Zet jij zodra jij de bladeren van de bomen ziet vallen jouw racefiets voor een paar maanden in de schuur? Vind jij het maar wat spannend om in de winter op die dunne bandjes buiten te fietsen? Pedala’s Kim besloot deze winter eens wél door te fietsen. En ze geeft jouw tips hoe jij ook met een zeker gevoel wat vaker op de fiets kunt stappen tijdens deze gure maanden.
Uitdaging
Kim: “Elke winter is het weer raak. Het koude weer en het gebrek aan zonlicht zorgen er al heel snel voor dat ik grumpy word. Ik zit dan niet lekker in mijn vel en overweeg zelfs te emigreren. Ook scoor ik elke winter weer een paar winterkilootjes. Toen ik deze winter een klus aangeboden kreeg op maar 11 kilometer van mijn huis, met de mogelijkheid om alleen elke ochtend te werken, zei ik dan ook gelijk ja. De route fietste ik als scholier namelijk elke dag, gewoon op mijn stadsfiets met drie versnellingen. Dan zou dat op de racefiets ook moeten lukken. Ik kreeg zelfs plezier in de uitdaging van het omgaan met allerlei weersomstandigheden.
Op de eerste dag fietste ik langs een gekapte boomstronk met daarop het cijfer 1. En zo bedacht ik ineens een ‘challenge’ voor mijzelf:
100 days of cycling. Het leek me namelijk wel leuk om onderweg foto’s te maken van het cijfer dat bij het aantal dagen van mijn challenge hoort voor
Instagram. (Dat laatste blijkt al een uitdaging an sich, haha). Elke dag een uur was vorig jaar toch iets te heftig voor me, daarom besloot ik wel mijn eigen regels te maken. Ik hoef niet per se 100 dagen achter elkaar te fietsen, maar wil wel 100 dagen hebben gefietst als we op fietsreis gaan begin april 2017. Dan kan ik als het zo uitkomt ook één of twee dagen per week missen. Het gaat me niet om de prestatie, maar een steuntje in de rug om lekker vaak op de fiets te stappen is wel fijn. En ik merk gelijk al dat het werkt: dit is mijn vrolijkste november sinds tijden!”
Op de racefiets
Kim: “Mijn keuze voor de racefiets is eigenlijk uit nood geboren. Het huis waar we nu in wonen heeft namelijk geen achterom. De fiets moet daarom dóór het huis heen door de voordeur naar buiten. Daar komt nog bij dat de gang zo smal is, dat mijn mountainbike er alleen uit kan als ik eerst het voorwiel eruit haal. Dat vond ik teveel gedoe. Bovendien is de racefiets toch net iets sneller, en vind ik 06.15 opstaan vroeg genoeg ;-). Inmiddels blijft de racefiets zelfs onder de jassen staan in het gangetje, zodat ik er niet elke dag mee hoef te slepen. Ik monteerde wat lampjes, kocht lichtgevende strips voor om mijn benen – bewegend licht valt nog meer op – en ben sinds een week zelfs in het bezit van een heuse waterdichte Ortlieb rugzak. Die ik overigens ’s avonds al inpak, want ’s ochtends ben ik niet al te helder haha. En dan nog vergeet ik nog wel eens wat… “.
Dunne bandjes
Kim: “Het eerste wat ik hoor als ik vertel dat ik blijf wielrennen in de winter is of ik het niet eng vind op die dunne bandjes. Er zijn zelfs vrouwen die erdoor binnen blijven. Het afgelopen jaar heb ik met Team Chickfietst een aantal clinics gehad op het gebied van klimmen, dalen en mountainbiken van Harmen Scholtalbers. Telkens leerde ik daarbij dat ik de meeste grip had op de ondergrond – of het nu is als ik een bocht in ga, een flinke modderpoel tegenkom of als ik hard naar beneden suis – als ik blijf trappen. Ik verlaag dan namelijk het zwaartepunt naar mijn trappers, waardoor mijn fiets een stuk stabieler op de weg blijft ‘liggen’. Je eerste reactie als je een glibberige bocht voor je ziet, is vaak het stil houden van je benen. Als je het tegenovergestelde doet, gaat het een stuk beter. Rem als je voor je gevoel te hard gaat voor de bocht wat af – blijf tijdens het remmen ook gewoon doortrappen, hoe tegenstrijdig dat nu misschien ook klinkt – en schakel eventueel wat zwaarder zodat je nog meer druk op je pedalen moet zetten.
Het afgelopen weekend kwam ik in de regen op een pad terecht dat bezaaid was met bladeren en beukenootjes. Het pad brokkelde aan de zijkant ook nog eens wat af. Dat maakte het extra spannend en mijn vriend, die achter me aan fietste, vond het dan ook niet echt leuk. Maar het ging prima! Vanaf nu laat ik me niet meer tegenhouden door het weer of de conditie van een pad omdat ik misschien kan vallen. Ik weet dat ik de skills heb om er ongeschonden doorheen te komen. (Overigens ook dankzij de Continental Four Season buitenbanden die ik voor Fiets test). En daardoor kom ik op zoveel meer mooie plekken!”In juni gaat Kim weer een weekend lang afdalen en klimmen in de Eifel met trainer Harmen Scholtalbers. Wil je meer weten over dit weekend,
klik dan hier voor meer informatie.
Op de eerste dag fietste ik langs een gekapte boomstronk met daarop het cijfer 1. En zo bedacht ik ineens een ‘challenge’ voor mijzelf: 100 days of cycling. Het leek me namelijk wel leuk om onderweg foto’s te maken van het cijfer dat bij het aantal dagen van mijn challenge hoort voor Instagram. (Dat laatste blijkt al een uitdaging an sich, haha). Elke dag een uur was vorig jaar toch iets te heftig voor me, daarom besloot ik wel mijn eigen regels te maken. Ik hoef niet per se 100 dagen achter elkaar te fietsen, maar wil wel 100 dagen hebben gefietst als we op fietsreis gaan begin april 2017. Dan kan ik als het zo uitkomt ook één of twee dagen per week missen. Het gaat me niet om de prestatie, maar een steuntje in de rug om lekker vaak op de fiets te stappen is wel fijn. En ik merk gelijk al dat het werkt: dit is mijn vrolijkste november sinds tijden!”
Kim: “Mijn keuze voor de racefiets is eigenlijk uit nood geboren. Het huis waar we nu in wonen heeft namelijk geen achterom. De fiets moet daarom dóór het huis heen door de voordeur naar buiten. Daar komt nog bij dat de gang zo smal is, dat mijn mountainbike er alleen uit kan als ik eerst het voorwiel eruit haal. Dat vond ik teveel gedoe. Bovendien is de racefiets toch net iets sneller, en vind ik 06.15 opstaan vroeg genoeg ;-). Inmiddels blijft de racefiets zelfs onder de jassen staan in het gangetje, zodat ik er niet elke dag mee hoef te slepen. Ik monteerde wat lampjes, kocht lichtgevende strips voor om mijn benen – bewegend licht valt nog meer op – en ben sinds een week zelfs in het bezit van een heuse waterdichte Ortlieb rugzak. Die ik overigens ’s avonds al inpak, want ’s ochtends ben ik niet al te helder haha. En dan nog vergeet ik nog wel eens wat… “.
Het afgelopen weekend kwam ik in de regen op een pad terecht dat bezaaid was met bladeren en beukenootjes. Het pad brokkelde aan de zijkant ook nog eens wat af. Dat maakte het extra spannend en mijn vriend, die achter me aan fietste, vond het dan ook niet echt leuk. Maar het ging prima! Vanaf nu laat ik me niet meer tegenhouden door het weer of de conditie van een pad omdat ik misschien kan vallen. Ik weet dat ik de skills heb om er ongeschonden doorheen te komen. (Overigens ook dankzij de Continental Four Season buitenbanden die ik voor Fiets test). En daardoor kom ik op zoveel meer mooie plekken!”In juni gaat Kim weer een weekend lang afdalen en klimmen in de Eifel met trainer Harmen Scholtalbers. Wil je meer weten over dit weekend, klik dan hier voor meer informatie.