De 24-jarige Jack Haig uit Australië liet bij de beloften al zijn klasse zien. Zo werd hij in 2015 nog tweede in de Tour de L’Avenir. Toch geeft een mooie klassering in deze mini Tour de France voor beloften geen garantie voor de toekomst. Voor de winnaars is daarentegen wel vaak een mooie toekomst weggelegd. Oud winnaars zijn bijvoorbeeld: Nairo Quintana, Esteban Chaves en Bauke Mollema. De renners die dicht eindigen, maar niet winnen kunnen ook zomaar in de vergetelheid geraken. Aan Haig de taak om te zorgen dat dit niet bij hem het geval is.Vanaf juni begon het seizoen van Haig echt op gang te komen. In Slovenië zette hij een prima prestatie neer door in het eindklassement 3de te worden achter Majka en Visconti. De daaropvolgende race werd voor de Australiër zijn beste tot nu toe. In Polen wist hij zijn eerste professionele zege te boeken. In etappe 6 besloot hij er op 19 kilometer vandoor te gaan. Een verstandig besluit. De rest zag hem pas na de finish weer terug. Het was deze rit Wout Poels even ontgaan dat Haig nog vooruit was. Ook Poels kwam juichend over de streep, als nummer twee weliswaar. Uiteindelijk leverde hem dit ook nog een 8ste plek op in de einduitslag. Vóór Vincenzo Nibali, Ilnur Zakarin en Bob Jungels. Na zijn sterke optreden mocht hij zich gaan opmaken voor zijn tweede Vuelta. In principe ging hij mee om in dienst te rijden van de drie aangewezen kopmannen: Simon Yates, Adam Yates en Esteban Chaves. Uiteindelijk bleken de Yates-broers niet sterk genoeg. Aan Haig de taak om bij Chaves te blijven. Zelfs werkend voor Chaves bleek Haig een aantal etappes sterker te zijn dan zijn drie kopmannen. Wie weet wat hij had kunnen doen als hij voor zichzelf had mogen rijden.David Gaudu
De pas 20-jarige Fransman won vorig jaar de Tour de l’Avenir. Zoals eerder aangegeven komt het met de winnaars van deze ronde eigenlijk altijd wel goed. De jonge Fransman liet dit jaar dan ook meerdere malen al zien waarom hij als een van de grootste talenten te boek staat. Aan het begin van het jaar liet hij zichzelf zien door als 9e boven te komen op de Muur van Huy tijdens de Waalse Pijl. Om te illustreren: hij eindigde voor Romain Bardet, Diego Ulissi en Robert Gesink. Dat hij zo makkelijk omhoog gaat komt uiteraard ook door zijn lengte en gewicht. Met 1,73 meter en 53 kilogram is hij een van de lichtere renners in het peloton.Wat daarnaast erg in het voordeel spreekt van Gaudu is zijn maximale opname van zuurstof per minuut. Oftewel: VO2max. Bij Gaudu is dit VO2max of 92ml/kg-min. Met andere woorden: 92 milliliter zuurstof per minuut per kilogram lichaamsgewicht. Om het wat meer in een perspectief te plaatsen, Christopher Froome heeft een VO2max van 88,2. Voor duursporters is dit een indicatie of je in potentie met de wereldtop meekan. Uiteraard geeft dit weer geen garantie op succes.Er moet gewoon hard voor worden gewerkt. En dat is wat werd uitbetaald in de jongste Tour de l’Ain. In de derde etappe trok zijn ploeggenoot Thibaut Pinot flink door op een beklimming. AlleenGaudu kon het wiel houden en reed samen met Pinot naar de finish. Daar mocht hij als eerste over de finish komen. Het eindklassement sloot hij als 2e af. Achter, Thibaut Pinot.Tijdens Milaan – Turijn liet hij ook zien in een eendagskoers goed mee te kunnen. De koers die eindigt op de Superga (4,9km à 9,1%) blijkt hem goed te liggen. Tussen de grote mannen wordt hij 5e. Op twintigjarige leeftijd o.a. eindigen voor Poels, Pinot en Daniel Martin getuigt van grote klasse.Dylan Teuns
Inmiddels rijdt Dylan Teuns alweer 2,5 jaar in het profpeloton rond. Op zijn tijd reed hij wel eens richting een mooie ereplaats, maar echt doorbreken deed hij nog niet. Tot dit jaar. Teuns zijn eerste goede klassering was een podium plek in de Waalse Pijl. Van te voren gaf hij aan dat de vorm goed zat en dat het parkoers hem goed zou moeten liggen. Voor BMC reden genoeg om hem tot kopman te benoemen. Geen slechte keus, dit resulteerde in een derde plek. Nog geen overwining. Maar wel een mooi begin. Na de Giro d ’Italia begonnen de overwinningen binnen te stromen. In Wallonië mocht hij twee keer juichen en aan het eind van de ronde de puntentrui en de leiderstrui mee naar huis nemen. De mooiste overwinning moest toen nog komen. Vol vertrouwen ging de Belg naar Polen om te kijken wat er mogelijk was in die ronde. In de 3e etappe was het raak. Hij klopte in een sprint bergop zeker niet de minste namen. Peter Sagan, Rafal Majka en Wilco Kelderman moesten genoegen nemen met de plekken twee tot en met vier. Uiteindelijk mocht Teuns aan het eind van de ronde op het podium plaats nemen. De eerste trede wel te verstaan. Majka bleef op twee seconden hangen. Ongeveer een maand ervoor moest hij nog wachten op zijn eerste overwinning en nu stond de teller al op 3 en had hij ook twee keer een eindklassement gewonnen.In bloedvorm verkerend ging Teuns nog door naar Noorwegen. In de Artic Race of Norway was hij opeens de torenhoge favoriet. Een hele andere manier van koersen. Ook hier verliep de wedstrijd perfect. Twee van de vier etappes werden gewonnen. Wederom stond zijn naam bovenaan het eindklassement. Drie meerdaagse wedstrijden, vijf overwinningen en vier truien om mee naar huis te nemen. Een prima zomer voor Dylan Teuns.Richard Carapaz
Deze relatief onbekende Ecuadoriaan mag zich sinds halverwege 2016 renner van de Movistar-ploeg noemen. Tot overwinningen kwam het nog niet, maar zich laten zien deed hij al wel. Vooral tijdens de afgelopen Vuelta d ‘España kon hij zich laten zien. Bij afwezigheid van Alejandro Valverde en Nairo Quintana was het aan de jonge renners binnen het team. Marc Soler, Ruben Fernández en dus Richard Carapaz mochten kijken wat er voor hen was weggelegd. Een aantal keer kwam hij in beeld door bergop weg te springen uit het peloton. Zijn mooiste resultaat was in de laatste bergetappe de Angliru op. Als 11e bovenkomen vóór enkele erkende klassementsmannen is iets moois om op voort te bouwenOok tijdens de Route du Sud – la Depeche du Midi wist hij van zichzelf te doen gelden. In de 3e etappe klom de Ecuadoriaan samen met mannen als Uran, Moscon en Rolland omhoog. Uiteindelijk hield hij hier ook nog een tweede plek in de eindrangschikking aan over.Søren Kragh Andersen
De jonge Deen van Sunweb liet zich zoals zo veel jonge talenten gelden tijdens de Tour de L’Avenir. In 2015 wist Kragh Andersen twee etappes te winnen en lagen de WorldTour-teams aan zijn voeten. Het toenmalige Giant – Alpecin won de strijd om zijn handtekening. Toegegeven tijdens zijn laatste jaar bij de beloften en tijdens zijn eerste jaar bij de profs was hij ook al meer dan eens van voren te vinden. Maar dit jaar mag zeker de boeken in als dé doorbraak.Wanneer Europa een beetje ontwaakt uit de vrieskou, wordt er in Oman al volop gekoerst. Juist daar weet Kragh Andersen direct te winnen. In een sprintje bergop rijdt hij iedereen uit zijn wiel. Niet de minste namen, oud-wereldkampioen Rui Costa moest genoegen nemen met plek 2. Daarna kabbelt zijn seizoen een lange tijd rustig voort. Mooie top tien plaatsen worden hier en daar binnengehaald. Tijdens de Vuelta was hij twee keer dichtbij zijn eerste overwinning in een grote ronde. Twee keer derde, een kwestie van tijd dat hij twee plaatsen hoger eindigt. Een week later mocht hij zich direct alweer gaan opmaken voor het wereldkampioenschap tijdrijden voor teams. Toch wel enigszins verassend ging Team Sunweb er met het goud vandoor. Op het wereldkampioenschap op de weg kwam hij niet verder dan een 12e plek.In het Franse Parijs–Tours sloot hij zijn seizoen op gepaste manier af. In de mangel bij Terpstra en Trentin was het eigenlijk teveel gevraagd om te winnen, hij tenslotte Ian Stannard (nog) niet. Toch is een 2e plek ook zeker niet verkeerd.
