dan ook niet bepaald standaard onderdelen, onze Flux was opgebouwd met hoogwaardige spullen van het Engelse Hope.
De remmen van Hope kennen we al langer, ze hebben een goede reputatie. Die maakten ze nu weer helemaal waar, 1 keer monteren was genoeg om ze probleemloos te laten werken. Heel erg prettig te laten werken zelfs, gedoseerd aangrijpen gecombineerd met knalhard remmen. Ook het aanlopen bleef tot een minimum beperkt, vuil kan goed weg uit de remklauwen zodat de zuigers blijven bewegen. Wat ook hielp waren de perfect rechte nokken op het frame, als alles in 1 lijn staat loopt een schijfrem al veel minder aan.
Dat rechte zal ook geholpen hebben bij de probleemloosheid van de trapas lagers. Het XT cranckstel was voorzien van Hope lagers, die zouden het een stuk langer moeten uithouden dan de originele. Gemonteerd in een goed gevlakt frame liepen ze tot de laatste dag soepel en kraakloos, dat hebben we wel eens anders gezien. Overigens zijn deze lagers ook in een ceramische versie verkrijgbaar, voor een nog langere levensduur.

Na een jaar zijn we ook wel aardig gewend aan de Flux, het is een vriendelijke fiets. Geen echte uitblinker qua stijfheid of gewicht, geen spetterend design, geen hi-tech carbon. Gewoon een heel fijne fiets die het overal en altijd onopvallend goed doet.

Naar minpunten moeten we dus echt zoeken, we hebben er twee gevonden:
De kabelloop bij de zadelpen is niet zoals je verwacht; de buitenkabels schuren de mooie lak kapot. Door de importeur opgelost met tie-wraps maar zo hoort het natuurlijk niet.
Op hoge snelheid ergens op of over springen vraagt gewenning, bij het afzetten veert de Flux dieper in dan je verwacht. Twee minpunten die Turner kennelijk ook kende want de 2009 versie heeft van allebei geen last meer!

Voor 2009 heeft Turner de Flux totaal vernieuwd. Het complete veerprincipe is overboord gegooid en heeft plaats moeten maken voor een moderner, zeer geavanceerd systeem. Door middel van twee links beschrijft de achteras tijdens het inveren een nauwkeurig bepaalde curve. Daarbij wordt de demper anders aangestuurd zodat het veergevoel echt anders is. 

 

Vergeleken met de ‘oude’  Flux doet de nieuwe bijna alles beter. Bijna, alleen het extreem soepele aanspreken is iets minder geworden. Aanzetten, springen, remmen en het verteren van hobbels en kuilen doet de nieuwe versie gewoon heel erg goed! Duidelijk een fiets waarover is nagedacht, waaraan de nodige ontwikkelingsuren zijn besteed, die helemaal ‘af’ is. Knap, zeker als je bedenkt dat Turner maar een kleine fabrikant is.

 

De oude Flux reageerde voelbaar op gewichtsverplaatsingen, naar voor of achter hangen. De nieuwe is zo goed als ongevoelig. Dat is ook meteen een heel goede eigenschap voor een fiets die in ‘extreme’ maten gemaakt wordt.  Zo reden we ook met de grote broer, de Sultan. Deze heeft 29" wielen en wordt gemaakt als monsterlijk grote XXL, onze testpiloot van 1 meter 96 viel in het niet naast deze mastodont. En ook deze bike bleek heel effectief te werken, de vering was effectief en in balans, een unicum in deze maat!En de oude Flux? Te fijn om terug te sturen. Nu helemaal ‘retro’  opgebouwd zal hij hopelijk nog jaren en jaren trouw zijn rondjes rijden!
 

–