Het gebeurde een paar kilometer onder de bocht bij Chalet Reynard. Ik geef toe, de hele klim van de Ventoux liep al niet zo lekker en ik moest zwoegen om een beetje tempo te houden. Toch kwam de klap hard aan. Honger! Een hongerklop op de Tacx. Het klinkt raar. En het is iets wat je niet zou verwachten na een sportvastenkuur. Je zou immers theoretisch langer op vetverbranding fietsen, en zo meer duurvermogen hebben.

En daar rij je dan eenzaam op die virtuele berg. Net als in het echt is afstappen geen optie.  En je steekt nu eenmaal geen gelletje of banaan in je achterzak als je op de hometrainer stapt. Mijn zoon van vier hoort me roepen. Maar hij heeft geen zin om een banaan te halen. Gelukkig helpt mijn vrouw me uit de brand. Ze neemt een appel mee naar zolder. Gered! Nog zes kilometer te gaan!