pedala magazine

[louise]

en toch voelt zo'n zeem voor de eerste keer een beetje hetzelfde als die maandverband surfplanken die mijn moeder had liggen toen i voor de eerste keer die dingen nodig had. liep ik me daar wijdbeens op mijn all stars in mijn jeans met mijn bruggertas dood te schamen.

Dat vind ik al een heel stuk grappiger en herkenbaarder geschreven dan zoals het in Pedala staat! Bij niet weten hoe zeem voelt, daar kan ik me wat bij voorstellen. Maar ik kan me niet voorstellen dat je een blad over fietsen openslaat en dan níet weet dat er zeem in zo'n broek zit.

Louise

[superrose]

ik voel een blogje aankomen, iets over surfplanken en zemen

[louise]

Als we dan toch over schrijfsels gaan beginnen, het doet mij denken aan één van mijn eerste Fietsvrouw-columns, dus hier is-ie, uit de oude doos (2003):

Vet

In wielerverhalen lees ik met enige regelmaat dat het voor een renner (m) zo’n bijzonder, met niets te vergelijken gevoel is om een fris ingevette koersbroek tegen je ballen aan te trekken. Die opmerking las ik altijd twee keer, in een poging me het voor te stellen, maar helaas, mijn inlevingsvermogen schoot tekort. Niet alleen heb ik geen ballen, maar ik had eigenlijk ook nog nooit een ingevette koersbroek ervaren - met de synthetische zeem van tegenwoordig is dat immers niet meer nodig.

Daar is laatst verandering in gekomen. Met het oog op de naderende fiets-kampeer-vakantie in Spanje had ik dit voorjaar een nieuwe vakantie-fiets gekocht, want dat was goedkoper dan mijn 16 jaar oude ‘semi-toerfiets’ om te laten bouwen om hem aan mijn veranderde wensen aan te passen (zoals: schakelen aan het stuur – als je daar eenmaal aan gewend bent, wil je niet meer terug naar ergens tussen je knieën grabbelen). Op die nieuwe fiets zat een gel-zadel. Volgens een andere klant in de winkel was dat een geweldig zadel, hij had er ál 200 kilometer mee gefietst, soms wél 40 op een dag. Uhm, ja, okee. Onze plannen voor Spanje waren wel wat ambitieuzer.

In de zomer heb ik tussen het race-fietsen door een paar keer op de nieuwe fiets gereden, om ‘m een beetje in te rijden. Ik had af en toe wat zadelpijn, ik vond het zadel breed, het merkje irriteerde wat. Maar daar was altijd wel een reden voor: snikheet, nieuwe broek, enzovoort. Vagelijk dacht ik nog: zal ik het zadel van mijn oude fiets eens proberen? Maar eenmaal thuis was ik dat steeds vergeten en voor ik het wist, reed ik in Spanje rond op het gelzadel.

Na twee dagen al had ik letterlijk een blaar op m’n linkerbil. Nog drie dagen later daar vlakbij een steenpuist – voor het eerst in jaren. Een wijze maar pijnlijke les in het serieus nemen van twijfels.

Nu wil wennen toch echt helpen, dus mijn angst dat mijn achterwerk de hele vakantie zou verpesten was ongegrond. De voedselvergiftiging kwam daar eerder voor in aanmerking, maar die zorgde er juist voor dat mijn vel kon herstellen op de dagen dat ik eerst in bed lag en vervolgens slapjes door Bilbao schuifelde. Daarna was ik blij dat mijn vriend broekenvet had meegenomen. Een paar dagen lang heb ik elke ochtend mijn zeem op de kritieke plaatsen voorzien van een laagje, en ‘m zo weliswaar niet tegen mijn ballen, maar wel tegen mijn bíllen aangetrokken. Zo heb ik Barcelona gehaald, vanaf Bilbao bovendien zonder pijn aan mijn vel.

En hoe dat nou voelde, zo’n ingevette zeem? Tsja, misschien voelt het tegen ballen anders, bijzonderder. Tegen mijn billen voelde het eigenlijk precies zoals ik zou verwachten: vet.

(maar dit is wel een beetje off-topic, excuus)

[uninvitedguest]

Vanaf het moment dat bekend werd dat er een damesfietsblad met de naam "Pedala" het licht zou zien, heb ik er een IKEA gevoel bij.

[TumTumTum]

Ik vind het ook een vreemde naam.

Ik vind deze manier van aanspreken raar:

Zeem.
Niet schrikken als je zo’n fietsbroek voor het eerst in het echt ziet. Daar waar je kruis zit, zit een zeem genaaid. Dat hoort. Sterker nog: dat is een goed idee.

Mannen worden toch ook niet op die toon aangesproken, waarom vrouwen dan wel? Huppelig is maar een woord maar het is net zo goed als onnozel of blond. Igg voel ik me er niet door aangesproken en als iemand zo'n toon tegen mij aan slaat denk ik dat de persoon in kwestie een beetje zwakzinnig is.

Lol columm Vet Louise. Hahaha. Dat invetten van broeken heeft me altijd extreem ranzig geleken. En toen ik de eerste keer een fietsbroek aantrok, eigenlijk ook gewoon het hele fietspak voelde ik me echt de dorpsgek. Ik schaamde me dood om zo door de straat te rijden, jezus wat een dwaas voelde ik me zelf maar ja goed 't went. Een ijshockey- of een bobsleepak ziet er ook niet uit, maar daar hoef je je buren weer niet aan bloot te stellen.

Wat wel weer interessant is is dat toen ik over de cyclus en sport schreef het door veel jonge vrouwen werd weggezet als een zeur topic.

Dat snap ik dus niet. Want als ik op jonge leeftijd fanatiek aan het sporten was wilde ik het juist wél weten. Ik denk ook niet dat Marianne Vos het een zeurtopic vindt.

[superrose]

Dat snap ik dus niet. Want als ik op jonge leeftijd fanatiek aan het sporten was wilde ik het juist wél weten. Ik denk ook niet dat Marianne Vos het een zeurtopic vindt.

Het illustreert dus hoe veel vrouwen van die leeftijd erin staan. Toen ik die leeftijd had was ik ook n iet bezig met de veranderingen die later gingen komen, mijn lichaam hoefte toen nog niet zo hard te werken voor mijn cyclus. Die dingen beginnen pas belangrijk en merkbaar te worden na je 35e. Dus ik snap wel dat vrouwen van 25 dat een zeurtopic vinden.

En ja Marrianne is wel even andere koek hè, voor haar wordt dit blad ook niet geschreven.

[sibon]

Afgelopen week Pedala gelezen. Ik vond (man, 40jr, >15.000km per jaar) het simpelweg een erg leuk blad, dat volgens mij een brede doelgroep aanspreekt. Mooi opgemaakt, luxe uitstraling, veel beeld en grote diversiteit aan artikelen. En ook mijn vriendin (40, >6000km) vond het ook een leuk blad. Nee de kledingrapportage sprak niet direct aan en een fiets heeft ze al, maar ze heeft er met plezier in gelezen.

Het is net als het blad fiets een breed blad voor een brede doelgroep. En zoals mij in het blad Fiets ook maar 30% van de artikelen echt interesseert, geldt dat ook voor veel vrouwen en Pedala, schat ik zo in. Mijn ideale fietstijdschrift zou denk ik ook maar in een oplage van 1 hoeven te verschijnen. Dus ik heb nauwelijks interesse in mountainbikes, fietsreizen en trainingsrondjes van profs in het blad Fiets, maar als ik in bad lig na mijn training, lees ik het toch met plezier door.

Ideale fietstijdschrift voor alle vrouwen? Neuh. Maar interessant voor een grote doelgroep fietsende vrouwen (van beginner tot cyclorijder). Jazeker.

[superrose]

ja dat laatste denk ik ook, een breed blad met een vrouwelijke insteek

[POC]

Ik zou geen tweede forum beginnen. Het Pedala forum ziet er levenloos uit. Uit marketing oogpunt snap ik het, maar je kan in dit forum ook extra leven inblazen als je vrouwelijke fietsers wil aantrekken.

[Nee_Nee]

Gewoon Marijn de Vries volgen op FB en op maandag haar column lezen in Trouw. (of had ik dit al eens geschreven?)

[Jans]

@Nee Nee Ook vrouwen willen iets wel eens meer belicht hebben dan vanuit de opinie van Marijn de Vries. (Maar dat kan ook prima vanuit dit forum).