“Nee. Echt niet. Maar los daarvan: ik vind dat we ons niet zo op het verleden moeten richten, maar juist met de toekomst bezig moeten gaan. Al die bekentenissen in ruil voor amnestie… Wat hebben we daar nu aan?”De lijken moeten uit de kast voordat de sport verder kan.
“Wat betekent dat? Moeten we naar de prestaties van Eddie Merckx gaan kijken? Van Hinault? Is dat dan eerlijk, gaat dat de sport goed doen? Of nu met de hele zaak rondom Laurens Jalabert. Het heersende sentiment is dat iedereen in de jaren negentig aan de doping zat, dat was kennelijk nodig om te kunnen winnen.”“Wat voor meerwaarde heeft het dan om bepaalde namen door het slijk te halen? Dat gaat niets veranderen. Ik zou zeggen: trek de lijn op 1 januari 2013 en voer echt een zero tolerance-beleid in. Iedereen die gebruikt, wie dan ook, voor de rest van hun leven verbannen uit het wielrennen. Ja, levenslang! Die harde strafmaat is nodig om echt vooruit te kunnen.”Dus geen kans op rehabilitatie?
“Absoluut niet. Vroeger kwamen renners nog weg met verklaringen als: ‘ik wist niet beter’. Tegenwoordig is het algemeen bekend dat als één jongen met dope gepakt wordt, tachtig man binnen dat team op straat staan. Dat kan toch niet. Daar komt bij dat ze de sport als geheel ook om zeep helpen.”Dat zou betekenen dat jongens als David Millar en Thomas Dekker geen tweede kans hadden mogen krijgen.
“Er moet nu eenmaal een moment komen waarop je zegt: vanaf nu voeren we een zero tolerance-beleid. Ik denk dat nu dat moment is omdat het bij iedereen toch duidelijk moet zijn dat het wielrennen vooruit moet. Millar en Dekker zijn grensgevallen, renners die groot geworden zijn in een generatie die voluit gebruikte. Dat is voor de huidige, nieuwe generatie anders.”Lees het hele interview op de special van NUsport© NUsport/Anne Joldersma