tekst: Piet Weeghmans

Tijdens een groot opgezette persvoorstelling in Morzine stelde Lapierre zijn nieuwe modellen voor 2013 voor.

 

XR 29

Grootste nieuwigheid voor de Benelux was de introductie van de XR 29. Dit is een volbloed crosscountry een marathon fully met 29” Wielen.

Het Frame is volledig uit carbon (Toray aeronautic grade carbon)  gemaakt een dit van het hoofdframe tot achterbrug, zelfs de wentelaar van de vering is van carbon. Het frame brengt dan ook een indrukwekkend laag gewicht van 1800 gr op de weegschaal. De vering is een single pivote type en werkt zonder scharnierpunt tussen de liggende een de staande achtervorken, hier wordt op de flexibiliteit van carbon gerekend. Verder heeft het frame interne kabelgeleiding, Conisch balhoofd, Postmount schijfremopname, 142 X12 steekas met carbon hendel, pressfit 90 botombracket, Fox CTD demper met custom tuning voor deze fiets.

Mijn testfiets was buiten de Formula R1 remmen uitgerust met een volledige Sram X0 groep (2×10). Fox CTD demper met afstandbediening die zowel vork als demper aanstuurt, Easton EA90 wielset Easton carbon zadelpen en Stuur, Easton aluminium stuurpen. Banden waren Michelin Wild Race’R 29 in 2.1.

 

Zithouding is vrij gestrekt (ik rij meestal medium maar die is bij Lapierre te klein) maar dat kan met een kortere stuurpen goed opgelost worden.

Het stuur kan dankzij het zeer korte balhoofd  met geïntegreerde lagers laag genoeg ingesteld worden (ondanks het feit dat een rizer gemonteerd is).

Als je de fiets oppakt valt metten op hoe licht hij wel is, ik schat (had geen weegschaal ter beschikking) dat de fiets rond 10 kg weegt!

Het lage laag gewicht van de fiets vertaald zich in een zeer levendige reactie op versnellingen, de buitenbanden tubles maken met latex gaat dit effect zelfs nog verbeteren. Zowel kleine als grote klappen worden goed verteerd met sag ingesteld op 20%. Als de achterdemper in open (descent)stand staat kan zeer licht pompen waargenomen worden maar nooit storend.

De rijders die zich hier wel aan storen kunnen beter voor de Trail instelling kiezen; Dan moet je al heel lomp stompen en naar de demper kijken terwijl je aan het rijden bent om nog iets van pompen waar te nemen. De “climbe” instelling van de demper is bruikbaar op steile asvalt klimmen, op ruw terrein is de compressiedemping te hoog waardoor het achterwiel niet meer goed de ondergrond volgt wat oncomfortabel is en waardoor je tractie verliest. Hier kan dan ook beter voor de open of trail instelling gekozen worden.

Het stuurgedrag is mede dankzij het brede stuur en de steekas in de voorvork direct maar niet nerveus, vele 26” full suspensions sturen aanzienlijk nerveuzer maar dat beschouw ik eerder als nadeel. Op vlot en gemakkelijk berijdbare paden laat deze fiets zich vlot en gezwind voortbewegen maar echt schitteren doet hij als het technisch word. Op een met glibberige wortels bezaaide singlerail in Les Gees kon je echt adembenemend hard naar beneden rijden ondanks het feit dat de banden die gemonteerd waren eerder voor droge omstandigheden bedoeld zijn. De fiets liet zich behendig over wortels en stenen sturen, als de obstakels te groot zijn wip je hem er gemakkelijk over. Je kan dus veel directere lijnen rijden zonder dat je overal rond moet sturen. Diezelfde singledrek omhoog rijden was weliswaar niet makelij maar dankzij de uitstekende Grip achteraan mogelijk. De demper in descent stand bleek hier het efficiëntste, de klim was niet zo stijl dat de fiets inzakt achteraan en de wortels een stenen worden het gemakkelijkst geslikt, zeer indrukwekkend. Ik heb diezelfde klim ook met andere fietsen geprobeerd,  maar dan reed ik me al na enkele meters vast. Op de vele zeer snelle afdalingen in Les Getes met opeenvolgende kom en open bochten profiteer je van de stabiliteit en de uitstekende grip. Deze parcours hebben door het veelvuldige en harde remmen voor elke bocht en bult serieus remputten, die putten zijn zelfs met een dikke dh bak niet comfortabel te noemen. Hier voelen de 100mm veerweg (dankzij de grote wielen?) naar meer aan, je zou denken dat je op een 26” fully met 120-140 mm veerweg onderweg bent. Een beetje overmoedig geworden door dis fijne rijgedrag heb ik me ook aan een paar sprongetjes (metertje of twee drie) gewaagd, hier voel je echter de beperkingen van grote wielen en licht frame (mijn beperkte techniek?) Als je hier niet zacht en mooie recht land voel je de zaak plooien wat niet echt veel vertrouwen geeft, maar dat gebruik hadden de ontwikkelaars waarschijnlijk ook  niet in gedachte toen ze dit frame ontwierpen. Verder is de demper ook niet bepaald beschermd opgesteld, hij zit als het ware in het schotveld van het achterwiel en krijgt heel wat modder te verduren. Ook is de ruimte ter hoogte van de achterderailleur zeer beperkt. De gemonteerde Michelin banden vallen breed uit voor hun maat maar een schwalbe band van 2.25 gaat niet passen vrees ik, al zullen prestatiegerichte rijder dat waarschijnlijk geen groot probleem vinden.

 

Om een definitief oordeel over deze fiets te vellen heb ik meer tijd in het zadel nodig maar samenvattend kom ik tot volgende conclusie

 

De Lapierre xr29 is een lichte en door zijn vertrouwenwekkende rijeigenschappen breed inzetbare xc marathon een toerfiets die door zijn laag gewicht en efficiënte vering goed tot zijn recht komt op snelle en door zijn goede grip stabiliteit en comfort op uitdagende technische parkoers. Graag had ik van lapierre nog een spatbordje gezien zodat de demper niet meer met modder en water word bekogeld en ook meer ruimte rond de achterband. Maar verder is dit een uitstekende eerste 29” fully van het Franse merk.

Prorace 29

De reeds vorig jaar voorgestelde Pro Race 29 is een volbloed 29” xc hardtail uit carbon. Lapierre claimt een framegewicht van 1100gr.Voor 2013 heeft dit model enkele interessante updates gekregen.

De standaard aluminium QR achterpatten werden vervangen door carbonnen exemplaren voor  142X12 steekas. Verder werden de staande achtervorken verbreed zodat ook bredere (tot 2.2) banden gebruikt kunnen worden. Ook een knik in de zadelbuis moet voor meer ruimte rond de banden zorgen een dit zonder de achtervorken al te lang te laten worden.

Mijn testexemplaar was uitgerust met een volledige Sram XO groep buiten de Formula R1 remmen. Wielen waren de nieuwe crossmax slr van Mavic met Michelin Wild Race’r 29.

Zadelen stuur waren carbonnen exemplaren van Easton, stuurpen eveneens van Easton maar van aluminium. De voorvork was een Fox float 29 terralogic met 15mm steekas en conische stuurbuis.

Ik ben nooit echt fan geweest van de terralogic vorken fan fox die doormidden van een massatraagheid ventiel de lockout automatisch bedienen, maar op en fiets als deze komt ze wel tot haar recht. Je kan het aanspreekmoment goed instellen en de vork voelt ook veel minder schokkerig aan bij de overgang van gesloten naar open toestand. Eenmaal geopend veert deze vork even soepel en gecontroleerd als een normale Float.

De zithouding is sportief maar niet overdreven gestrekt, het stuur voor een xc fiets breed en staat dankzij het korte balhoofd met geïntegreerde lagers laag genoeg. Zelfs op zeer steile klimmen heb je met deze fiets geen probleem om het voorwiel aan de grond te houden, achteraan kan je genieten van de goede tractie die 29” wielen bieden

Comfortabel kan je een hardtail niet gouw noemen toch voel je hoe de grote wielen en de deels afgeplatte achtervorken kleine trillingen dempen wat op de duur voor minder vermoeidheid zorgt.

Deze fiets accelereer levendig en stuurt snedig bij lage en gemiddelde snelheden, loopt de snelheid op zorgen de grote wielen voor een betrouwbaar stabiel stuurgedrag. Ook met deze fiets blijkt weer hoe je door de grote wielen ook op technische parcours goed uit de voeten kunt al loop je veel eerder dan met de XR 29 tegen je grenzen aan. Je moet veel beter opletten welke lijnen je rijdt en het kost veel meer energie een concentratie om hier nog snel te gaan.  Het enige minpunt aan deze fiets zijn de naar mijn mening te smalle velgen, bij lage bandendruk word het stuurgedrag vaag en de banden rollen om bij snel gereden bochten.

De Lapierre Pro race 29 is een XC hardtail die dankzij zen laag gewicht en levendig stuurgedrag goed tot zen recht komt op Nederlandse en Vlaamse parcours. Ook (zeer)technisch terrein hoef je niet uit de weg te gaan maar je zal wel over een goede techniek een fysiek moeten beschikken om dat lang vol te houden.

Dankzij de goede demping van kleine trillingen komt deze fiets ook op lange ritten goed tot zen recht.

Lapierre X-Flow

De lapierre X-Flow werd in 2012 voorgesteld als crosscountry-marathonfiets. Nu Lapierre de XR 29 in dit segment geïntroduceerd schuift X-Flow op in richting “Trail”, “Allmountain light”.

Of anders gezegd fietsen die efficiënt genoeg zijn om eenvoudige parkoers vlot af te leggen, maar ook genoeg reserve hebben om je tijdens de vakantie vlot over de alpen te brengen. Om dat te bereiken werden er enkele aanpassingen uitgevoerd. De geometrie werd grondig onder handen genomen, Balhoofd hoek werd minder stijl (67,5°) en de zitbuishoek werd steiler (74°). De achterpatten zijn van en 142 X12 steekas voorzien wat voor meer steifheid moet zorgen. Er worden vorken met 130 i.p.v. 120mm veerweg gemonteerd. Het veersysteem blijft ongewijzigd tov vorig jaar, het gaat hierbij om het door Lapierre Pendbox systeem dat door middel van aandrijfkracht op de ketting pompende bewegingen onderdrukt.

 

De X-Flow die ik kon testen was een volledig uit carbon opgetrokken topmodel met een Fox Float CTD vork met conisch stuurbuis, Fox CTD demper, Mavic crosmax SLR wielset met c  banden, Formula R1 remmen, Sram XX groep, Thomson stuur en zadelpen, Carbon stuur van Easton, en een Fizik Tundra zadel met carbon rail. Top materiaal dus, De X-flow is dan ook indrukwekkend licht voor een fiets van deze klasse.

 

De zithouding is comfortabel maar niet te rechtop ideaal om ook lange ritten vol te houden.

De vering instellen bij een lapierre is dankzij de sag indicator kinderspel, gewoon de demper oppompen tot een pijltje op het frame overeenkomt met een markering op de swingarm die het bruikbaar bereik aantoont, rebound instellen en klaar. Ik heb de demper om te beginnen ingesteld in het midden van het gemarkeerde bereik en de compressie op de  open “Decent” stand.

Al na enkele meters valt op dat deze fiets er goed vooruit gaat, hij laat zich gezwind versnellen zonder dat je deining in de achtervering voelt. Dan vrees je natuurlijk een beetje voor het comfort maar ook dat zit goed kleine slagen worden gewillig geslikt ook als het terrein grover wordt heeft de vering geen probleem om te volgen soepel worden ook grote oneffenheden gladgestreken je hebt de indruk dat je met veel meer veerweg onderweg bent. Ook tijdens het klimmen doet de vering zen werk goed, je hebt veel grip en de demper zakt ook op steile klimmen niet weg, je vergeet al gouw dat je met en demper onderweg bent die ook nog een “Trail” en “Climb” stand heeft ik vond die eigenlijk overbodig. Tijdens die steile klimmen heb je dankzij de steile zitbuishoek ook nooit problemen om het voorwiel aan de grond te houden. Sturen is met deze fiets een waar plezier ondanks zen vrij luie balhoofdhoek laat hij zich gezwind door snel opeenvolgende bochten jagen, ook bij lage snelheden laat de fiets zich goed controleren en heb je geen problemen om de gekozen rijlijn te houden. Gaat het echt snel en worden de bochten eng kan je de achterkant van de X-Flow gemakkelijk de bocht omgooien. Je hebt het misschien al in de gaten maar ik ben helemaal weg van deze fiets. Zelen heb ik met een fiets gereden die zo een goed rendement combineert met zoveel rijplezier en reserves in moeilijk terrein.

Geen minpunten? Wel de grip van de nieuwe Schwalbe Rocket Ron valt voor zo een lichte band goed mee maar zijn toch de beperkende factor bij de X-Flow, die had best wat steviger rubber met meer grip verdiend want de fiets kan veel aan. Ook het  Mavic crosmax SLR wielset had ik niet gekozen. Ik had nooit de indruk e ze moeite hadden met de best wel agressieve rijstijl waartoe de X-Flow je motiveert maar de velgen zijn te smal waardoor je met te veel bandendruk moet rijden om te voorkomen dat ze in de bocht wegkippen. De standaard gemonteerde Thomson zadelpen had van mijn part door een telescopische zadelpen vervangen mogen worden want de fiets heeft niet liever dan dat je hem op uitdagen terrein beweegt, en daar is zo een zadelpen onmisbaar.

De Lapierre X-flow was voor mij een openbaring. Hij combineert een zeer goede efficiëntie met een speels en levendig stuurgedrag en goede stabiliteit bij hoge snelheden. Ben je op zoek naar en fiets die een goed rendement combineert met en speels karakter dan moet je deze X-Flow zeker in overweging nemen.

 

 

Ghost AMR Plus

Voor een eerste kennismaking met het Ei shock systeem stond een Ghost AMR Plus ter beschikking.

Dat is een moderne all-mountain fiets met 150 mm vering voor en achter, monocoque carbon frame, aluminium achtervorken met 142mm x12 steekas, Fox Talas ctd vork met 15mm steekas en conische balhoofdbuis.

De instelling van het Ei shock systeem loopt zoals bij een normale demper; luchtdruk instellen (30% sag), rebound goed zetten en klaar is kees. Belangrijk is ook de instelling van de voorvork, enkel met een goed ingestelde vork kan de achterdemper goed werken, logisch gezien de voorvork informatie levert voor de instelling van de achterdemper. Met de afstandbediening kan je schakelen tussen “Auto mode”, open, medium of close.

Tijdens het rijden kan je aan de hand van een balkendiagram zien hoe het systeem tussen de verschillende  demperstanden schakelt.

De eerste testkilometers werden afgelegd in de “Auto5” mode, de minst gevoelige instelling.

Op de eerste meters op asfalt blijft de demper gesloten ook als je lomp trappend de vork aan het pompen brengt. Rij je tegen een stoeprand opent het systeem de demper en de stoeprand wordt soepel geslikt. Het systeem kan dus blijkbaar goed onderscheiden tussen pompen van bovenaf en schokken van onder. Het eerste stuk in het terrein was een sectie met vrij grote wortels en stenen. Hier blijft de demper steeds in open stand, de fiets rijdt hier comfortabel en soepel en geeft veel comfort en tractie. Daarop volgde een sectie met kombochten – bij het inrijden van deze bochten heb je altijd veel remputten – ook hierdoor word de demper geactiveerd (logisch want hier trap je niet bij maar rem je). Zet je na de bocht aan, kan je onmiddellijk van een efficiënte aandrijving genieten.

Tijdens een klim op vals plat met enkele kleinere bulten en putten voelde de achterkant niet comfortabel genoeg, de vork werd door deze kleine obstakels niet genoeg geactiveerd waardoor ook de demper gesloten bleef. Je kan dan natuurlijk via de afstandsbediening naar open of platform stand schakelen maar dat kan bij een volautomatisch systeem niet de bedoeling zijn. Een betere optie is het in zo een geval om de “auto mode” gevoeliger in te stellen. Dit gebeurt niet met de afstandsbediening maar met de knoppen op het bedieningsscherm. Hier moet spijtig genoeg vrij diep in de menustructuur gegaan worden om de gevoeligheid van het systeem aan te passen.

Om goed een groot verschil te voelen werd overgeschakeld van stand 5 op 1. In deze stand gaat de demper op kleinere bewegingen van de vork reageren een ook langer wachten met blokkeren als de vork geen slagen krijgt. In deze stand voel de fiets als een gewone fiets met vergelijkbare veerweg met de demper open. Maar je kon elk moment zo hard aanzetten als je wilde zonder verlies aan efficiëntie, zeer indrukwekkend! Ik heb verder geëxperimenteerd met andere instellingen van de “Automode”, je kan hiermee goed je gewenst comfort niveau instellen, ik persoonlijk vond deze fiets het best tot zijn recht komen in “Automode 1”.

Op een all-mountainbike komt Ei shock dus goed tot zijn recht, benieuwd hoe het op een crosscountry fully reageert.

 

Haibike Sleek 29 Team

De tweede fiets met Ei shock die getest kon worden was een prototype van de nieuwe Haibike Sleek 29 team. Dit is een nieuw model voor 2013 van het Duitse merk. Sleek 29 is een carbon 29” fully met 100 mm veerweg voor een 110mm achter. Buiten het Ei shock systeem was deze fiets uitgerust met een Rockshox Sid voorvork, Magura MT04 remmen, Crank Brothers Cobalt Wielset en Shimano XT schakelonderdelen.

Op deze fiets werd de vering met minder sag afgesteld (15% achter, 20%voor) wat voor een xc fully normale waarden zijn. Ik heb deze fiets de eerste kilometers met de demper op open stand gereden hierdoor kon ik een goede indruk krijgen over het veergedrag zonder Ei shock.

Doordat er achteraan vrij weinig sag was ingesteld voelde de fiets bij kleine slagen vrij oncomfortabel: Werden de klappen groter, dan begon de vering wel soepel te werken. Eindprogressie was iets te groot waardoor niet de volledige veerweg benut werd. Zo een veergedrag zal door veel competitief ingestelde rijders geapprecieerd worden, ik heb het liever comfortabeler dus heb ik de demper zachter (20% sag) ingesteld. Nu voelde de fiets wel comfortabel bij kleine slagen maar ging iets te gemakkelijk door zijn middengebied, wat betekent dat hij bij het klimmen tot doorzakken neigt. Ook waren nu duidelijk trapinvloeden te merken; je kon zo wel de volledige veerweg gebruiken zonder ooit het gevoel te hebben dat de demper doorslaat.

Met deze setting ben ik verder gereden en heb het e i shock systeem in “Auto 5” geschakeld. Dat veranderde de zaak helemaal, op asfalt merkte je totaal geen invloeden meer van trapbewegingen, ook bergop zakte de demper niet meer in waardoor je veel efficiënter kon klimmen. Bergaf kon je van de zelfde performance genieten als met de demper open. Wilde je in deze set-up zonder het Ei shock systeem rondrijden zou je zeer veelvuldig van je (hopelijk met afstandbediening uitgeruste) lock-out gebruik moeten maken, wat veel van je aandacht van het rijden afleid. En hier zijn we bij de kern van het e i shock systeem aangekomen denk ik: je kan je volledig concentreren op het rijden. Enkel schakelen, remmen, sturen – meer moet je niet doen. En dat doe je na en tijdje ook, als je eenmaal uitgekeken bent op hoe het systeem werkt neem je het niet meer waar, onopvallend doet de elektronica zijn werk en zorgt zo voor meer rijplezier.

code:120843