Jong talent Marina fietst ‘door weer en wind’

Jong talent Marina van Dijk (1986) werd in 2015 Nederlands Kampioen Duathlon. Ze fietst maandelijks zo’n 1500 kilometer. Het liefst lang, hard en onverhard. 

Exact 30.7 km. Heen. En terug. Door wind, regen, sneeuw. Bij de opkomende zon of gewoon door het donker. Het kan eigenlijk 5 kilometer korter. Maar waarom zou je dat willen? Als je zulke benen hebt en zo geniet van de natuur. Marina van Dijk (1986) gaat dagelijks op haar fiets naar haar werk bij de Fietsersbond in Utrecht. “Ik heb het nodig, dat fietsen. Als ik een winter oversla voel ik me somberder. Het zonlicht maakt dat ik me veel beter voel. Nog liever fiets ik met -5 door een vrieswereld dan dat ik warm en droog in de trein zit. Als ik een dag toch met het openbaar vervoer ga baal ik. In de trein kan ik het niet laten om verlangend naar buiten te kijken. Was ik maar op de fiets gegaan.”

Als vrouw tussen de mannen

Dinsdagavond 18.30. Een groepje van twaalf mannen verzamelt zich bij de Bikeshop. Gekleed in zwart met donkerblauw: Het Bikeshop peloton. Tussen de mannen bevindt zich 1 vrouw met roze sokken. Marina. Ze rijden elke dinsdag dezelfde route van 90 kilometer. Wie moet lossen heeft pech, er wordt niet gewacht. Elke paar seconden wisselt de kop, ze zijn precies op elkaar ingespeeld. Sommige mannen zijn trots als ze 10, 11 of deze keer 12 kilometer mee hebben kunnen fietsen. Aan het eind blijven er soms maar drie of vier over. Marina lost niet. Nooit. Of wellicht die ene keer. Waar ze net in de verkeerde waaier zat. Maar op haar tandvlees wist ze terug te komen. In haar eentje reed ze een gat dicht. Vol gas op de dijk bij Almere.

Nederlands kampioen

Marina kan niet alleen fietsen. In 2015 werd ze Nederlands kampioen duathlon. Tijdens het NK 10-60-10 wist ze iedereen voor te blijven door knetterhard te fietsen en het tijdens het lopen niet meer prijs te geven. Haar grote droom was om mee te doen met het WK duathlon in Zofingen, Zwitserland. Een serieuze beproeving waarbij 10 kilometer wordt gelopen, 150 kilometer wordt gefietst en nog eens 30 kilometer wordt gelopen. Of Marina ooit aan de start zal staan van Zofingen is maar de vraag. In 2015 kreeg ze, notabene tijdens het klussen, last van haar knie. Lopen ging amper en fietsen werd steeds pijnlijker. Uit onderzoek kwam naar voren dat ze al vanaf haar jeugd een afknelling heeft in haar bovenbeen. Ongestraft had ze het al die jaren kunnen belasten. Ze zou niet meer kunnen lopen.

Uit onderzoek kwam naar voren dat ze al vanaf haar jeugd een afknelling heeft in haar bovenbeen. Ze zou niet meer kunnen lopen.

“Dat kwam zo hard aan. Het eerste jaar kon ik niet gaan kijken bij wedstrijden van anderen. Het deed me te veel pijn. Ik geniet zo van het sporten. Om dat te moeten missen was ondenkbaar.” Maar van Dijk vocht zich terug en kan momenteel weer korte stukken hardlopen en pijnvrij fietsen. Haar zinnen zijn verzet. Vol overgave heeft ze zich gericht op de Granfondo’s en de Dolomieten Marathon (een wielerwedstrijd over 138 km met ruim 4200 hoogtemeters). In 2015 werd ze al eens 17^e in deze wedstrijd. Dit jaar is top vijf het doel. Niet onrealistisch, in Les Trois Ballon, een rit over 215 km werd ze onlangs al 7^e en eindigde als 2^e bij de ‘jonkies’.

Tijdens de langste dag zaten ze om 6:00 op de fiets. Om er 14 uur en 5 minuten later vanaf te komen.

Langste dag-rit

Maar kampioenstruien, podia of overwinningen: ze zou het allemaal op kunnen geven. Het gaat om het fietsen zelf. Het genieten, het afzien. Als je met Marina gaat fietsen is het ver. En onverwacht. Waarom de snelle, rechte paden kiezen als je onverhard een veel mooiere weg ziet liggen. En vind je 200 km ver? Het valt in het niet bij de 445 kilometer die Marina in 2015 reed met haar vrienden. Tijdens de langste dag zaten ze om 6:00 op de fiets. Om er 14 uur en 5 minuten later vanaf te komen. Niet om het hardst, niet om de eer. Maar gewoon om zo lang mogelijk te genieten.