Roger De Vlaeminck (Eeklo, 24 augustus 1947) is een voormalige Belgische wielrenner en veldrijder. In de jaren ’70 was hij een van de beste renners in de klassiekers, maar hij behaalde ook successen in de kleinere rondes en het veldrijden.

In die laatste discipline won Roger De Vlaeminck twee wereldtitels. In totaal behaalde hij 74 zeges in het veld en 177 zeges op de weg, waaronder zesmaal de Tirreno-Adriatico. Deze fiets draagt de naam Tirrenaero. ‘Toen’ nog gewoon met een stalen frame, 6-speed en de remkabels bovenlangs, nu helemaal 2018 aero.

Pronkstuk

De naam Roger De Vlaminck – dat wil zeggen: de handelsnaam – is sinds kort eigendom van de firma die ook Prorace op de markt brengt. En die brengen als eerste model de Tirrenaero op de markt. Het is een carbon frame met oversized onderbuis waarin een flinke balhoofdbuis zit – met een soort kapje. Daaronder draait een rechte volledig carbon voorvork. De Tirrenaero is compatibel met direct mount-remmen; die van het achterwiel huizen onder het bracket. Verder een aero zadelpen – die dan weer vastzit met een interne wedge. Laag aangezette achtervork, bijna platte liggende achtervork en een pressfit bracket.

Aero! Geen rem, die zit onder het bracket.

Alleen een voor-remkabel te zien.

Opvallende eigen aero stuurpen.

Het pronkstuk is de aero stuurpen met ruimte voor kabels. Die pen is er in vijf maten en wordt geleverd met het frame. De pen is compatibel met een standaard 31,6 millimeter stuur. Deze in wit, champagne en zwart gespoten maat L is afgemonteerd met Shimano Ultegra 8000 en Vision-wielset. Een complete fiets is er vanaf circa 2180 euro. Knappe racer! We konden een kort rondje doen en waren meteen overtuigd. De Tirrenaero voelde lekker stabiel. De zithouding is uiteraard sportief en vooral gericht op ‘de koers’. Net als vroeger. Maar dan met 11-speed en met goed werkende Ultegra-remmen. We zijn geen fan van een rem onder het bracket, maar deze deden het gewoon goed. Ben je eraan gewend, dan rem je met gemak vóór een bocht – om daarna meteen weer vol op te trekken. Wij zien ons al lekker op het kantje dokkeren op de Belgische betonplaten…

Beeld: Remco Veurink