Net als vorig jaar!  In plaats van de kerstkaart: komende dagen hier onze overpeinzingen van 2008 en nieuwjaarswensen van de redactie van Fiets.

Ik denk dat ik één van de meest potentiële fietsers van mijn collega’s ben. Daar wil ik zeker niet mee zeggen dat ik de bekwaamste ben of de sterkste. Ik zou niet durven. Ik bedoel dat ik me het meest zou kunnen ontwikkelen. Ik fiets namelijk nagenoeg niet. Momenteel zijn de ritjes op de moederfiets met mijn twee kinderen het summum van de fietsweek. En dan vooral omdat ik dan zo met hen kan lachen. Als ik echt een top-fietsweek heb, rij ik ook nog een paar keer tien kilometer van het station naar mijn collega’s en terug. Dat is mijn training. 

Op zolder wacht mijn Raleigh om mee uit genomen te worden de bossen in, maar het komt er niet van. Druk dit, bezig dat, prioriteit zus, voorkeur zo. Gelukkig neem ik mezelf en het fietsen niet te serieus, dat bespaart een hoop frustratie. Desalniettemin ben ik een liefhebber van het veld. De ontspannen bergtochten tijdens een vakantie in Zwitserland (pré-kinderen ja) hebben een vuurtje aangewakkerd.

Hoogtepunt dit jaar was dan ook mijn deelname aan de Shimano FietsChallenge. Eindelijk veertig kilometer losgaan op mijn brik. Relatief ongetraind uiteraard. Samen met de eveneens ongeoefende Marte Schaap, die ons zusterblad FietsActief in elkaar zet, heb ik de tocht volbracht. Voor zover ik weet hebben we geen andere deelnemers in gevaar gebracht. Ook onszelf en de fietsen hebben we heel gehouden. Geen lek kwam er aan te pas. Wel talrijke taaie repen bomvol energie. 

Glorieus en afgemat kwamen we na vele uren als hekkensluiters over de meet. De laatste honderd meter hebben we nog iets wat op een sprintje leek getrokken, die felbegeerde streep werd al ingepakt. Volmondig beaamden we vervolgens aan een groep vermoeide bikkels dat we inderdaad ook de zestig kilometer hadden gereden en “wat was ‘ie zwaar hé”. Bij dezen excuus voor die onwaarheid. Nou ja, zwaar was de tocht wel. En vooral ook heel mooi. We hebben erg gelachen, het bloedfanatisme van sommige deelnemers aanschouwd, en genoten van het fietsen, het afzien en de omgeving.

De SFC staat voor 2009 daarom weer op mijn programma. Mogelijk even onvoorbereid, in potentie aardig getraind. Maar in ieder geval weer met een dosis zelfspot en veel plezier. Dat wens ik ook alle lezers, moge het een mooi jaar worden!
 
Githa de Kuyssche 
redactie-assistent Fiets en FietsActief