Daarna de afdaling naar Bormio, even wat eten en dan de klim naar de Stelvio. Al bij de voet van de beklimming begon het te regenen, wat door bleef gaan tot het einde van de dag. Helemaal niet erg, maakt het allemaal wat heroischer, alleen halverwege, net bij het begin van de 10 haarspeldbochten achter elkaar, begon het te onweren. Gelukkig was de volgauto ook daar aanwezig, dus direct met de fiets in de auto en weer naar beneden.
Een ervaring rijker, maar een illusie armer op dat moment. De vakantie ging speciaal naar Italië om de Stelvio te beklimmen.
Gelukkig was mevrouw Brownie zo meedenkend dat ik nog een keer terug mocht naar Bormio. Moest ik wel om 5 uur vertrekken, zodat ik om 7.30 uur kon beginnen. Er was regen voorspeld, maar dat viel gelukkig niet, waarna ik de top alsnog heb bereikt. De Stelvio is wel lastig, maar met name vanwege de lengte. De Gavia is lastiger.
