Het dopingtopic 2.0
De grens ligt bij de gezondheid van de renners. Het feit dat er grenzen worden gezocht is op zichzelf geen probleem. Op dit moment worden met inadequate middelen getest op producten die geheel arbitrair als doping zijn bestempeld. Nu is de bereidheid aan het Russisch roulette mee te doen door het risico gepakt te worden te nemen een factor die de renners van elkaar onderscheidt. Gedoogbeleid trekt dit gelijk zonder de gezondheid in gevaar te brengen.
-
eelcoz
Dat is mijn punt inderdaad. De dopinglijst is volkomen arbitrair tot stand gekomen. Waarom sommige zaken wel en andere niet mogen is volkomen onduidelijk.
-
frieserenner
- Forum-lid
- Berichten: 64
- Lid geworden op: 03 jul 2009 01:10
Mmm, zie ik nog niet in waarom we dan PRESTATIEBEVORDERENDE middelen zouden moeten gedogen. Gedoogbeleid veroorzaakt namelijk dat kwaadwillende sporters hun voordeel kwijtraken en dan kunnen ze net zo goed niet gebruiken toch?
En nogmaals, moeten we dan ook een gedoogdbeleid gaan toepassen op amateurs, nieuwelingen, junioren etc?
En nogmaals, moeten we dan ook een gedoogdbeleid gaan toepassen op amateurs, nieuwelingen, junioren etc?
Daar ben ik het ook volkomen mee eens. Veel mensen betogen vervolgens dat dit nu eenmaal de spelregels zijn en dat sporters zich daaraan moeten houden. Ik vraag mij echter af waarom er spelregels zijn opgesteld die niet kunnen worden nageleefd.
edit: ik ben het natuurlijk eens met eelcoz
edit: ik ben het natuurlijk eens met eelcoz
Friese renner schreef:Mmm, zie ik nog niet in waarom we dan PRESTATIEBEVORDERENDE middelen zouden moeten gedogen. Gedoogbeleid veroorzaakt namelijk dat kwaadwillende sporters hun voordeel kwijtraken en dan kunnen ze net zo goed niet gebruiken toch?
Dit gebeurt juist zonder gedoogbeleid, met gedoogbeleid heeft kwade wil er niets mee te maken. Bovendien is spaghetti ook prestatiebevorderend, net als massages.
Friese renner schreef:En nogmaals, moeten we dan ook een gedoogdbeleid gaan toepassen op amateurs, nieuwelingen, junioren etc?
Het gaat erom dat het huidige systeem ervoor zorgt dat er vrijwel niets te controleren is, zie Bernard Kohl: 200 keer getest, 1 keer positief. Het enige dat gedoogbeleid veranderd is dat de gezondheid van de sporters wordt gewaarborgd. Om je vraag te beantwoorden: ik denk het wel. Het enige verschil is dat ik vermoed dat op lagere niveaus het gebrek aan professionaliteit de pakkans groter maakt. Dit zou kunnen betekenen dat de dopingcontroles daar effectiever zijn.
Uiteindelijk gaat het erom dat we niet alleen op basis van ethiek spelregels bedenken, ze moeten ook zijn na te leven.
-
eelcoz
Vroeger was het 'not done' om te trainen omdat dit oneerlijk zou zijn. Trainen werkt namelijk prestatiebevorderend.
De meeste renners slikken allerlei voedingssupplementen omdat het prestatiebevorderend werkt. Dit is gewoon toegestaan.
EPO is verboden omdat het prestatiebevorderend werkt.
De meeste renners slikken allerlei voedingssupplementen omdat het prestatiebevorderend werkt. Dit is gewoon toegestaan.
EPO is verboden omdat het prestatiebevorderend werkt.
...en - volledigheidshalve - er bij Epo-gebruik aanzienlijke, niet te onderschatten gezondheidsrisico's in het geding zijn. En de "vermeende" prestatiebevordering er ook direct door veroorzaakt wordt, oftewel: dat er een causaal verband is tussen gebruik van het middel en de prestatiebevordering. M.i. valt in geval van Epogebruik, op deze prestatiebevordering trouwens veel op af te dingen, maar dat is een ander verhaal...
Eerstgenoemde (de gezondheidsrisico's) is ook precies de reden waarom bepaalde middelen verboden zijn en andere weer niet, terwijl je van al die middelen die op "de lijst" staan wel eens kunt afvragen of die allemaal prestatiebevordend zijn. Tenminste 95/96% is het in ieder geval niet, en e.e.a. hangt ook per sporttak ervan af, of iets wel/niet een bijdrage aan iemands sportprestatie kan leveren.
Prestatieverbetering is trouwens ook een beetje blindstaren. Beter ware het om doping in meerdere soorten te onderscheiden, a. prestatieverbeterend (als je naar duursport kijkt is het dan vooral bevordering van zuurstoftransport in de bloedbaan) b. spier- of botopbouwend (vooral voor krachtsporten van belang, denk aan bijv. testosteron), c. gewichtscontrole d. dopingmaskerend (heeft dus helemaal niets met prestatiebevordering te maken, maar is wel "doping" ) en e. pijnstilling/ontspanning.
Dat brengt ons ook op een defintie van doping, waarnaar Eelcoz vroeg. Doping is: middelen (=medicijnen) én methoden die voor een ander dan een medisch doel in sportverband worden gebruikt. Bij de UCI komt het vooral neer op alle middelen die op "de lijst" staan, doch zij noemt ook o.a. het tegengaan van "prestatieverbetering" en de bescherming van de "gezondheid van de sporter".
Zo in de gauwigheid kwam ik ook iets tegen over centrifuge als middel voor bloeddoping, waarbij een aantal kennelijk denken dat het hier om een "middel" gaat, en je daar zelfs aan kunt gaan liggen (zoals een infuus). Het betreft hier echter een methode. Het idee achter bloeddoping is dat met meer erytrocyten (rode bloedlichaampjes) een betere sportprestatie geleverd kan worden. Zulks kan d.m.v. bloedtransfusie gerealiseerd worden. Voor uitsluitend de toediening van erytrocyten is zaak het bloed te fractioneren, d.w.z. in verschillende delen (fracties) te scheiden. Vervolgens komen dan een tweetal opties in aanmerking: autologe transfusie (=lichaamseigen bloed) en 2.(homologe) transfusie van lichaamsvreemd bloed (d.i. bloed van een ander), waarbij eerstgenoemde de voorkeur geniet, onder andere i.v.m. de mogelijke overdracht van virussen en/of afstotingsreacties. Toediening vindt dan vlak voor een wedstrijd plaats, om zo(tijdelijk) over meer erytrocyten te beschikken, en een betere sportprestatie te leveren.
Informatie hieromtrent is vooral medisch. Voor de geinteresseerden is vooral erg informatief en toegankelijk: Strengers en van Aken, "Bloed. Van magie tot Wetenschap", 1994.
Eerstgenoemde (de gezondheidsrisico's) is ook precies de reden waarom bepaalde middelen verboden zijn en andere weer niet, terwijl je van al die middelen die op "de lijst" staan wel eens kunt afvragen of die allemaal prestatiebevordend zijn. Tenminste 95/96% is het in ieder geval niet, en e.e.a. hangt ook per sporttak ervan af, of iets wel/niet een bijdrage aan iemands sportprestatie kan leveren.
Prestatieverbetering is trouwens ook een beetje blindstaren. Beter ware het om doping in meerdere soorten te onderscheiden, a. prestatieverbeterend (als je naar duursport kijkt is het dan vooral bevordering van zuurstoftransport in de bloedbaan) b. spier- of botopbouwend (vooral voor krachtsporten van belang, denk aan bijv. testosteron), c. gewichtscontrole d. dopingmaskerend (heeft dus helemaal niets met prestatiebevordering te maken, maar is wel "doping" ) en e. pijnstilling/ontspanning.
Dat brengt ons ook op een defintie van doping, waarnaar Eelcoz vroeg. Doping is: middelen (=medicijnen) én methoden die voor een ander dan een medisch doel in sportverband worden gebruikt. Bij de UCI komt het vooral neer op alle middelen die op "de lijst" staan, doch zij noemt ook o.a. het tegengaan van "prestatieverbetering" en de bescherming van de "gezondheid van de sporter".
Zo in de gauwigheid kwam ik ook iets tegen over centrifuge als middel voor bloeddoping, waarbij een aantal kennelijk denken dat het hier om een "middel" gaat, en je daar zelfs aan kunt gaan liggen (zoals een infuus). Het betreft hier echter een methode. Het idee achter bloeddoping is dat met meer erytrocyten (rode bloedlichaampjes) een betere sportprestatie geleverd kan worden. Zulks kan d.m.v. bloedtransfusie gerealiseerd worden. Voor uitsluitend de toediening van erytrocyten is zaak het bloed te fractioneren, d.w.z. in verschillende delen (fracties) te scheiden. Vervolgens komen dan een tweetal opties in aanmerking: autologe transfusie (=lichaamseigen bloed) en 2.(homologe) transfusie van lichaamsvreemd bloed (d.i. bloed van een ander), waarbij eerstgenoemde de voorkeur geniet, onder andere i.v.m. de mogelijke overdracht van virussen en/of afstotingsreacties. Toediening vindt dan vlak voor een wedstrijd plaats, om zo(tijdelijk) over meer erytrocyten te beschikken, en een betere sportprestatie te leveren.
Informatie hieromtrent is vooral medisch. Voor de geinteresseerden is vooral erg informatief en toegankelijk: Strengers en van Aken, "Bloed. Van magie tot Wetenschap", 1994.
En wat betreft de discussie over wie nu eigenlijk in het peloton gebruikt, en hoeveel er dat zouden moeten zijn, houd ik me verder op de vlakte. Wel ik kan mij bijv. erg vinden in een van de reacties van Marcels, dat je ervoor moet waken niet een (groot) aantal onschuldigen zonder overduidelijk bewijs mee te nemen in een zoektocht naar de waarheid.
Verder ben ik erg tegen op het principe van de "omgekeerde bewijslast": een sporter die maar moet bewijzen dat hij/zij onschuldig is, terwijl dit andersom behoort te zijn (in een rechtsstaat althans). Denk er misschien maar eens even aan hoe lastig het is, om je tegen iets te verdedigen waar je je misschien haast niet tegen verdedigen kunt.
E.e.a. - en een deel van mijn andere kritiek op de huidige aanpak - werd recentelijk nog verwoord door ene jurist J.W. Soek in de NRC. Zal kijken of ik dit artikel nog kan vinden, mochten jullie daar behoefte aan hebben
Verder ben ik erg tegen op het principe van de "omgekeerde bewijslast": een sporter die maar moet bewijzen dat hij/zij onschuldig is, terwijl dit andersom behoort te zijn (in een rechtsstaat althans). Denk er misschien maar eens even aan hoe lastig het is, om je tegen iets te verdedigen waar je je misschien haast niet tegen verdedigen kunt.
E.e.a. - en een deel van mijn andere kritiek op de huidige aanpak - werd recentelijk nog verwoord door ene jurist J.W. Soek in de NRC. Zal kijken of ik dit artikel nog kan vinden, mochten jullie daar behoefte aan hebben
Harm Kuipers beweerde ook dat Epo voor duursporters en dus voor wielrenners niet zinvol is. Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat al die sporters (en doktoren) dan zo dom zouden zijn om het te toch gebruiken? En er zijn toch meerdere voorbeelden van wielrenners die met Epo of een variant daarvan het nodige gewonnen hebben en harder zijn gaan fietsen. Bjarne Riis in het verleden, maar de Cera-gebruikers Sella, Ricco, Schumacher, Rebellin en Kohl zijn daar toch ook duidelijke voorbeelden van?
Op medisch gebied ben ik een leek, maar als geïnteresseerde volger, heb ik juist het idee dat Epo (en/of bloedtransfusies) de meest succesvolle dopingmiddelen in de geschiedenis van het wielrennen zijn?
Ik kan me voorstellen dat er middelen op de dopinglijst staan die niet of nauwelijks prestatiebevorderend zijn, maar 95-96%? Is dat niet een beetje overdreven?
Op medisch gebied ben ik een leek, maar als geïnteresseerde volger, heb ik juist het idee dat Epo (en/of bloedtransfusies) de meest succesvolle dopingmiddelen in de geschiedenis van het wielrennen zijn?
Ik kan me voorstellen dat er middelen op de dopinglijst staan die niet of nauwelijks prestatiebevorderend zijn, maar 95-96%? Is dat niet een beetje overdreven?
a.k.a Joe
-
eelcoz
Interessante info Jan W.F. Laat ik voorop stellen dat ik in principe ook een leek ben op medisch gebied, maar is het niet zo dat het hematocriet van sommige renners tijdens zware wedstrijden wel kan dalen tot onder de 40? In dat geval lijkt EPO, door een arts voorgeschreven, me een goed middel om dat een beetje op te krikken. Of heb ik het mis?
Die opmerking van Harm Kuipers begrijp ik eerlijk gezegd ook niet. Ik denk alleen al aan de ongelooflijke zegetocht van Vino, nadat hij een dag eerder kansloos op bijna een half uur gereden was.
Tot slot, als 95% van de middelen op de dopinglijst niet prestatiebevorderend werkt, betekent dat dan dat bijna de gehele lijst bestaat uit middelen die slecht voor je gezondheid zouden zijn of ethisch ongewenst?
Die opmerking van Harm Kuipers begrijp ik eerlijk gezegd ook niet. Ik denk alleen al aan de ongelooflijke zegetocht van Vino, nadat hij een dag eerder kansloos op bijna een half uur gereden was.
Tot slot, als 95% van de middelen op de dopinglijst niet prestatiebevorderend werkt, betekent dat dan dat bijna de gehele lijst bestaat uit middelen die slecht voor je gezondheid zouden zijn of ethisch ongewenst?