Gerco Meijer gaat London Edinburgh London 2013 fietsen. Hij is keihard aan het trainen voor dit ultra-event. Via een blog houdt de Utrechter ons op de hoogte van de voorbereidingen en het evenement. Deze aflevering: trainen tijdens de 24 uur van Zandvoort.

Om met de deur in huis te vallen: het was wel afzien! Om drie uur ´s nachts liep ik klappertandend met een fleece deken om me heen gewikkeld te bedenken waarom ik dit toch ook alweer deed. Er was regen en vooral veel, heel veel wind! De wind die was onophoudelijk…. hard, uit het noorden en dat is precies het lange rechte stuk pal tegen, 850 m de wind vol op kop en tussen 10 uur ´s avonds en 4 uur ´s ochtends vergezeld van horizontale koude nattigheid……

In het begin ging het nog geweldig! Je bent fris en rijdt gemakkelijk rondjes met een gemiddelde van dik in de dertig kilometer per uur. De eerste 100 km (23 rondjes) heb ik afgelegd in minder dan drie uur. Die 140 rondjes wordt een makkie….. zelfs die 150 rondjes van Michiel op de planning had zag ik nog wel zitten…

Maar dan slaat de vermoeidheid toe. Je komt alleen te zitten… De overige renners rijden bijna allemaal in teamverband en kunnen elk uur een verse coureur inzetten. Na de tweede honderd kilometer lukt het echt niet meer bij die pelotonnetjes aan te klampen…. Dan begint het ook nog eens te regenen en wordt je continu ingehaald door renners die je in goede doen gemakkelijk bij zou houden… Je bent op jezelf aangewezen en elke 10 minuten passeer je ook nog eens een ´warme´ pitstop…. en dan toch doorgaan!

In het kort komt de ervaring van Cycling Zandvoort hierop neer. 24 uur lang racen over een afgesloten circuit zonder stoplichten, drempels, auto´s, brommers etc….

Maar waarom doe je aan zo iets mee?

Normaal doe je voor een lange tocht als de Parijs-Brest-Parijs of Londen-Edinburgh-Londen een serie brevettochten. Voor PBP zijn deze verplicht, voor LEL niet. Een brevet tocht is een Audax-evenement. Jaarlijks worden deze tochten georganiseerd en als je een serie van 200, 300, 400 en 600 km volbracht hebt ben je voor dat jaar een Superrandoneur. Je krijgt dan vanuit de Audax-organisatie in Parijs een brevet met bijbehorende medaille uitgereikt. In Nederland zijn er een paar clubs die deze tochten organiseren waarvan Euraudax Randonnée Nederland uit Ossendrecht de bekendste is. Het is ook mogelijk om aan dit soort tochten in het buitenland mee te doen. Ik kan de 600 km van Oostende, Belgiê, van harte aanbevelen.

Een keer een nacht doorbuffelen op een afgesloten circuit zou redelijkerwijs moeten kunnen resulteren in een 600 km voorbereidingstocht. Je hoeft de weg niet te zoeken, geen obstakels en dus puur fietsen. Je benen en het materiaal zijn de enige zaken die een succesvolle rit in de weg staan….even buiten het weer gerekend dan. Dat leek mij een geweldige training, hoe snel zou je kunnen gaan.. Tel daar wat extra tijd bij en enkele uren slaap en je hebt wellicht een aardig schema om LEL op te rijden.

Maar naast dit was er ook een andere reden om aan de 24 uurs race tijdens Cycling Zandvoort mee te doen. Ik werd op het evenement gewezen door een kennis van me. Een jongen die een zelfstandig, veel fietsend, leven lijdt, z´n eigen weg kiest en plots geconfronteerd wordt met een agressieve kanker in z´n lichaam. Hoewel op het moment nog gezond voelend, lijkt het einde in zicht. Nu kan hij nog voor een boterham zorgen, maar hoe zal dat zijn als over enige tijd de ziekte verder z´n lichaam door kruipt….

Hijzelf heeft de 24 uurs race van Zandvoort aangegrepen om zichzelf te laten sponsoren en naar ik begrijp niet zonder succes. Ik had hem direct kunnen sponsoren, maar dacht zelf in staat te zijn meer rondjes te kunnen rijden dan hij. Waarom zou ik mezelf dan niet sponsoren en familie en vrienden te vragen datzelfde te doen en vervolgens het opgehaalde bedrag aan hem te schenken. Zo gezegd zo gedaan en het ziet er op het moment van schrijven naar uit dat ik een goede €600,- bij elkaar gefietst heb! Daarbij doe ik dit in de nagedachtenis aan mijn lieve zus die in 2000 als gevolg van dezelfde ziekte overleden is.

Dan weer terug naar de stand van zaken in de voorbereiding op de LEL. Het gaat goed. Afgelopen weekend dan wel niet de 600 km gehaald maar dat komt volgende maand nog wel. De benen voelen sterk en het zitvlak houdt het goed vol.

De in samenwerking met DMP bikes samen gestelde fiets nadert haar voltooiing. Het frame is klaar en ligt inmiddels bij de spuiter. De wielen uit H+son Archetype velgen met een SuperNova naafdynamo en de Nuvinci versnelling zijn door Zoran van Bike-X-Perto vakkundig gevlochten en staan inmiddels in Oisterwijk te wachten tot ze een keertje uitgelaten mogen worden.

Chris van der Gaag, van DMP, heeft in de tussentijd z´n intrek genomen in een nieuwe werkplaats. Als eerste particulier bedrijf huurt hij een ruimte in een oude leerfabriek. Een groot herbestemmingproject waar de gemeente Oisterwijk en de provincie Noord Brabant gezamenlijk de schouders onder zetten. Als de fietsen van Chris al niet genoeg reden zijn om naar het zuiden af te reizen dan is een kijkje in het oude fabriekscomplex een niet te missen bonus!