Cube heeft ruwweg geteld 50 modellen racefietsen, waaronder vier modellen met de aanduiding Agree. Er zijn drie modellen met schijfremmen en met standaard velgremmen. Dit is de diepzwarte Agree C:62 SLT. De Pro-versie met velgremmen hebben we in Fiets nr. 12-2017 nog getest. Is er veel verschil tussen de klassieke versie en die met schijfremmen?Het frame is uiteraard carbon. De C: 62 staat voor het cijfer 62 wat duidt op het aandeel van de composiet draadjes in het uiteindelijke frame. Meer composiet, minder hars. En wat drukt het meest op de weegschaal? De hars. Normaal is het aandeel hars rond de 40 procent. Frame en voorvork wegen 1500 gram, de complete fiets slechts 7,70 kilo.
Als we de geometrie van de standaard racer en de SLT vergelijken is er wel wat verschil; de modellen met schijfremmen kennen een iets langere wielbasis en achtervork. Logisch, omdat de schijfremmen nu eenmaal plaats innemen. Technisch klopt de Agree van voor tot achter: licht en ruim voldoende stijf, flat mount remmen en steekassen.Bij het frame zelf geen verschillen: optisch wordt de Agree gekenmerkt door de knik in de staande buis en achtervork. Wel gewoon een ronde 27,2 millimeter zadelpen. En binnendoor lopend derailleur draadje, oversized balhoofdbuis en een strakke aero voorvork. Ultegra 8070 Di2 met 50/34 voor en tot een 32 achter, veel Newman-delen. De al genoemde knik, de niet strak aansluitende zadelpenklem, de Di2 kabel… dat kan echt wel strakker. Val je daar niet over, dan heb je een echte topper.
Het rijgedrag vinden wij eigenlijk aantrekkelijker dan het uiterlijk. Hij gaat lekker strak door een bocht, de zithouding is een heerlijke mix tussen sportief en relaxed. Dikke pluspunten voor de Di2, de bergaandrijving en de complete Ultegra- groep. Vind je de SLT te zwart; check dan eens de vlammend rood/oranje C:62 Race Disc; geen Di2, wél lekker opvallend. Nogmaals, er is niet veel verschil tussen de klassieke versie en die met schijfremmen?. Ze zijn allebei een aanrader voor een mooi 2019.
