In samenwerking met Vifit Sport hebben wij drie wielrenners uitgekozen die wij gaan volgen op hun avontuur. Hieronder vind je het tweede verslag van avonturier Ed, hij gaat met zijn gezin emigreren naar Mallorca. Samen met zijn maatje Huub fietst (& vaart) hij vanaf Nederland in zo’n 2,5 week naar Mallorca.

Bikepacking for dummies

Les 1: zorg voor goede regenkleding
Les 2: het nut van een vuilniszak
Les 3: plan vooruit

We zijn weer vol goede moed vertrokken voor het tweede deel van onze reis. De weersverwachtingen deden vermoeden dat we het ergste achter de rug hadden maar net nadat wij ons eten voor de dag hadden ingeslagen begon het te druppelen. Niet veel later gaat het harder regenen en het kwik komt niet boven de 10 graden.

Mijn regenkleding is hier helaas niet tegen bestand, ik word nat tot op het bot. Huub die heeft nergens last van. Die trekt gewoon 2 regenjassen, een regenbroek, een rol vuilniszakken en ducttape uit zijn meegebrachte halve huisraad. Voor mij doet een vuilniszak wonderen. Anders dan zondag raak ik niet verkleumd omdat ik deze onder mijn regenjack aan heb. Hoe nuttig kan een vuilniszak zijn…..

Het verstand gaat op nul en we zetten onze bikes in de goede richting. 4 uur lang malen onze benen. We nemen geen tijd om te stoppen en foto’s te maken. Om ongeveer 13u stoppen we pas kort voor een eigen gemaakt broodje. Vervolgens weer snel op pad. De keuze is 90km of 130km. Dit heeft te maken met de beschikbare campings op de route. Omdat het droog wordt gaan we voor de 130km. We zijn niet meer te stoppen!

In het laatste dorpje voor de camping kopen we ons avondeten (spaghetti). Op de 2 sterren camping lukt het ons om een chaletje te bemachtigen. We komen in het walhalla want we hebben verwarming en zelfs een eigen wc met douche. Om 21u zitten we moe maar voldaan aan het avondeten. Buiten komt de regen weer met bakken uit de hemel
We hebben het geluk afgedwongen want woensdag en donderdag ontmoeten we na vier hele slechte dagen eindelijk weer de zon. Ook hebben we letterlijk de wind in de rug. We fietsen prachtige etappes in lekker weer. Pas de Lauzens en omgeving is een echte aanrader trouwens. We nemen zelfs de tijd om in de dorpjes (Saint Donat en Saou) waar we op de camping zitten een terrasje en biertje te pakken. Heerlijk!

Ventoux

13 fietsdagen met per dag bijna 100km gemiddeld en tussen de 800 en 1200 hoogtemeters hebben ons 90km van de Mont Ventoux gebracht. Vanaf morgen verblijven we daar het weekend. De legendarische “kale berg” gaan we zeker 1 keer bedwingen (zonder bepakking voor de duidelijkheid). Maandag beginnen we aan de laatste 180km naar Toulon waar de ferry naar Mallorca op ons wacht.

Le Mont Ventoux (1925m): op deze mythische Franse berg is menig heldenverhaal geschreven. Gisteren hebben wij de onze geschreven. Vrijdagmorgen zijn Huub en ik vertrokken van onze “hippie” camping in het pittoreske Saou op weg naar ons eerste doel: Bedoin gelegen aan de voet van de Mont Ventoux.

Via Valreas verlaten we de route “de groene weg naar de Middellandse zee “. We vliegen met de mistral in onze rug en het zonnetje op onze bol de mooiste streek in van onze tocht. Het mediterrane klimaat voelt als thuiskomen. Héérlijk!

Vanaf Vaison la Romaine zie je grote puist al liggen. Gedurende de laatste 20km vergezeld de Mont Ventoux ons naar Bedoin. De donkere wolkenpartijen rondom de top doen onheilspellend en imponerend aan. Ze ontnemen ons het zicht naar het voor kenners herkenbare weerstation. Beiden rijden we zwijgend en onder de indruk verder. Achteraf blijkt dat we dezelfde (emotionele) gedachten hadden.

Hoe waanzinnig is het om hier, na bijna 2 weken onderweg te zijn, met je eigen volgepakte fietsje rond te rijden….. Eind van de middag komen we in Bedoin aan. De Mont Ventoux heeft zich geopend en laat zich in volle glorie zien. Alsof het ons lachend welkom heet.

Zaterdag is de verkozen dag om de reus van de Provence te gaan bedwingen. Vol goede moed stappen Huub en ik net voor de middag op de fiets. De zon schijnt volop op de camping. Echter in Bedoin merken we al dat er onweer hangt op de top. Na enkele kms, donderslagen en flitsen verder staken we onze toppoging. Licht teleurgesteld maar terug naar de camping om ons te beraden. We kiezen ervoor om later in de middag een nieuwe poging te wagen.

Om 15.30u trekken we opnieuw ten strijde. Ook nu hangt er dreigend onweer op de top. We besluiten om ervoor te gaan. De eerste 5 km gaan soepel voorbij. Bij het bos begint het zwaarste gedeelte van de 22 km lange klim. Met een gemiddelde van 10% over 10 km is dit stoempen. Tergend langzaam gaan de kilometers voorbij. Donkere wolken, donderslagen en flitsen (soms 4 sec er tussen) begeleiden ons omhoog. We hebben afgesproken dat bij regen we omdraaien. Het begint inderdaad te regenen. Harde regen gaat snel over in hagel en kou. Op dat moment zitten we een paar honderd meter van het fameuze chalet Reynard. We komen zeiknat aan en gaan binnen schuilen. Wachten op wat komen gaat. Onder het genot van een warme drank kijken we naar de Giro. We zien politie, brandweer en een ambulance voorbij komen. Wielrenners worden door een vrachtwagen van de berg gehaald. Wij besluiten geduld te hebben en als het ff kan nog de laatste 6 km naar de top te pakken.

Na bijna anderhalf uur wordt het droog. Net zo snel als de regen en hagel er was is er nu weer de zon. Het is zeldzaam windstil op het laatste gedeelte. We jumpen op onze fiets en gaan ervoor. Ons eerste blik op de top laat een besneeuwd landschap zien. Geweldig!

Een sneeuwschuiver raast voorbij om voor ons de weg te plaveien. We passeren het besneeuwde monument van Tom Simpson en voordat we het weten staan we aan de top. Een bijzondere en unieke combinatie van zon, sneeuw, geen wind en vooral bijna geen andere mensen. Ik zie Huub genieten. Hij is al meerdere keren op de top geweest, maar niet onder deze omstandigheden. Het lijkt alsof de Mont Ventoux eerst iedereen van de berg heeft afgejaagd om ons vervolgens in alle rust en met alle egards te kunnen ontvangen. De kale berg heeft ook ons verhaal geschreven……

Op naar de zee

Na een rustdagje zijn we vanuit Bedoin onze koers gezet naar de Middelandse Zee, nog maar 170 kilometer op de teller voordat we aankomen bij de ferry. De Garmin heeft voor ons de route bepaald naar camping Parc Mogador vlakbij Toulon. We ondergaan de kms redelijk zwijgend en onder een grijze lucht. Langzaam bekruipt me het gevoel niet helemaal op de op kaart bedachte route te zitten. Dit gevoel wordt bevestigd als we na een kleine 30 km voor het stadsbord Marseille staan. MARSEILLE????

Onze Garmin heeft ons bedrogen, we moeten midden door deze wereldstad fietsen (zo’n 850.000 inwoners). Kriskras langs grote kruispunten, eenrichtingswegen en enorm veel stoplichten bereiken we de kust. De laatste 40km levert ons weer een prachtige route op langs de kust. Om 18:00 komen we aan op de camping voor de ferry en daarmee komt er een einde aan ons avontuur. De zon lacht ons toe en we hebben onze tassen vol met prachtige herinneringen, het was een onvergetelijke ervaring!