De ruim 3500 deelnemers aan de Classico Utrecht hebben vandaag niet te klagen over het weer. In een eerdere editie koos ik voor de pelotonstocht van ruim 100 kilometer. Deze keer rijd ik op uitnodiging van de gemeente Utrecht de route van 75 kilometer.

De ontvangst voor de bedrijventocht is vriendelijk: koffie, muffins en voor de tocht zelf: bidons met sportdrank, repen, bananen en broodjes. Zoals elk jaar is er voor iedereen een wielershirt. Grote maten als 3 en 5 XL gaan volop over de toonbank, ik kies voor een large. Shirtjes mogen niet wapperen tijdens het fietsen.

Bij de start kom ik Paul Massaut tegen. Hij ontmoette zijn vriendin Tamara in de eerste editie, toen hij haar advies gaf over haar fiets. Het was liefde op het eerste gezicht. Samen hebben ze recent een kindje gekregen. Vandaag is Paul wegkapitein.

Theo Boere rijdt de Classico op een bijzondere fiets. Een reserve fiets van Marianne Vos van vorig seizoen.

De 75 kilometer tocht valt tegen. In Groenekan staat het peloton plots stil. Het hek voor een bospad is dicht, ernaast is slechts een smalle doorgang. Het bospad blijkt een grindweg te zijn. Honderd meter verderop loopt mijn achterband sissend leeg. Ik ben niet de enige meteen lekke band. Er zullen er nog meer volgen. De route loopt over meer onverharde weggetjes. Gelukkig wacht aan het eind van de rit een pastamaaltijd.

De Classico Utrecht wil elk jaar geld ophalen voor een goed doel. Deze keer gaat 13.000 euro naar een project van de Vrienden van het UMC Utrecht. De tocht is drie jaar terug ontstaan toen de Ronde van Italië naar Utrecht kwam. Het gemeentebestuur van de Domstad hoopt binnenkort opnieuw een grote ronde aan zich te binden. Wethouder Rinda den Besten zegt voor de start van de Classico dat ze goede hoop heeft dat de start van de Tour de France binnen enkele jaren in Utrecht plaatsvindt.