Heidi Bunicich, moeder en Directeur Dromen van Dream4Kids heeft nog nooit op een racefiets gezeten. Toch gaat zij voor het goede doel de (onmogelijke) uitdaging aan om de top van de Stelvio te bereiken. Voor Pedala zet ze haar verhaal op papier. Deze week: deel 3.

Blog nummer 3 alweer! En my o my, wat gebeurt er veel! Ik ben inmiddels besmet met het fietsvirus. Even ter info, tot twee weken geleden had ik nog nooit op een racefiets gezeten. En sinds een paar stoere fietsmannen mij hebben uitgedaagd de Stelvio te gaan beklimmen voor het goede doel Dream4Kids gaat alles in een stroomversnelling.

Inmiddels hebben mijn vriendin Caroline en ik onze gesponsorde fietsen en kleding opgehaald in Lelystad. Wat een feest! Ik kan nu heel moeilijk gaan doen over de eerste rit en hoe spannend dat was, maar eigenlijk voelde het gelijk alsof ik op die fiets hoor. Tijdens de LIV first ladies ride kregen we hele goede tips van Karin, dat hielp natuurlijk ook. 🙂

En dan moet je het toch echt zelf doen hè?! Zelf op pad, uitvinden welke kleding je wanneer aan moet (bij welke temperatuur doen we de windstopper aan bijvoorbeeld?), bandjes en een ampul mee (hoewel ik gewoon iemand bel ik als ik lek rij denk ik hoor), strava downloaden (zodat iedereen kan zien met welk slakkengangetje ik de hort op ga) en dan gewoon trappen!

(Fiets)Virus

Naast het fietsvirus ben ik helaas ook geveld door een ander virus, waar ik twee weken ziek door ben geweest. En ik blijk een extreem laag HB te hebben. Gaat lekker. En dat terwijl de tijd begint te dringen voor mijn gevoel! Door dit gekwakkel loop ik alweer achter op het schema dat Marc van Sport4Pleasure voor mij heeft gemaakt. De eerste 4 weken moest ik twee keer 30 minuten, twee keer 45 minuten en een keer 60 minuten fietsen, waarna ik weer terug moest naar 30 minuten. Op dat schema loop ik dus twee weken achter en ik maak er sowieso een potje van. Ik ben al zo’n prestatiegerichte muts en het feit dat in Strava iedereen meekijkt maakt het er niet beter op! Het nieuwe schema krijg ik deze week en dan ga ik me daar braaf aan houden.

Naast het fietsvirus ben ik helaas ook geveld door een ander virus

Vrijheid

Toch blijft fietsen heerlijk. Hebben jullie ook dat je zo’n vrijheid voelt op de fiets? Dat gevoel ken ik alleen van ’s nachts autorijden, daar geniet ik van. Maar op zo’n fiets te zitten en helemaal zelf te bepalen waar je gaat en staat, heerlijk! Herkennen jullie dit of klink ik nu heel raar? Haha het lijkt alsof ik, na jaren zoeken wat bij me past, mijn sport heb gevonden. Ik begrijp goed dat ik nog zware momenten ga krijgen en dat het knokken wordt voordat ik op 9 september bovenop die Stelvio sta, maar als ik de kinderen in het achterhoofd hou, die het nog zoveel zwaarder hebben dan ik en met een beetje hulp van ‘mijn’ cycle4dreams mannen moet dat lukken!