Getest: Trek Boone 6 Disc, degelijke crosser

Sinds Trek zich in 2014 als materiaalsponsor aan Sven Nys verbond was de Boone het topmodel. Door de jaren heen heeft Trek de nodige input vanuit het profpeloton gekregen.

De geometrie is al die tijd vrijwel onveranderd. Eerst kwam er de IsoSpeed in de staande zitbuis bij, gevolgd door de overstap van velgremmen naar schijfremmen. De laatste toevoeging is de IsoSpeed in het balhoofd. Nys’ kopman Toon Aerts laat zien nog altijd goed uit de voeten te kunnen met de crosser uit Waterloo. Wanneer je wegrijdt merk je direct dat je op een heel degelijke fiets rijdt. Het frame voelt vertrouwd en soepel aan. De GRX-groep met 1x schakelt direct en soepel. Het 40 tands voorblad zou echter in Nederland wel een 42 of 44 mogen zijn. De clutch op de achterderailleur zorgt net voor dat beetje extra kettingspanning in uitgeremde klapperafdalingen.

Trek Boone 6 Disc

De banden zouden heel wat meer ‘ballon’ mogen hebben, ze vallen praktisch binnen de breedte van de velg, wat ervoor zorgt dat je hier weinig comfort, grip en controle uithaalt. Een setje tubewielen of soepele draadbanden maakt van deze fiets een heel andere machine.

Comfort haal je wél uit het IsoSpeed-systeem in de zitbuis. Het werkt uiteraard niet zoals een echte vering, maar toch zie je de staande buis buigen als je door een gat rijdt. Dit is zeker een meerwaarde. Van de IsoSpeed in het balhoofd zijn we minder overtuigd. We merken er niet veel van en het extra comfort zal hier dan ook eerder uit de bandenspanning moeten komen dan uit het systeem.

Pakken we met de Boone de mooiere singletracks en bospaden, dan wordt snel duidelijk dat je aan deze fiets gewoon een heel degelijke en allround cyclocrosser hebt. Minder hard dan de Canyon, minder crossspecifiek dan de Ridley en minder relaxed dan de Cervélo. Maar wel in al deze factoren een dikke voldoende.