Niet helemaal toevallig is tegelijkertijd de London Edinburgh London fiets gereed gekomen. Hij staat prachtig schots blauw te blinken tussen de andere Synus modellen die ter gelegenheid van de opening staan opgesteld. Hij is prachtig! Vele gasten staan zich om de fiets heen te verkneukelen en heel wat lovende woorden worden geuit.
Een week later is het dan echt zover. Op zondagochtend vertrek ik vanaf het Centre Cycliste Remouchamps voor de maidentrip. Het wordt een tocht van ruim 200km door de Voerstreek, Zuid-Limburg en Duitsland naar Arnhem.
De fiets rolt fantastisch en een echte gewaarwording is dat slechts het rollen van de banden over het asfalt te horen is. Verder geeft de fiets geen kik! Door Remouchamps heen besluit ik de fiets gelijk maar in het extreme te testen en zet koers naar de Redoute. Aan de voet klik ik de speed drive naar de lichtste stand en draai geleidelijk aan de stuurshifter. M´n cadans blijft heerlijk op peil. Te gek is dat je tijdens het rijden elke procent hellingsverschil kunt bijdraaien. Geen grote sprongen in de cadans en ook geen ketting die door de extreme krachtsoverbrenging niet wil schakelen, geweldig! Ik heb het gevoel dat ik omhoog vlieg. Halverwege stop ik even om de fiets tegen het monument van de Redoute te zetten en een eerste actiefoto te maken. Even later volgt de Mur de Pepinster en ook deze wordt met gemak genomen. Heerlijk hoe je uitgebreid je verzet kunt kiezen en dat je tijdens de klim gemakkelijk kunt bijschakelen. De eerste indruk is geweldig!
Naast het fijne schakelen en geruisloosheid blijkt de fiets ook nog eens uiterst comfortabel. Waar ik met m´n Isaac en snelle hoge aluminium wielen toch liever slecht asfalt en kasseien vermijd, blijkt de LEL fiets geweldig in z´n element als een snelle opeenvolging van asfaltreparaties en bestrate inboetingen onder haar heen glijden. Ik stuur zelfs af en toe de berm in om het absorberen van de ruwheid van de weg bewust in me op te nemen. Dat scheelt een slok op een borrel! Met name mijn handen, schouders en zitvlak zullen gebaat zijn bij dergelijk comfort. Mijn gebruikelijke schouderpijn blijft uit!
De keuze voor hydraulische schijfremmen lijkt een goede. De TRP Parabox voert haar functie naar behoren uit. In een paar steile afdalingen is het gemakkelijk de snelheid onder controle te houden. De remgrepen zijn ergonomisch geweldig en grijpen lekker vast. Het is trouwens niet zo dat de hydraulische remmen nu veel sterker remmen dan gewone velgremmen, je hebt een veel groter bereik in de dosering van de over te brengen remkracht. Voor zware mannen als ik, die ernstig vermoeid, een steile helling afmoeten is dat zeker een pluspunt. De remmen zijn beter te controleren en een plotseling blokkeren doordat je te hard in de remmen knijpt is vrijwel uitgesloten.
Een tweede voordeel van schijfremmen is dat ze niet snel zullen verslijten, ook niet bij nat weer. Velgremmen hebben ervoor gezorgd dat ik een keer in Oudenaarde bij de afdaling van de Koppenberg tegen een muur op gereden ben en per ambulance afgevoerd moest worden. De remblokken waren na 100 km modderig Ronde van Vlaanderen parcours dusdanig versleten dat bijremmen in een toch flauwe bocht niet genoeg effect had om in die bocht te blijven. Ik heb geen zin om tijdens 1400 km fietsen in Engeland en Schotland voordurend op de remblokjes te moeten letten, als je ontdekt dat ze het niet meer goed doen, ben je waarschijnlijk te laat.
´s Avonds zit ik tevreden in de trein terug naar Utrecht. Ik had de volgende dag al vroeg afspraken en de tijd ontbrak me om helemaal te fietsen. Op het fietsenbalkon schuift een stel aan dat dezelfde dag een maiden trip had gemaakt op hun nieuwe tourfietsen. Gezellig kletsen we over onze ervaringen van die dag en de plannen die we gezamenlijk met de fietsen voor de komende zomer gemaakt hebben en aan het maken zijn. Ik m´n LEL tocht, zij een enkele reis naar Barcelona!
De woensdagavond erop mag ik weer de fiets op. M´n gebruikelijke wezenlozen laat ik lekker rijden en besluit een half uur later bij het 7-uur rondje aan te sluiten. Al snel kom ik erachter dat het me moeite kost de groep bij te houden…dit in tegenstelling tot de normale gang van zaken. Als ik met dit groepje meerijd, doe ik veel kopwerk en heb zeker geen moeite het tweede laat staan het laatste wiel te houden. Bij de Ruiterberg aangekomen blijkt dat ik geparkeerd sta. De groep rijdt gewoon bij me weg…. Ik had wel verwacht dat de LEL fiets niet echt een snelle koersfiets zou zijn en ik heb zeker nooit de intentie gehad met de snelle jongens en meisjes mee te moeten kunnen. Maar dat ik op deze manier geparkeerd zou komen te staan is toch een domper…Maar misschien heb ik m´n avond niet… Dat kan natuurlijk, het weekend erop staat een rondje IJsselmeer gepland. Daar moet de fiets zich echt gaan bewijzen.
Zaterdag morgen 22 juni om 5 uur rijd ik het Ledig Erf op. Vier clubgenootjes staan al te wachten en één pikken we langs de route op. Nog wat onwennig door de vroege morgen rollen we in de richting van Amsterdam. We hebben de wind schuin van achteren. Alles lijkt soepel te lopen. In de kop van Noord Holland krijgen we op enkele plaatsen de wind schuin van voren en direct blijkt dat ik geen vuist kan maken. In principe ben ik van het groepje de sterkste rijder en zou met dat beetje wind geen problemen moeten hebben…
Na een stop in Den Oever draaien we de Afsluitdijk op. We hebben de wind vol in de rug en gezamenlijk, maar vooral onder aanvoering van Jos, halen we een record gemiddelde tussen de sluizen van 48 km/u. Janine wordt zelfs QoM van de afsluitdijk! Dat geeft dan toch wel weer een goed gevoel.
Na de Afsluitdijk draaien we met de kop in de wind en fietsen via Makkum en de Galama dammen richting Lemmer. Andermaal blijk ik het tempo niet te kunnen volgen en wordt zelfs een beetje misselijk van de inspanning. Bij een ingelaste pitstop bij de Vier Heemskinderen besluit ik dat verder fietsen geen zin heeft en buig af in de richting van Heerenveen waar ik de trein terug naar Utrecht pak.
De vraag is hoe dit nu toch komt. Is het de fiets of ben ik het? In de analyse lijkt het vooral zwaar te worden wanneer er kracht geleverd moet worden. Bergop en bij stukken met wind tegen, wanneer het er dus op aan komt, moet ik lossen. Het bijhouden van pelotonnetjes blijkt niet mogelijk, de fiets heeft niet voldoende snelheid. Voor London Edinburgh London is dat natuurlijk wel erg belangrijk. Iedere fietser weet hoeveel het aan kracht scheelt als je in groepjes kunt meerijden. Als je van start af al het werk alleen moet gaan doen dan heb je er echt een hele grote kluif aan. De LEL rijden op deze fiets gaat dus niet lukken….
De week erop spreken we met een vertegenwoordiger van NuVinci. In mijn persoonlijke analyse heb ik de naaf als zwakste schakel in het systeem bestempeld. Naast het grote gewicht lijkt het dat deze naaf in de uiterste posities een aanmerkelijk vermogensverlies heeft. De vertegenwoordiger bevestigd dat de naaf niet direct een wonder voor snelheid is maar wel absoluut onderhoudsvrij is en uitermate prettig schakelt. Wat dat laatste betreft geef ik hem gelijk. De naaf lijkt voor LEL niet geschikt. Ga je echter alleen lange tochten rijden, dan is het een te verkiezen optie. Zeker in gebieden waar mecaniciens en rijwielspeciaalzaken schaars zijn.
We besluiten de NuVinci te vervangen door een 10 speed cassette. De achterderailleur wordt een Shimano Ultegra DI2. Met twee knopjes boven op het stuur moet de ketting feilloos op de juiste positie gebracht kunnen worden. De Haberstock Speeddrive handhaven we. Daar komt een 36 tand kettingblad en de cassette krijgt een verzet van 14-28. Bij een cadans van 90 heb je dan een prachtig oplopende snelheid van een kleine 15 km/u in het lichtste verzet tot net geen 50 km/u in het zwaarste verzet. De kettinglijn is bijna optimaal omdat die maximaal een schuine stand van 4 kransjes moet overbruggen. Per ongeluk 52-23 rijden is er niet meer bij!
Donderdag aanstaande is de aangepaste fiets gereed. Net op tijd om aanstaand weekend in de langste voorbereidingstocht voor de LEL getest te worden. Zaterdag aan het einde van de middag vertrek ik voor een tocht van tenminste 600 km en moet alles het gaan doen zoals ik verwacht dat het tijdens de LEL nodig zal zijn.