Het wegennetwerk is beperkter dan op Gran Canaria. Maar daar staat tegenover dat je nog veel langere en hogere klimmen hebt. Het hoogste punt ligt op bijna 2400 meter en je kunt op zeeniveau beginnen met klimmen. In 40-50 km sta je dan op het hoogste punt. De meeste grotere wegen hebben beperkte stijgingspercentages. De kleine weggetjes zijn echter vaak recht tegen de berg op gelegd, percentages boven de 20% zijn geen uitzondering!
Onderkomens zijn goedkoop, dankzij het massatoerisme en het klimaat (er zijn geen seizoenen). Vliegen is het goedkoopst met Ryanair, maar ook een heel aantal andere maatschappijen vliegen op Tenerife. Er zijn 2 vliegvelden, South en North. Als je in de winter of het voorjaar gaat wil je op South vliegen.
In het zuiden van het eiland is het weer namelijk een stuk beter dan in het noorden. Het regent er aanzienlijk minder en de zon is veel meer te zien.
Kleding uitzoeken voor op de fiets is lastig door de grote hoogte waarop je kunt komen. Rond de kust druipt het zweet van je af, ook al heb je slechts een korte koersbroek en een shirt aan, door de felle zon. Echter boven de 2000 meter sneeuwt het wel eens. Het zonnetje is wel lekker, maar de temperatuur haalt de 10 graden vaak niet.
De kwaliteit van de wegen is over het algemeen prima, er zijn alleen een aantal stukjes waar het asfalt dramatisch slecht is. Hele dure wieltjes zou ik niet aanraden en zeker geen hoge velgen. Je komt er namelijk gegarandeerd mee in de problemen aan de kust. Met lage velgen werden we al regelmatig 1,5 meter opzij geblazen.
Een aantal routes die ik gereden heb:
Een opwarmertje voor de 1e dag. 's ochtends vroeg geland, dus nog tijd zat om te fietsen. (1320 hoogte meters)
Een rondje met niet al te gekke afstand, mooi voor de 1e echte fietsdag. (2860 hoogte meters)
De volgende route is een stuk lastiger dan de voorgaande 2. De noord-west punt van het eiland is ontzettend mooi, maar de wegen zijn allemaal zeer steil. Regelmatig pieken van 17%. 1 van de klimmen had zelfs pieken tot 28% met een gemiddelde percentage van 15% over 3 km. (3650 hoogte meters)
Nadat ik een dagje rust had gehouden was het tijd voor de langste rit, over het hoogste punt van het eiland. De weg langs de (/op enkele km's van de) kust op de terug is fenomenaal als je van bochten rijden houdt. Nog nooit in m'n leven zo'n bochtige weg gezien. De weg was volledig uitgestorven toen ik er was, hooguit 8 auto's tegen gekomen. Alleen het laatste stuk heeft dramatisch asfalt. (3950 hoogte meters)
Het volgende rondje is behoorlijk vergelijkbaar met het rondje van de 2e dag, alleen dan de andere kant op. De afdaling vanaf Vilaflor is zeer snel. Het percentage is een heel stuk 10% of nog iets meer, het asfalt is goed. Volgens een stel Denen die ik was tegen gekomen kan je er de 100 wel halen, ik ben blijven steken op 77 km/h. Ik was al lang blij dat ik weer in de warmte was. Op de Teide hing namelijk een wolk, het was steenkoud en nat in de afdaling.
En dan tot slot nog een serie foto's:
Het vreselijke massa toerisme, dat zich gelukkig beperkt tot de kust:
Het dorre woestijn/maan landschap op de hoogvlakte rond de Teide:
Een bocht in de gemiddeld 15% klim:
De noord-west punt:
Nog 1 van de n-w punt, nu met Gomeira op de achtergrond:
Door de lava verwoest landschap:
De Teide is een nationaal park:
) al gebeurd dat niet al te vaak maar net wel toen op 14 Februari 2006 'even' met een collega El Teide opging. Ik was er voor mijn werk dus dat was met de auto omhoog om te kijken of we boven het wolkendek konden komen aangezien het in Santa Cruz (
