Hielke Elferink is mountainbikester voor het Craft-Rocky Mountain Factory Team en viervoudig Nederlands kampioen MTB-marathon. Van 19-26 maart nam ze in Zuid-Afrika deel aan de Cape Epic, een van de grootste mountainbikewedstrijden ter wereld. Hier haar verslag van uur tot uur. 

5.00 u: Opstaan. We ontbijten in onze camper met een mueslimix, met havervlokken die we de avond voordien hebben ingeweekt als basis. Ik voeg daar ’s ochtends nog een banaan, magere kwark, rozijnen en kaneel aan toe. Daarnaast eet ik nog een plak brood en probeer ik ook meteen al goed te drinken: een halve liter water met een elektrolyten oplossing en een kop koffie. Als het op is probeer ik nog even te rusten op bed. Naarmate de week vorderde werd dit meer een powernap.

De dagelijkse uitvalsbasis

6.15 u: Omkleden en zorgen dat ik in alle chaos in de camper niet de belangrijkste dingen vergeet: de tracker (het systeem waarmee de organisatie volgt waar teams zich in de race bevinden), reservemateriaal (pompje, binnenband, patronen, etc.) en bidons met voeding.

6.30 u: Fiets halen bij de mecanicien. Nog even de bandenspanning controleren. Warmfietsen.

7.00 u: Verzamelen voor de call-up. De UCI Teams worden naar voren geroepen en de dames hebben een eigen starttijd. Dat is sinds vorig jaar ingevoerd en houdt in dat we 10 minuten na de mannen starten. Dit betekent dat onze wedstrijd veel eerlijker wordt, omdat we niet meteen met de mannen mee kunnen rijden in grote groepen.

7.10 u: vier tot zes uur zo hard mogelijk fietsen. Afzien tot je erbij neervalt, zou ik zeggen…

Na de finish: heel even bijkomen, recovery shake drinken, cappuccino halen, interviews geven en meteen een van de ijsbaden in die door de organisatie ter beschikking werden gesteld. Dat beviel supergoed. Uiteraard erg koud, maar heel goed voor het herstel. Ik vond ook dat het niet alleen voor de benen goed was, maar ook helemaal af te koelen, even te ontspannen en te ´ontstressen´. Na een slechte dag helpt het om de emoties te controleren, te relativeren en de knop weer om te zetten. Even tot jezelf komen en concentreren op het koude water. Na een goede dag hadden we vaak meteen de grootste lol en bespraken we bepaalde acties uit de race. Niet veel teams deden dit, maar voor ons was het perfect.

14 u: Terug naar de campers: douchen, eten, massage, slapen (als daar nog tijd voor is). Net als het ijsbad is de massage niet alleen goed voor het lichaam maar ook voor de geest. Je gaat met je gedachten even terug naar de zere spieren en denkt verder aan niks. Mijn masseur Jacques, een Zuid-Afrikaan die ieder jaar met Team Meerendal meegaat, is supergoed, maar houdt wel van een harde aanpak. Ik grapte vaak over mijn tweede etappe van de dag, want pijnvrij was het zeker niet. Maar het was een goede pijn, de spieren reageerden goed en konden er de volgende dag weer tegenaan.

17u: Bidons klaarmaken voor de volgende dag en dingen regelen zoals onze materiaalzone. Tijdens de lange etappes hebben we bijna acht liter water per persoon gedronken, meestal gemengd met sportvoeding, elektrolyten of zouten.

Bidons spoelen en bijvullen

18u: Eten, nog even zitten en kletsen met andere rijders.

20.30-21 u: bedtijd!

En dat alles dus de hele week! Elke dag wordt het een beetje moeilijker op te staan en het ontbijt naar binnen te werken, en merk je dat je lichaam eigenlijk wil zeggen: ‘Oke, ‘t is mooi geweest, houd er nu maar mee op!’