De volgende hufter van naam is de Mühlenberg, waar ik enigszins schrik van heb maar dat blijkt niet nodig. Loopt prima. In Heimbach stop ik nu eens NIET bij de Aral-pomp, want ik heb nog vocht genoeg. Bovenop bij het klooster vul ik de bidons bij en hier besluit ik ook voor het eerst af te wijken van de route. Ik heb namelijk geen zin in de 3-trapsraket die Grünlandhöhe heet. Ik vind dit een vervelende klim, vooral het 2e en het 3e deel. In plaats daarvan daal ik af naar de Rursee via een geitenpad, en rijd ik via een prachtige onverharde weg richting Vogelsang. Aldaar de hangbrug over en direct gaat het steil omhoog richting het kamp. Mensen kinderen wat is dit een steile wand
. Eenmaal boven bedenk ik me dat het wel wat sinister is om op Bevrijdingsdag door een SS-kamp te bollen... Nou ja, vooruit dan maar.Inmiddels is het ook in de Eifel lekker opgewarmd en kunnen de mouwstukken uit. Ik daal af naar Einruhr, pak een klein stukje Kesternich en vervolgens even een stukje langs de Rursee om vervolgens de oostkant van de Kesternich op te bollen - een typische Eifel-loper. Wel druk met motoren hier. Ongelofelijk wat een toeren die figuren soms uithalen, jaarlijks vallen hier talloze doden en ik snap waarom. Sommigen lijken echt te denken dat de Eifel één groot TT-circuit is
We dalen de Kestenich af en bollen naar Dedenborn. Dit klimmetje stelt niet heel veel voor. Vroeger was het vaste prik om even te stoppen bij het Lebensmittel-winkeltje maar helaas is de uitbater recentelijk veroordeeld en is het winkeltje daarom dicht
Op dit punt weet ik nog steeds niet hoe ik thuis ga komen, wel weet ik dat ik per se Forsthaus Rotekreuz wil meepakken. Het begin is steil, maar het loopt prima. Daarna is een beetje parcourskennis wel handig, want hij blijft doorzuigen. Eenmaal boven word ik verrast door een paar hagelnieuwe vogelgehaktmolens, jammer dat die milieugekkies ook dit mooie bos weer hebben gepest door deze foeilelijke apparaten.
Afijn inmiddels heb ik genoeg tijd gehad na te denken over het slotakkoord. Ik heb geen zin in de Widdauer én de Hammer dus besluit de eerstgenoemde te schrappen. Wel daal ik af over deze klim en sla rechtsaf richting Hammer. Op die klim heb ik het wel vrij lastig, maar ik kan de finish ruiken. Nog een paar km en ik ben alweer in Mützenich, maar met 143 km kan ik thuis niet aankomen, dus ik plak er nog een rondje door de buurt aan vast om precies op 150 km / 2800 hm uit te komen.
http://tpks.ws/FB5J4YU2ZTSV2GKQ3D77KBPVRU
Net voor de helft rijden we Duitsland weer in en dan krijgen we vrijwel meteen de Schwarzer Mann voor onze kiezen. Die begint vrij rustig, maar het middenstuk is behoorlijk steil.
