”Het gaat ver om te zeggen dat wielrennen een gevaarlijke sport is. Maar soms zijn renners te veel overtuigd van hun eigen stuurmanskunsten.”

”Dat geldt vooral voor de sportieve fietsers die nog te vaak zonder helm de weg op gaan. De renners moeten bewuster worden van de risico’s.”

Moeite met afdalingen

De oud-renner had in zijn loopbaan zelf veel moeite met afdalingen. In zijn tijd bij de Raboploeg schakelde hij zelfs de hulp van een sportpsycholoog in. ”Ik verzette mij tijdens een afdaling omdat je toch ook bezig bent met het behouden van je leven. Ik was bang om te vallen.”

”Ik heb geleerd om de angst te accepteren. Ik weet ook dat deze angst bij meer renners aanwezig is en dat anderen daar ook hulp bij hebben gezocht.”

Specialiteit

Volgens Veneberg is het afdalen ook een specialiteit. ”Het is een techniek die je op jonge leeftijd kunt aanleren. Oefening baart kunst. Maar helaas hebben wij in Nederland niet veel gelegenheid om te oefenen. Met de heuvels van Limburg houdt het wel op. Bovendien is het ook lastig de echte snelheid uit de wedstrijd in een training na te bootsen.”

Veneberg kwam in 2006 zelf zwaar ten val bij de Tirreno-Adriatico. Hij ging onderuit toen er plotseling een hond overstak. Hij brak zijn sleutel- en schaambeen.

”Als je valt, krijg je wel een knauw in je zelfvertrouwen. Zoiets blijft je altijd bij. Je merkt nu ook dat de impact van de dood van Weylandt groot is. Ik heb al veel (oud-)renners en coaches gesproken, het houdt iedereen bezig.”

© ANP