Janke is al 35 jaar fietsenmaakster in Utrecht. Voor Pedala beschrijft ze het dagelijkse leven van een ‘rijwielhersteller’, over haar passie en liefde voor fietsen en de mooie dingen die ze in haar winkel én in haar leven meemaakt.

Kent u die reclame van die sneue jongen met baard en doos op fiets? Hij heeft nu, volgens de nieuwe reclamespot, als oude bekende, een baan gekregen! De internet fietsenverkoper laat hem nog steeds met zijn doos rondfietsen en die doos ziet er zo goed uit dat ik eigenlijk vermoed dat hij iedere dag een nieuwe krijgt.

Als hij, met doos, op zijn werkadres aankomt vertelt hij ons dat zijn werkgever monteurs aan huis laat komen en dat er héél veel servicepunten zijn. Poeh hé! ……

Ik kan hier meerdere dingen uit afleiden:
1) Een man met een baard kan, ondanks zijn dooswoning, een fiets bezitten én er verzorgd uitzien
2) Aan deze doos houdt man met baard talloze sociale contacten over, hij ”is goed bezig”
3) De doos verschaft man met baard status
4) Sterker nog… de doos zorgt ervoor dat man met baard een baan krijgt! De relatie tussen de twee is onverwoestbaar en ze gaan dan ook gezellig samen naar het werk.

Op het werk staan twee vrouwen in een onberispelijk ingerichte werkplaats. (Ik denk,eerlijk gezegd,dat de t.v. werkplaats nog nieuwer is dan de relatie van de man met zijn doos,er is geen vlekje aan de lucht en smeer is nergens te bekennen. De monteur heeft mooie schone handen en rouwranden heeft hij waarschijnlijk niet onder zijn keurig geknipte nagels.)

Fietsenmaken is een ambacht. Je bouwt vertrouwen en dát is op internet niet te koop

En dan komt het: “De monteur komt bij u thuis als u bijvoorbeeld een eeeeehhh…lékke band heeft!” In plaats van dat de vrouwen zeggen: “ Nou nee hoor, dát hoeft niet, de tijd dat wij onze banden zelf niet plakten is al lang voorbij!” Zegt één van hen, lonkend naar de voor zijn looks ingehuurde acteur: “nou, die mag bij mij wel blijven plakken hoor!” De monteur kijkt ietwat grijnzend en met veelbetekenende blik naar de vrouw in kwestie en de man met baard en doos trakteert ons op een blik vol ongeloof, ik hoor hem nog net geen “tssssss” zeggen.

De internetfietsenverkoper heeft er seks van gemaakt en ik had het misschien nog grappig gevonden als de monteur repareuse was geweest of de klant een Paul de Leeuw type. Misschien mogen we wel blij zijn dat er niet is gekozen voor een vrouw met een doos in de hoofdrol. Over fietsen gaat het in ieder geval niet meer en dat geldt ook voor het bedrijf dat de reclame liet maken,daar draait het louter om geld.

Een fiets is maatwerk, afgestemd en afgesteld naar de wensen en behoeftes van de berijdster of berijder.

Op de website van mijn bedrijf heb ik aangegeven dat op e-mails niet wordt gereageerd, sterker nog, er is geen e-mailadres aan mijn bedrijf gekoppeld en in mijn webwinkel is niets te koop. De fiets is persoonlijk. Ieder mens en elk mensenlichaam is uniek. Een fiets is maatwerk, afgestemd en afgesteld naar de wensen en behoeftes van de berijdster of berijder. Daar is vakkennis voor nodig, daar is inzicht in de anatomie voor nodig en daar is begrip voor nodig.

Ambacht

Het is belangrijk te luisteren naar de wensen van je klant, er is eigenlijk sprake van een doorvraagplicht. Wat heeft u nodig en waarom? Hoe kan ik u helpen mobiel te blijven?

Ik heb gemerkt dat het belangrijk was mijn eigen trots en betweterigheid opzij te zetten, een open blik te houden naar mogelijkheden om mensen met wat voor beperking dan ook te kunnen helpen, oplossingen voor problemen te bedenken en uit te voeren. Een beetje een uitvinder zijn.

Fietsenmaken is een ambacht en het dreigt te verdwijnen. Mijn nieuwe leerling leert slopen. Als je kunt slopen kun je ook bouwen. Als je van niets iets kunt maken dan weet je wat er in zit. Je bouwt vertrouwen en dát is op internet niet te koop!