Trek voert de Boone met ingenieuze IsoSpeed vering en de Crockett. Van deze aluminium Crockett waren er ook nog eens drie types: twee met schijfremmen en één met standaard cantilever remmen. Alleen: ondertussen is Trek zeg maar 100% overgestapt op schijfremmen en zal je ‘officieel’ deze Crockett niet meer terug kunnen vinden. Alleen: hij is er nog wel, al is dat mondjesmaat en ‘her en der’. En er is nog een 2017 Crockett frameset los te koop. Voor cantilever remmen. Deze roze? Officieel -is die weer- een 2016 model. Een paar maanden geleden kwam ik al ‘googlend’ deze tegen. ‘Doe eens gek’. Geld overmaken en hop, een paar dagen later viel die binnen.SRAM ‘one by’
Wat kost dat? 699 euro. In maat 50, 52, 54, 56, 58 en 60 centimeter. Materiaal ixs oversized Alpha 200 aluminium met interne kabelvoering door de onderbuis. De voorvork is een volledig carbon model met twee maten lagers en uiteraard nokken voor de remmen. Het 56 frame weegt 1630 gram, de voorvork 400 gram. Op de meetbank: een torsiestijfheid van 117 nM. Mooie basis voor een plattelands gravel bike. Waar ik woon hoef ik eigenlijk nooit te remmen dus… Vrij ‘basic’ crossremmen van een Focus crosser. Schakelen? Ik heb ondertussen goede ervaringen met 1x. Een SRAM ‘one by’ aandrijving dus. Force CX1. Een crankstel met een ‘42’ voor en achter 11-28. Ter vergelijking: 42-16 levert vrijwel dezelfde afstand op als 46-18. Hoe dan ook: je moet zeker als je nog nooit met CX1 hebt gereden even zoeken naar wat voor jou het juiste verzet is. Schakelen gaat snel en met een zeer duidelijk klik. Uiteraard is alles 11-speed compatible –dus een 12-25 kan ook gemonteerd worden. Een stel ‘budget’ Mavic Aksium wielen, ‘pink’ stuurpen -opgeduikeld bij een dealer-, een Ritchey WCS ‘Gravel’ stuur en een ‘basic’ alu pen met ‘basic’ Arione. En licht gebruikte Challenge Grifo 33 mm banden. Onze 56-er testfiets weegt 8,6 kilo. Het is een echte crossfiets, een beetje ‘shiny’, maar je kunt hem wel gewoon de modder insturen.‘Old skool’
Bandjes op spanning, even een paar bochtjes insturen en ja hoor: daar is het ‘off road’ gevoel weer. Lekker ‘old skool’. Er zit ook zo weinig mogelijk op. Niks geen nokjes of schroefdraad –ja, wel bidonhouder nokken. Lekker knallen tussen de bomen, liefst niet remmen en druk houden op de pedalen. Het remmen is natuurlijk het ‘zwakke’ punt. Het schreeuwt, het schraapt, het maakt geluid. En het remt. Best wel. Maar zoals gezegd: ik heb niet meer nodig dan ‘afremmen’. Schijfremmen geven meer zekerheid, maar dit is OK zo. Zo’n projectje geeft ook een hoop lol. Echt duur is het frame niet en door zelf wat onderdelen bij elkaar te zoeken kun je een lekker fietsje bouwen. Vooral nu ‘iedereen’ over gaat stappen naar schijfremmen: crossremmetjes zijn er volop en gewone wielsetjes zijn er ook in overvloed. Ok, de Challenge bandjes kosten relatief het meest… maar die had ik nog. En dat roze? Dat mag. Bij een Amerikaanse crosser.
