Na 2015 en 2019 is Mathieu van der Poel er voor de derde keer in geslaagd om wereldkampioen veldrijden te worden. De topfavoriet reed vanaf het begin aan de leiding en bekroonde een topseizoen met titelprolongatie.
Spanning?
De Belgen maakten het voor de wedstrijd spannend. Het parcours zou op maat geschreven zijn van Toon Aerts en erg lijken op de ronde in Ronse, de enige wedstrijd waar Van der Poel dit seizoen een nederlaag moest slikken. Op Sporza werden beelden getoond van het WK in Bieles, waar Van der Poel vier keer lek reed. Ook kwam de cross in Valkenburg voorbij, waarbij Van der Poel er niet in slaagde om de favorietenstatus waar te maken. Wat er ook allemaal voor 14.30 uur werd gezegd en getoond: na amper één bocht was de spanning al grotendeels weg.
Van der Poel had de beste start en reed al vanaf de allereerste meter aan de leiding. Op het modderige parcours in Dübendorf kon Aerts heel even zijn wagonnetje aanhaken, maar na een ronde was de voorsprong van de Nederlander al reuzegroot. Na amper tien minuten crossen reed Van der Poel al bijna een halve minuut voor de rest uit. Van enige spanning was, zoals wel vaker dit seizoen, geen enkele sprake.Na zeven rondes zat voor Van der Poel het WK – en daarmee zijn cross-seizoen – erop. Na een korte ode aan zijn Canyon passeerde hij de finishlijn.
Zilver
De strijd om de tweede plaats was wél spannend. Aerts en Iserbyt kregen halfweg cross gezelschap van Wout van Aert, Michael Vanthourenhout, Laurens Sweeck en Tom Pidcock. De enige niet-Belg in groepje reed na een half uur weg. Iserbyt probeerde te volgen, maar moest dat later bekopen. Aerts reed in zijn eigen tempo naar de jonge Brit toe en kreeg in de voorlaatste ronde gezelschap van Van Aert, maar de drievoudig wereldkampioen knoeit lang bijblijven. Met een achterstand van meer dan tien seconden op Pidcock begon Aerts aan de slotronde.Pidcock hield stand en veroverde op zo’n anderhalve minuut achterstand het zilver. Aerts pakte het brons.
