Parijs-Roubaix 12 juni 2016 (VCR)
-
jeroenhuizinga
- Forum-lid
- Berichten: 58
- Lid geworden op: 28 mei 2013 13:53
- Locatie: Texel
4 season.
Voor de volledigheid, ik weeg ook 100kg
Voor de volledigheid, ik weeg ook 100kg
Ik ben na het lezen van de ervaringen hier gegaan voor Michelin Dynamics Classic - 28 mm.
Gisteren er op gezet en even snel geprobeerd hier over de klinkers/kasseien rond de kerk en ik moet zeggen valt niet tegen, merkt wel degelijk verschil...
Voor en achter genoeg ruimte over.
Nu op naar 12 juni !
Gisteren er op gezet en even snel geprobeerd hier over de klinkers/kasseien rond de kerk en ik moet zeggen valt niet tegen, merkt wel degelijk verschil...
Voor en achter genoeg ruimte over.
Nu op naar 12 juni !
-
DeletedUser01
- Forum-lid
- Berichten: 3500
- Lid geworden op: 30 nov 2008 14:11
Stoere fiets, renec!
Nu maar hopen op een wolkbreuk in juni boven het bos van Wallers. Dat is toch wel het mooiste dat je kan overkomen.
Nu maar hopen op een wolkbreuk in juni boven het bos van Wallers. Dat is toch wel het mooiste dat je kan overkomen.
Gastheerg
12 mei 2016 20:05
2010 
Uit m'n blog van juni 2010
De passage van het Bos van Wallers was er dit jaar namelijk niet zomaar een. Vlak voor we de controlepost in Arenberg bereikte was Pluvius bezig al het overtollige water over boord te smijten.
Onweer in combinatie met een zondvloed aan regen. Wind tegen en spek maar dan ook spek gladde kasseien.
Nagenoeg alle fietsers bleven bij het mijngebouw staan schuilen. Overigens niet slim want hoe langer er water op kasseien valt hoe slechter ze erbij gaan liggen.
M’n fietsmaatjes en ik besloten echter een stempel te halen en direct door te gaan.
Apocalyptisch is het woord wat het meest in de buurt komt.
Een paar maatjes waren direct doorgereden en Ingmar en ik hadden wat later een stempel.
Heel dreigend riepen we nog door het oude mijngebouw: “wij gaan hoor”
Tientallen fietsers keken me aan als krijgsgevangen die geen uitweg meer zagen. Besmeurde gezichten met inmiddels forse tekenen van afzien met een grote A.
Ik maakte nog een foto en pakte m’n Coppi die geen mooier pave debuut had kunnen maken dat dit. Zelfs sterven moet je in schoonheid doen en ik was on a mission.
Er viel zoveel regen dat het zeer deed aan je armen en gezicht.
Ik bedacht dat de pijn snel niet op zou vallen. Zodra we op de stenen zijn voel ik de regen niet meer bedacht ik nog.
Bij het oprijden van het bos genoten we van wat ijzersterke supporters. Onder druipende paraplus stonden een paar mensen te wachten op hun fietsers.
Teleurgesteld dat die maar wegbleven kozen ze ervoor om dan maar ons hartstochtelijk aan te moedigen.
Pluvius was in een supervorm. De opspattende modder op m’n benen was kansloos. Want van boven kwam er meer water. Nog meer water.
De kasseien in het Bos van Wallers worden alleen met een paar koersdagen per jaar met auto’s bereden dus het gras heeft er zijn intrek genomen.
Gras op kasseien...........glad, gladder, gladst en daarna heb je nog het Bos van Wallers in de regen.
Concentratie, kracht en stuurmanskunst en de absolute wil om dit te doen zijn de ingrediënten om deze afschuwelijk 2400 meter onder je door te schuiven.
Sommige zullen nu hun wenkbrauwen fronzen. Maar hoe komt het dan dat bijna ieder voor het asfaltpaadje koos?
Eigenlijk staat er bij het oprijden van Wallers een groot virtueel bord: Mannen links, jongens rechts.
Deze strook is de absolute belichaming van dit begrip.
Toch moet ik toegeven dat ik meermaals verlekkerd naar het asfaltstrookje heb gekeken. Als een roker die net zes weken is gestopt en door z’n eeuwige liefde aan de kant is gezet.
Het pakje sigaretten ligt aan de andere kant van de tafel. Je hoeft alleen je hand maar uit te steken. Nergens is verleiding zo dichtbij maar nergens geeft het negeren van de verleiding zo’n voldoening.
Vijf minuten de duivel van je nek houden. Ik keek op m’n horloge bij het op en afrijden en had slechts vijf minuten nodig.
Beukende regen. Wind tegen en spekglad. Ook vijf minuten van euforie. Het gevoel dit te kunnen en dit te ervaren.
Aan het eind van de strook stond m’n lief en ik was nog nooit zo blij haar te zien, maar ze heeft nog nooit zo weinig aan me gehad.
In vijf minuten naar de kloten. Snot langs je mond, je kont beurs, je handen verkrampt.
Maar eigenlijk.......eigenlijk...............m’n mooiste fietsmoment.
“De Hel” onder duivels omstandigheden................ik kan ook van minder dromen.
Begin er echt goed zin in te krijgen en de conditie zit er ook aan te komen
Uit m'n blog van juni 2010
De passage van het Bos van Wallers was er dit jaar namelijk niet zomaar een. Vlak voor we de controlepost in Arenberg bereikte was Pluvius bezig al het overtollige water over boord te smijten.
Onweer in combinatie met een zondvloed aan regen. Wind tegen en spek maar dan ook spek gladde kasseien.
Nagenoeg alle fietsers bleven bij het mijngebouw staan schuilen. Overigens niet slim want hoe langer er water op kasseien valt hoe slechter ze erbij gaan liggen.
M’n fietsmaatjes en ik besloten echter een stempel te halen en direct door te gaan.
Apocalyptisch is het woord wat het meest in de buurt komt.
Een paar maatjes waren direct doorgereden en Ingmar en ik hadden wat later een stempel.
Heel dreigend riepen we nog door het oude mijngebouw: “wij gaan hoor”
Tientallen fietsers keken me aan als krijgsgevangen die geen uitweg meer zagen. Besmeurde gezichten met inmiddels forse tekenen van afzien met een grote A.
Ik maakte nog een foto en pakte m’n Coppi die geen mooier pave debuut had kunnen maken dat dit. Zelfs sterven moet je in schoonheid doen en ik was on a mission.
Er viel zoveel regen dat het zeer deed aan je armen en gezicht.
Ik bedacht dat de pijn snel niet op zou vallen. Zodra we op de stenen zijn voel ik de regen niet meer bedacht ik nog.
Bij het oprijden van het bos genoten we van wat ijzersterke supporters. Onder druipende paraplus stonden een paar mensen te wachten op hun fietsers.
Teleurgesteld dat die maar wegbleven kozen ze ervoor om dan maar ons hartstochtelijk aan te moedigen.
Pluvius was in een supervorm. De opspattende modder op m’n benen was kansloos. Want van boven kwam er meer water. Nog meer water.
De kasseien in het Bos van Wallers worden alleen met een paar koersdagen per jaar met auto’s bereden dus het gras heeft er zijn intrek genomen.
Gras op kasseien...........glad, gladder, gladst en daarna heb je nog het Bos van Wallers in de regen.
Concentratie, kracht en stuurmanskunst en de absolute wil om dit te doen zijn de ingrediënten om deze afschuwelijk 2400 meter onder je door te schuiven.
Sommige zullen nu hun wenkbrauwen fronzen. Maar hoe komt het dan dat bijna ieder voor het asfaltpaadje koos?
Eigenlijk staat er bij het oprijden van Wallers een groot virtueel bord: Mannen links, jongens rechts.
Deze strook is de absolute belichaming van dit begrip.
Toch moet ik toegeven dat ik meermaals verlekkerd naar het asfaltstrookje heb gekeken. Als een roker die net zes weken is gestopt en door z’n eeuwige liefde aan de kant is gezet.
Het pakje sigaretten ligt aan de andere kant van de tafel. Je hoeft alleen je hand maar uit te steken. Nergens is verleiding zo dichtbij maar nergens geeft het negeren van de verleiding zo’n voldoening.
Vijf minuten de duivel van je nek houden. Ik keek op m’n horloge bij het op en afrijden en had slechts vijf minuten nodig.
Beukende regen. Wind tegen en spekglad. Ook vijf minuten van euforie. Het gevoel dit te kunnen en dit te ervaren.
Aan het eind van de strook stond m’n lief en ik was nog nooit zo blij haar te zien, maar ze heeft nog nooit zo weinig aan me gehad.
In vijf minuten naar de kloten. Snot langs je mond, je kont beurs, je handen verkrampt.
Maar eigenlijk.......eigenlijk...............m’n mooiste fietsmoment.
“De Hel” onder duivels omstandigheden................ik kan ook van minder dromen.
Begin er echt goed zin in te krijgen en de conditie zit er ook aan te komen
-
Tibetaanse Theo
- Forum-lid
- Berichten: 2
- Lid geworden op: 25 mei 2016 12:34
Ja present, voor de 2de keer, dit keer met startnummer 4, man wat heb ik er een zin in!
Na wat wikken en wegen afgelopen weekend de Challenge Strada Bianca besteld. Ben gelijk maar het avontuur met latex biba's aangegaan. Vanmidag ff 2 uurtjes proefritje gemaakt, een ritje met het 'Volvo-gevoel', heerlijk comfi!! Had wel de sensatie dat ik de fiets meer door de bocht moest 'duwen', wat dwingender moest sturen.
Zijn trouwens niet de makkelijkste banden om te monteren......
Zijn trouwens niet de makkelijkste banden om te monteren......
Gastheerg
03 jun 2016 17:18
Meestal krijg je ze in de winkel alleen mee als je een bewijs van de sportschool kan laten zienDelange63 schreef:Zijn trouwens niet de makkelijkste banden om te monteren......
