Ötztaler Radmarathon 2015
Otztahler drie keer deelgenomen en ook telkens uitgereden (2010; 2011; 2013). Mijn bevindingen:
1, wondermooie, maar uiterst zware tocht: reken maar: 230 km en 5500m hoogteverschil.
2, Veel hangt ook af van de weersomstandigheden: heb van mijn drie deelnames twee keer goed tot mooi weer gehad, maar ook 1 keer barslecht weer: d.w.z. koud (tot 3 graden) ; regen; sneeuwval op de bergflanken van de Kuhtai. Dat jaar hebben trouwens meer dan 1000 deelnemers opgegeven omwille van die barslechte weersomstandigheden. Leerpunt: wees voorbereid op diverse soorten weer en voorzie u van de nodige beschermende kledij en hou vooral in de dagen voordien de weersvoorpsellingen in de gaten. Maak desnoods gebruik van de gratis dienst waarbij de organisatie verse kledij vervoert naar de top van de Kuthai.
3, De tocht zelf: zoals gezegd: lastig, maar wondermooi. Het lastigste (volgens mij) zit evenwel in de staart: de beklimming van de Timmelsjoch: ruim 29km loodware klimkilometers, en dit nadat reeds drie andere cols zijn afgehaspeld over ruim 180km. Zorg er dus voor niet al uw energie op te souperen in de eerste drie beklimmingen (Kuhtai, Brenner, en Jaufenpass), maar hou voldoende reserves over voor de laatste beklimming. Eenmaal de top van de Timmelsjoch bereikt (en daar moet je voor 19h30 voorbij zijn, zoniet wordt ge uit koers genomen (owv gevaar van dalen bij duisternis) wacht U een lange afdaling tot in Solden, weliswaar nog onderbroken door een bijkomende en gemene knik van ongeveer 2 kilometer naar het tolkantoor bij de grensovergang tussen Italië en Oostenrijk; wees wel gerust: ge moet niet betalen om de grens over te rijden). De rest van de afdaling is puur genieten; de overschrijding van de aankomstlijn voelt aan als een explosie van tevredenheid, gelukzaligheid, .....
4, Tot slot: een schitterende organisatie in een dorp (Solden) dat in de dagen voorafgaand aan het evenement, koers uitademt, met vele leuke sport- en fietsshops en een gastvrije en enthoesiaste bevolking, die reeds van 's morgens bij de start de deelnemers in grote getale komt aanmoedigen en ook 's avonds laat nog langs de straten flaneert en zelfs de laatste deelnemers die aankomen (bij beginnende duisternis) nog toejuicht.
5, Tijdens de tocht voldoende en rijkelijke bevoorradingen. Het is derhalve niet nodig om zelf nog veel voedsel of drank mee te sleuren.
6, Concluderend: wondermooi, maar superzwaar; elke cyclotoerist (of mensen met nog steilere fietsambities) zou deze tocht eens moeten gereden hebben; wees voorbereid en train voldoende lang op voorhand; zorg dat je de nodige kilometers op de teller staan hebt; zorg niet alleen voor de nodige trainingskilometers, maar besef ook dat je elke kilogram overtollig lichaamsgewicht moet meesleuren over de bergen en dat die gaan doorwegen.
Succes toegewenst
1, wondermooie, maar uiterst zware tocht: reken maar: 230 km en 5500m hoogteverschil.
2, Veel hangt ook af van de weersomstandigheden: heb van mijn drie deelnames twee keer goed tot mooi weer gehad, maar ook 1 keer barslecht weer: d.w.z. koud (tot 3 graden) ; regen; sneeuwval op de bergflanken van de Kuhtai. Dat jaar hebben trouwens meer dan 1000 deelnemers opgegeven omwille van die barslechte weersomstandigheden. Leerpunt: wees voorbereid op diverse soorten weer en voorzie u van de nodige beschermende kledij en hou vooral in de dagen voordien de weersvoorpsellingen in de gaten. Maak desnoods gebruik van de gratis dienst waarbij de organisatie verse kledij vervoert naar de top van de Kuthai.
3, De tocht zelf: zoals gezegd: lastig, maar wondermooi. Het lastigste (volgens mij) zit evenwel in de staart: de beklimming van de Timmelsjoch: ruim 29km loodware klimkilometers, en dit nadat reeds drie andere cols zijn afgehaspeld over ruim 180km. Zorg er dus voor niet al uw energie op te souperen in de eerste drie beklimmingen (Kuhtai, Brenner, en Jaufenpass), maar hou voldoende reserves over voor de laatste beklimming. Eenmaal de top van de Timmelsjoch bereikt (en daar moet je voor 19h30 voorbij zijn, zoniet wordt ge uit koers genomen (owv gevaar van dalen bij duisternis) wacht U een lange afdaling tot in Solden, weliswaar nog onderbroken door een bijkomende en gemene knik van ongeveer 2 kilometer naar het tolkantoor bij de grensovergang tussen Italië en Oostenrijk; wees wel gerust: ge moet niet betalen om de grens over te rijden). De rest van de afdaling is puur genieten; de overschrijding van de aankomstlijn voelt aan als een explosie van tevredenheid, gelukzaligheid, .....
4, Tot slot: een schitterende organisatie in een dorp (Solden) dat in de dagen voorafgaand aan het evenement, koers uitademt, met vele leuke sport- en fietsshops en een gastvrije en enthoesiaste bevolking, die reeds van 's morgens bij de start de deelnemers in grote getale komt aanmoedigen en ook 's avonds laat nog langs de straten flaneert en zelfs de laatste deelnemers die aankomen (bij beginnende duisternis) nog toejuicht.
5, Tijdens de tocht voldoende en rijkelijke bevoorradingen. Het is derhalve niet nodig om zelf nog veel voedsel of drank mee te sleuren.
6, Concluderend: wondermooi, maar superzwaar; elke cyclotoerist (of mensen met nog steilere fietsambities) zou deze tocht eens moeten gereden hebben; wees voorbereid en train voldoende lang op voorhand; zorg dat je de nodige kilometers op de teller staan hebt; zorg niet alleen voor de nodige trainingskilometers, maar besef ook dat je elke kilogram overtollig lichaamsgewicht moet meesleuren over de bergen en dat die gaan doorwegen.
Succes toegewenst
Herman_N
01 sep 2015 10:57
Beetje laat dit bericht. De Ötztaler was eergisteren. Verreden bij temperaturen rond de 30 graden.
Overigens ligt de grens van Italië en Oostenrijk op de Timmelsjoch en niet bij het tolkantoor.
Overigens ligt de grens van Italië en Oostenrijk op de Timmelsjoch en niet bij het tolkantoor.
Goedkope startbewijzen voor gran fondo's, bezoek de CycloWorld SHOP